Wilma Dierx verraste afgelopen weekend met een sterk gelopen 24 uur tijdens het Duits DUV kampioenschap in Stadtoldendorf. Zij deed een aanval op de Nederlandse bestprestatie van Léonie van den Haak van 218,759 km. Van haar site de volgende tekst:
“Leuk antwoord op de vraag ”Wat ga jij dit weekend doen?” ‘Samen met Erwin naar Stadtoldendorf om daar vierentwintig uur rondjes te lopen van 1,5km en 88 meter.” Plan was om het record aan te vallen wat vorig jaar gelopen is door Léonie van der Haak. ”Wat die ene blonde Amsterdamse kan, kan die andere ook”. Zo gezegd en bijna zo gedaan. (dit doet me denken aan een juf van de lagere school. Als ze vroeg of je klaar was en je zei ”bijna”, dan antwoordde ze steevast ‘Je bent dus niet klaar, het antwoord is nee”.) In dit geval is het antwoord dus ook nee. Nee, ik heb die 218,759 niet gehaald. Maar ben met mijn eigen afstand ook zeer tevreden: 217 en nog wat (uitslagen volgen nog)
Tot 16 uur lopen ging het naar wens. Eerste 8 uur 79km, tweede 8 uur 69,5km, dan moesten er in die laatste 8 uur nog 68,5km volgen. Maar al snel zakte mijn tempo abominabel toen de zon opkwam. Zal het de vermoeidheid zijn, de spanning, te weinig gegeten ’s nachts (er was geen pasta en het water in mijn bidons was ijskoud, deed gewoon zeer aan mijn tanden)? Ik ben wel door blijven gaan, of beter gezegd, gaan modderen.
Heb me 1,5 uur voor de finish weten te hervatten en er alsnog vol voor gegaan. Ik had nog 14 km. te gaan in 1,5 uur. Wauw, ik had het idee al helemaal uit mijn hoofd gezet en nu lag het toch nog binnen de mogelijkheden! Maar toen schoot het in mijn lies. Shit, what to do. Toen maar af laten zakken naar een tempo waarin de pijn te verdragen was en op een zeer acceptabel getal uitgekomen. We waren redelijk proffie bezig: een krat met flesjes met gel en met isostar en SIS, gel dat je kunt innemen zonder water. Een trui en lange broek voor de nacht en een paraplu voor over de krat voor het geval het zou gaan regenen. (laatste 1,5 uur in de stromende regen gelopen)”
De afstand is inmiddels bekend en Wilma kwam uit op 216,644 km en dat is buiten een dik PR ook de tweede prestatie ooit door een Nederlandse vrouw gelopen. In de wedstrijd belandde Wilma op de tweede plek bij de dames voor Marika Heinlein (206,359 km) en achter Melanie Strass. Melanie liep een erg sterke 24 uur met 228,595 km. Melanie werd derde in het totaalklassement en Wilma vierde. Bij de mannen werd Florian Reus kampioen met 253,780 km waarmee hij de beste seizoenprestatie liep die tot nu toe op naam stond van Geert Stynen. Wilma liep 2 weken geleden al sterk in de 2-daagse Saar-Hünsruck trail waar ze eerste werd bij de dames.
Van Nederlandse zijde was er de laatste weken nog een succes te melden. Pieter Mans won de 101 km lange trail de Bödefelder Hollenlauf in een gezien de zwaarte van het parcours goede tijd van 9.03.40. Het was het debuut van Pieter op een 100 km, nou ja een 101 km trail met 1967 hoogtemeters. Maar toch een belofte voor de toekomst.
Henri Thunnissen