Tja, hoe moet je dit nu brengen…Ik vind het ontzettend pijnlijk na maanden voorbereiding in training met een enorme zin in dit avontuur, blijkt dat na 8 dagen dit niet is wat ik van een multiday run verwacht.
Zojuist heb ik voor het eerst op de Norwayrun website gekeken naar de dagelijkse berichten die Erik schreef, ik had daar geen toegang toe onderweg. Ook weet ik tot op heden niet de route of dagetappes, noch een overzicht van geplande accommodaties of wat dan ook van wat ons te wachten stond de komende 6 weken. Het enige wat ik wist is dat ik een kant op moest lopen en dat 65 km per dag. Maar een project als dit behelst meer dan alleen hardlopen en als ik zo´n loop doe (dit was mijn 12de meerdagen loop in 5 jaar, waarvan ik er zelf 7 georganiseerd heb) maakt juist alles wat erom heen zit de loop zo fantastisch. 65 km per dag asfalt kan ik ook wel in Nederland vinden.
Erik is een vreselijk aardige kerel, maar hij weet ook van zichzelf dat hij bijzonder ongeorganiseerd is. Bij mijn aankomst in Olso 24 juni, schrok ik van hoe slecht de voorbereidingen waren gedaan. Er moest nog van alles gedaan worden, alles tot op het laatste moment uitgesteld! We moesten zelfs twee nachten doorrijden om op tijd aan de start te komen op de Noordkaap. Geen twee uitgeruste lopers daar op 1 juli. Vanaf die dag heb ik geprobeerd Erik wat taken uit handen te nemen, maar dat lukte niet erg. Hij deed nog steeds het liefste alles zelf. Het gevolg was dat ik (en de chauffeur) altijd op Erik moesten wachten, gedurende de loop (gemiddeld 15 tot 20 minuten iedere 10 km) en daarbuiten was hij zo druk bezig met van alles dat er geen tijd overbleef om als team samen te zitten en ons beter te informeren of lering te trekken uit wat er die dag mis was gegaan.
En echt iedere dag gingen er wel weer dingen mis door slechte planning of communicatie, wat heel gemakkelijk te voorkomen was geweest. Geen enkele dag waren we op tijd aan de finish. De eerste dag al kwamen we pas om 22.10 aan terwijl volgens de planning we er om 19.00 hadden moeten zijn. Door een vergelijkbare fout in de planning liep ik op dag drie 23 km in de verkeerde richting. Na 8 dagen dit te ondergaan te hebben begrepen de chauffeur en ik dat hier geen verandering in zou komen en zoals ik Erik al verschillende malen had gezegd vanaf dag 3, wil ik niet als een blind paard één richting op lopen zonder betrokken te zijn bij het geheel.
Natuurlijk had ik door kunnen lopen en die 40 dagen had ik echt wel gehaald zoals het eruit zag, maar een project als dit is méér dan alleen een afstand te voet afleggen, er zijn sponsors, het goede doel, het publiek én het plezier van het lopen zelf. Het plezier was eraf door de dagelijkse frustratie, de sponsors niet genoeg in de picture en ik vrees dat de resultaten voor het goede doel behoorlijk gaan tegenvallen. En als ik geen ruimte krijg om er een positieve draai aan te geven dan trek ik me liever terug. Erik blijft een hele beste vent, ik wil alleen niet afhankelijk zijn van zijn organisatie.
Even iets positiefs als afsluiting. Ik liep gemiddeld 65 km per dag, wat na drie dagen al lekker in de benen voelde. ´s Avonds nauwelijks stijf, ´s ochtends vlotjes weer soepel, iedere dag leek ik wel iets sneller te gaan lopen en zeker ook op het eind van de dag kwam ik nog redelijk fris aan. De netto en bruto tijden op de website zijn van Erik, niet van mij. Dit was de langste gemiddelde dagafstand die ik totnogtoe gelopen heb en het bleek absoluut geen probleem (Parijs – Amsterdam, 57 km per dag met babyjogger was hiervoor de langste). En als 65 km per dag dan niet de grens is…….waar ligt die dan wel…en hoe gaan we dat uitvinden? Nee, dit was niet mijn laatste meerdagen loop. Misschien wel de laatste waar ik niet zelf in de organisatie zit, want als ik iets begin, wil ik het wel graag afmaken. Dit voelt verschrikkelijk!
Ik wens Erik het allerbeste en hoop op een heel goed resultaat, zowel voor hem als voor alle direct en indirect betrokkenen.
Sportieve groet
Peter Rietveld