Het is eind januari als we op Internet lezen over de Salland Trail. Een trail van 50km over de Sallandse Heuvelrug. Toen ik nog geen ultra’s liep wilde ik altijd al graag een keer de Diepe Hel Holterbergloop lopen, die ook de Sallandse Heuvelrug als decor heeft. Door omstandigheden is het daar nooit van gekomen. Maar die Salland Trail is 3x de afstand van de Diepe Hel Holterbergloop, dus 3x zo leuk. Helaas moet Renske dat weekend werken. Eens kijken wat daar aan te doen valt. Ja hoor ze kan 10 maart haar dienst ruilen. Dus inschrijven maar. Website opgezocht, shit de 50km zit al vol. Dan maar een mailtje naar Bertus van Elburg, de drijvende kracht achter deze loop. Antwoord Bertus, je kunt nog aan de 25km mee doen. Mailtje terug, ja maar dat is geen ultra en voor ons niet interessant. Antwoord Bertus, meld je maar aan voor de 25km dan kom je op een reservelijst voor de 50km en grote kans dat je mee kunt doen. Yippie, eindelijk gaat het dan een keer gebeuren. Een georganiseerde loop door één van de mooiste natuurgebieden van Nederland.
Drie dagen later kom ik met mijn auto frontaal in botsing met een tegenligger. Ik word met spoed afgevoerd naar het ziekenhuis. Onderzoek wijst uit dat het allemaal meevalt. Een stel gekneusde ribben en mijn rugspier die een flinke klapper heeft gemaakt. Ik mag dezelfde avond nog naar huis. De rugspier geeft nog de meeste problemen. Lang staan en zitten geeft problemen. Gelukkig gaat wandelen erg goed. Er breekt dus een tijd aan van veel wandelen. De Salland Trail wordt het doel om naar toe te werken. Na ruim een week probeer ik een klein stukje hard te lopen. Oei dat valt tegen. Na nogmaals een week met de nodige wandelkilometers weer een stukje hardlopen. De volgende dag heb ik veel problemen met mijn voet. Ik ben bang voor een stressfractuur door het vele wandelen. Foto’s geven echter aan dat er niets aan de hand is. Waarschijnlijk een flinke kneuzing, Drie weken na het ongeval nog maar eens hardlopen. Een redelijk stukje dit keer want het gaat best aardig. Na 25km verga ik echter van de pijn in mijn voet, met hangen en wurgen weet ik thuis te komen. De volgende dag kan ik nauwelijks meer op mijn voet staan. Wandelen is er niet meer bij. Fietsen dan maar om toch de conditie een beetje op peil te houden. Het is nog twee weken tot de Salland Trail. Om de voet complete rust te geven besluit ik om deze twee weken niet meer intensief te wandelen en zeker niet hard te lopen. Met twee weken moet de voet toch voldoende rust hebben gehad.
Zaterdag 10 maart is het zover. Mijn voet is nog niet geheel hersteld maar ik heb er vertrouwen in. Het zal geen snelle tijd gaan worden, maar uitlopen moet toch gaan lukken. Het nieuwe zwembad in Nijverdal is de startlocatie en de plek waar de startnummers kunnen worden afgehaald. Even bij kletsen met de nodige bekende en natuurlijk kennis maken met Bertus die we alleen van de mail kennen. Om 10:00 uur staan er 50 lopers klaar om van start te gaan voor de 50KM. Redelijk ontspannen en met vertrouwen in het slagen van deze missie ga ik van start. Vijf minuten na ons zullen er nog 150 deelnemers voor de 25KM starten. De eerste 25km valt samen en betreft een ronde ten noorden van Nijverdal. Een fantastisch mooi rondje met de nodige single tracks en flink wat klim en daalwerk. Mijn voet en lijf houden het bijzonder goed in deze eerste ronde. Dat de conditie toch ook wel wat achteruit is gegaan merk ik doordat ik het kletsen met andere lopers nu wat moet doseren om kracht te sparen. Maar oké ik kom hier om te lopen en niet om te ouwehoeren. Ik geniet volop van al het moois dat deze route ons te bieden heeft en van de verzorgingsposten die zo mogelijk nog meer te bieden hebben. Wat nou crisis, het lijkt hier wel de hoorn des overvloeds. Werkelijk alles wat je als loper maar zou willen eten of drinken is bij de 4 verzorgingsposten aanwezig. En dan ook nog aangeboden door super enthousiaste vrijwilligers.
Na 2 uur en 36 minuten bereiken we het 25KM punt. Hier beginnen we aan onze tweede ronde van 25KM die ons door het Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug zal voeren. We hebben nog bijna 4 uur de tijd om deze laatste lus binnen de gestelde tijdslimiet te kunnen voltooien. Deze missie moet toch gaan slagen. Een paar opkomende blaren aan mijn goede rechtervoet steken de kop op. Op deze manier kan ik in ieder geval de aandacht naar de pijn in de voeten een beetje gelijk verdelen. Na ruim 32KM moet ik voor het eerst een stukje gaan wandelen omdat de pijn aan mijn voet en het lijf me een beetje te veel wordt. Vanaf nu is het echt afzien. Desondanks blijf ik gelukkig nog wel in staat om van het prachtige landschap, gehuld in een enigszins mistroostige nevel, te genieten. De wil om deze loop te voltooien houdt me gaande in een meestal rustig dribbelpasje. Als het pad wat omhoog loopt geef ik mezelf toestemming om te wandelen. Geen krachten verspillen die ik straks nog hard nodig heb. De morele steun die Renske me tijdens het lopen geeft is natuurlijk ook van grote waarde. Samen hebben we al heel wat hardloop avonturen beleeft en hopelijk zullen er nog heel veel volgen. De route is zo fraai dat we onderweg al besluiten om hier op een mooie lente- of zomerdag nog een keer terug te komen om deze loop nog eens dunnetjes over te doen maar dan met de fraaie uitzichten die je hier op een helder dag hebt. Na 5 uur en 36 minuten is het einde van mijn missie daar. Ik ben gefinisht. Eerlijk gezegd had ik dit 5 weken geleden niet verwacht, maar wel gehoopt. Het mentale gedeelte bij een ultraloop blijft toch een bijzonder aspect.
Graag willen Renske en ik Bertus en zijn mensen bedanken voor wat ze in korte tijd hebben neergezet. Een werkelijk prachtige loop die uitstekend en met heel veel enthousiasme georganiseerd en uitgevoerd is. Bertus graag tot volgend jaar. Ik zal dan beter proberen te lopen maar net zoveel proberen te genieten.
Ernst Jan Vermeulen