De 6 uur van Stein zou de wedstrijd zijn die mijn 300-ste marathon/ultra zou worden. Ik voelde me fit maar had natuurlijk trainingsachterstand en de carnaval ………. kwam er nog eens extra bij.
Ik probeerde na de blessure snel terug te komen en mijn kilometers te maken hetgeen redelijk gelukt is zonder problemen. Tijdens de carnaval trainde ik elke dag nog een uur en dan zou het zo ver zijn.
De start was goed in Stein en ik vertrok rustig. Al na een uur kreeg ik weer problemen met mijn rug met uitstraling naar mijn rechter been. Dit bleef duren en na 2 1/2 uur besloot ik een pijnstiller te pakken. Deze begon na een half uur te werken. Het lopen ging steeds beter maar na 50 km besloot ik uiteindelijk om er toch mee te stoppen omdat ik mijn doel had bereikt en niet het uiterste uit de kan probeerde te krijgen zodat andere wedstrijden in gevaar zouden komen zoals Limburgs Zwaarste over 60 km en natuurlijk Viëtnam.
Ik werd door velen gefeliciteerd en was trots op mijn 300-ste. Ga er maar eens voor staan. Zoals ik van te voren al zei, als ik de hele rits marathons en ultra ’s bekijk dan gaat mijn leven aan mij voorbij. Bijna elke wedstrijd heeft iets speciaals en bij sommige wedstrijden herinner ik mij leuke of minder leuke voorvallen of dingen die in die tijd gebeurd zijn. Als ik aan de marathon van New York denk, dan zie ik me nog staan op de Twin Towers die er nu niet meer zijn.
Stein 2011, mijn 300-ste marathon/ultra, zal ik me herinneren door de vreselijk tsunami in Japan.
Sportieve groeten
Henk Sipers
(sifra