Na anderhalve week rust wegens overbelaste achillespees, een pijnlijke rug en een verkoudheid stond ik die ochtend toch met een klein hartje op rond 5:15. Het 5k testje de avond ervoor had me niet echt 100% gerustgesteld en de verkoudheid was er nog steeds. Maar er was vooral ook heel veel zin en de koppigheid om nu nog af te haken. Na een stevig ontbijt en een klein uurtje rijden pik ik Greg op en rijden we meteen door richting Spa. De sfeer is rustig (logisch, gezien het vroege uur) de spanning van anticipatie is heerlijk.
Omkleden aan de auto zoals dat hoort (we gaan ons echt niet moe maken met 500 meter over en terug naar die sporthal te lopen he!), garmin laten liggen op het dak, nummers ophalen, vers-gekocht flesje aquarius ergens laten staan,… alles liep perfect!
Na wat staan gegrinnik omtrent de nike lunarglides van de japanner in het gezelschap (die ons 4h07min later lik op stuk zou geven met een klinkende overwinning) en een uitvoerige tweetalige briefing (dankjewel Caroline!) ging het startschot op het moment dat het lokale doedelzak-duo hun zak aan het opblazen was. We liepen rustig de dikke mist in en belandden ergens midden in het pak.
Na dik 10k bood de eerste van twee skipistes zich aan. Omdat de eer van het run to the hills team hoog gehouden moest worden liepen we het hele stuk en doken op die manier de eerste helft van het deelnemersveld in. Niet lang daarna kwamen we aan de eerste bevoorrading en dat was meteen de aangenaamste verrassing van de dag: chips, nootjes, peperkoek, honingkoekjes, cola,… noem maar op. We dwongen onszelf echter om het kort te houden en zetten de tocht al snel verder. Ook tijdens het tweede deel werd geen meter gewandeld, wat beloond werd met een zo mogelijk nog uitgebreidere bevoorrading. Vol goeie moed en koekjes gingen we ook hier al gauw verder. Snel bleek echter dat het zwaarste stuk nog moest komen met als hoogtepunt de onmogelijk beloopbare tweede skipiste na 33k. Ik kreeg een dipje, Greg kreeg een dipje, maar we bleven samen. Rond kilometer 40 vervoegden we de 21k lopers en dat werkte motiverend.
We lieten de laatste 2 bevoorradingen voor wat ze waren en gaven er tijdens de laatste kilometers nog een lap op om uiteindelijk net onder de 6 uur te eindigen. In al die tijd hadden we misschien hooguit een kilometer op asfalt gelopen. Zonder meer een prachtige trail die bovendien nog eens goed georganiseerd was. We werden beloond met een medaille (die we fier als een kind pertinent boven onze jas droegen) en een t-shirt met daarop de mooie woorden “I finished what I started”. En of!
route: http://connect.garmin.com/activity/163354181
Marijn Vandevoorde, team run to the hills
http://theroad.deolv.be