Inmiddels weer helemaal terug en opgeslokt door het dagelijkse leven, vind ik toch dat een kort verslagje van zo´n mooie loop op z´n plaats is. We hadden alles heel goed gepland, de vlucht en het eerste hotel en hoe er te komen. Verder eigenlijk gewoon fietsroutes genomen van fietskaarten door Europa. Als je weinig vastlegt geeft dat veel flexibiliteit en kan er minder mis gaan. Doel was om minstens 1000 km in 20 dagen af te leggen en verder eigenlijk niets. Allebei een babyjogger voor de bagage en regelmatig volgooien met proviand. Wel denken om feestdagen, zondagen en dorpjes waar echt niets te vinden is want zonder brandstof sta je al gauw stil. Vuistregel is om alles in je boodschappenwagen te doen en dan nog eens twee keer zoveel. Die extra kilo’s duwen maakt ook niet meer uit. Die wagentjes wogen toch al gauw zo´n 35 kilo.
Zo mooi, zo mooi (wel wat zwaar), maar de schoonheid maakte het een stuk gemakkelijker. Eerst de Alpen, toen de Jura, vervolgens de Vogezen en als laatste de Ardennen. Zo renden we door 6 landen in minder dan 3 weken, Italië, Zwitserland, Frankrijk, Luxemburg, België en Nederland. Het weer zat mee, zelfs meer wind mee gehad dan tegen, wat wil je nog meer. Een heel mooi moment was toen we dag twee boven op de Simplon pass stonden na ruim 40 km steil omhoog gerend te zijn. Een tweede fantastisch moment was de aankomst in Steenbergen waar we ontzettend goed ontvangen werden.
Moeilijkheden, tja, achteraf valt alles mee, maar echt moeilijkheden hebben we niet gehad. Hulde aan Peter Suijkerbuijk voor wie het een eerste meerdagenloop was en niets geforceerd heeft, waardoor hij zijn eerste meerdagenloop zonder blessures volbracht. Zelf heb ik wat spanning op mijn achilles gehad maar kon het er rustig uitlopen en kwam weer gezond aan in Steenbergen. Dat blijft de kunst bij meerdagenlopen; heel blijven! Overnachten deden we meestal op campings, een paar keer een hotel en drie keer was er niks en planten we onze tenten gewoon ergens neer. Niemand die last van je heeft en ze hebben ons gewoon laten staan. Na 1017 km kwamen we op afgesproken tijd aan, echt moe en tevreden.
Wat heerlijk als zo´n tocht zo mooi loopt en een ervaring die je de rest van je leven meeneemt.
Peter Rietveld
Altijd al willen doen maar hoe kom je tot zo iets in de praktijk. Soms moet iets gewoon op je pad komen, zoals ook nu. Peter Rietveld natuurlijk al kennend als de Nederlands Kampioen 24 uur in Steenbergen kom je pardoes tegen in Griekenland (nee, niet bij de Spartathlon!) en van het een komt het ander en de 2-mans trip vanaf Italië naar Steenbergen is geboren.
De kennis van Peter met dit soort avonturen is ongekend. Samen met Jesper Olsen had Peter al de nodige ervaring in het meerdaagse werk zowel qua lopen als het uitstippelen van routes. Dat kwam goed uit want Peter had de route in enkele dagen in elkaar gesleuteld en met zijn lijst van spullen voor de tocht kon ik op zoek naar een babyjogger met toebehoren. En zo ging het dus gebeuren op 17 april om in de gestelde 20 dagen weer in Steenbergen te komen. Het is me de tocht wel geworden met alles er op en er aan en bovenal heel mooi weer ( een mazzeltje als je de zomer van dit jaar bekijkt!). Het “nergens” vlakke of gewoon steile hellingen/bergen, wel of geen overnachting op een legale plaats aan het einde van de dag, hebben we nog genoeg te eten of komen we toch nog een winkel of iets dergelijks tegen om onze voorraad aan te vullen. Spierballen van het voortduwen van de babyjogger bergop en “remmen” bij de afdalingen om niet alles te verliezen. Kortom een niet te vergeten ervaring!
Voor mij een aaneenschakeling van nieuwe ervaringen. Mijn 1e ervaring met een meerdaags loopevenement (al was het ons “eigen” evenement!), mijn 1e keer dat ik een tent zelf opgezet heb, mijn 1e ervaring met wild kamperen en ook mijn 1e keer dat ik wel eens dacht “waar ben ik aan begonnen” (o.a. de klim van de Simplon-pas van start op 200 meter naar 2100 meter!) Peter zal vast wel eens gedacht hebben “wat heb ik nu aan mijn fiets (of in dit geval babyjogger!) hangen” als het weer eens moeilijk bij me ging omdat het weer veel klimmen was óf weer zo warm óf er kwam weer geen einde aan die etappe óf weer de verkeerde routekeuze gemaakt (lees ook: omgelopen).
En toch zou ik het voor geen geld hebben willen missen. Tijdens deze dagen veel genoten naast het afzien maar nu je weer een tijd thuis bent dan ga je de herinneringen weer ophalen en wordt het dagelijks weer mooier en krijg je weer zin in een vervolg. Ik ben benieuwd wat dat gaat worden. Zonder de gedrevenheid van Peter zou het voor mij toch lastig geweest zijn om deze 20 dagen door te komen. De eeuwige optimist die in Peter schuilt, geeft je vaak dat extraatje wat je nodig hebt om door te zetten. Een betere compagnon kun je niet wensen. Mijn dank aan Peter voor de steun bij de overlast die ik hem bezorgd moet hebben omdat ik niet dat survivaltype ben wat hij nadrukkelijk wel is.
Peter Suijkerbuijk