Het is vrijdag en ik sta bij het graf van Jan Knippenberg op de Hoge Berg. Een simpel maar mooi graf van een bijzondere loper. Op zijn grafsteen staat: “Lopen is geen sport maar een manier van reizen.” Hoe toepasselijk voor mij want ik doe mee aan het Rondje Waddenzee georganiseerd door Sietze Houwen en Richard de Vries. We overnachten op de tjalk de Bruinvisch, die ons van eiland naar eiland brengt en we lopen overdag hard. Het is geen wedstrijd maar een ontdekkingsreis. Een ontdekkingsreis waarbij we flexibel moeten zijn. Dat begint al op de eerste avond, waarop we te horen krijgen dat we vanwege de wind beter omgekeerd kunnen lopen. Dat komt mij wel goed uit want mijn voornemen was om de eerste dag en alle etappes over de eilanden te lopen. Normaal was die eerste dag de Afsluitdijk van Harlingen naar Den Oever, maar nu mogen we over een mooie rustige route van Harlingen naar Birdaard bij Dokkum lopen. We, dat zijn Jos Akkermans, Herman Euverman, Gijs Honing en ikzelf. Stuk voor stuk zeer ervaren lopers. We lopen in het begin samen, maar ik moet al snel lossen want mijn conditie laat veel te wensen over. Ik heb een rugzakje met een waterzak van 2 liter, een flesje cola en eten dus ik kan prima voor mezelf zorgen. De ca. 45 km lange eerste etappe is dit jaar mijn eerste ultraloop, mijn tijd van 6.54 zegt genoeg. Maar goed dat het geen wedstrijd is, maar een ontdekkingsreis.
De tweede dag vaar ik mee met de boot over de Dokkumer Ee en Grootdiep naar het Lauwersmeer. Herman die wat last van een blessure heeft vaart ook mee. Het weer is fantastisch mooi, het is volop genieten. Na in Lauwersoog Gijs en Jos te hebben opgepikt zeilen we de Waddenzee op. Schipper Cees laat ons droogvallen zodat we kunnen gaan eten. Daarna varen we door, maar komen al snel ongepland vast te zitten. Maar het het water stijgt nog en we kunnen na een klein uurtje weer doorvaren. Het is inmiddels donker geworden. Tweede schipper Bert heeft gelukkig zijn i-Pad mee met een app waarop alle boeien te zien zijn. Het werkt verrassend goed, zo goed zelfs dat we over een aantal boeien heenvaren. De hele bemanning, Bart, Bert, Cees en Tjeerd staat aan boord, hard aan het werk maar ook genietend. We komen nog een aantal andere boten tegen, waaronder een boot met een hinderlijke schijnwerper. Deze nachtelijke vaartocht over het wad is echt bijzonder, maar om half een ga ik toch maar richting kooi, want morgen moet ik op Ameland lopen. ’s Morgens hoor ik lammetjes, maar als ik aan dek kom is het land heel ver weg en moeten we nog een stuk varen. Rara… Op Ameland start ik met Gijs en Jos, maar die ben ik snel kwijt omdat zij aan de binnenkant van de dijk willen lopen en ik aan de buitenkant. Die buitenkant helt wat, maar het uitzicht op de Wadden is dat meer dan waard. Gezien de beperkte tijd die we hebben voor de etappe probeer ik het tempo er in te houden maar op een zeker moment moet ik toch besluiten om een stuk van de route af te korten. Jammer de kilometers waren geen probleem. Maar de dag erna lopen we op Terschelling en om daar op tijd te zijn moeten we in het begin van de avond al vertrekken, er moet tenslotte zo’n 50 km gevaren worden waarbij het tij en de wind ook niet meewerken. Ameland valt me trouwens wat tegen, zowel qua landschap als qua flora.
Terschelling is daarentegen prachtig, al zijn we er wel wat later dan verwacht. Om iets na enen gaan we met z’n vieren op pad en moeten om 8 uur terug zijn voor het eten. Ik moet de anderen al snel laten gaan. Eerst langs de Waddenkust over een mooie slingerende dijk. Aan het eind van die dijk kom ik er achter dat mijn routekaartje uit mijn zak was gevallen. Oei, wat nu? Na wat twijfel sla ik een onverhard pad in richting de Boschplaat, maar bedenk dat dit niet de route kan zijn. Het pad is echter prachtig met duinen en hei en ik kom bij 4 eendenkooien langs, moet een stukje terug en vind dan een pad wat me de goede kant lijkt op te brengen. Ik kom bij een fietspad wat me langs orchideeën velden naar de kust voert. Daar kom ik bij paal 19,5 uit waar ook de route langsging. Ik besluit om over het strand naar West-Terschelling terug te lopen, dan kan ik niet foutlopen. Ik loop volop te genieten want ik hou van het lopen over strand, het is nooit hetzelfde. Je bent altijd bezig met het zoeken van een goede route over het strand met naast je de zee. Als ik het eiland rond zie ik opeens huizen staan op een gekke plek bij zee. Dichterbij gekomen blijken het duinen te zijn die door de zon beschenen op huizen lijken. Ik zie de Brandaris die dichterbij lijkt dan hij is. Links zie ik een pad met gele paaltjes waar ik naar toeloop, maar besluit toch op West-Terschelling af te lopen. Het is druk in het dorp met toeristen, waar ik de afgelopen 2 uur echt niemand ben tegengekomen. Als ik bij de boot kom staat Herman daar, die iets zegt over dat ik heel laat ben, dat ze allemaal ongerust zijn en de politie gewaarschuwd is. Het dringt pas goed tot me door als ik mijn horloge op tijd zet en zie dat het niet kwart over 8 is zoals in mijn hoofd zat, maar kwart over 9. Sietze heeft me gebeld, maar kreeg de voicemail, heeft de route terugfietst en kon me nergens vinden. Mijn telefoon bleek uitgevallen omdat de batterij leeg was en ik liep een andere route. Ik had een denkfout gemaakt en was ervan uitgegaan dat ik 8 uur de tijd had, maar het waren er natuurlijk 7. Balen! Iedereen heel bezorgd en ongerust, daar schrik je wel even van. Mijn excuses worden gelukkig geaccepteerd.
’s Avonds varen we de haven van West-Terschelling uit en gaan op het Wad voor anker met zicht op het eiland. Er wordt definitief het besluit genomen om niet op Vlieland te lopen omdat dat niet lukt qua vaarschema. In plaats daarvan lopen we 2 dagen op Texel. De volgende dag varen we naar Oudeschild op Texel. Daar komen we wat later aan, maar omdat we er 2 dagen liggen hebben we de tijd. We starten met z’n vieren maar ik loop na 10 minuten alweer op achterstand en loop even later helemaal fout. Ik pas de route daarom aan en zwerf over de Hoge Berg waarbij ik het graf van Jan Knippenberg bezoek. Daarna snij ik een stuk van de route af en loop door polder, bos en duinen naar het strand. Het stuk strand bij De Koog is door de harde tegenwind een avontuur met zand dat in je ogen waait. De badgasten zonder strandtentjes of windschermen hebben het moeilijk! Gijs, Herman en Jos hebben het ook moeilijk want die volgen het eerste deel van het parcours van de 60 van Texel over dat zware strand… Terug van De Koog gaat de route over een mooi fietspad langs en over de Waal- en Burgerdijk naar De Waal en vandaar naar Oudeschild. De anderen komen me in dit stuk nog voorbij, maar de verschillen bij de boot zijn niet groot. De tweede dag op Texel heb ik een gezellige wandeling gemaakt met Jos Akkermans. Jos wou zich sparen voor de 6 daagse van Antibes. Honderduit kletsend hebben we die dag toch maar mooi 33 km weggewerkt. Op het laatste stukje dijk demonstreert Jos nog even het tempo waarin hij in Antibes wil gaan wandelen. Als hem dat lukt wordt dat een nieuwe Nederlandse bestprestatie op de 6 daagse!
Die avond zeilen we van Oudeschild naar Den Oever waar we bij een lepelaar kolonie voor anker gaan. We liggen zo dichtbij dat we geen verrekijker nodig hebben! Maar goed dat we zo’n rustige groep zijn. Zeker die avond, want het laatste maal wat we voorgeschoteld kregen van kokkin Belinda was een Captains Diner, een zeer uitgebreide bonenschotel met echt alles er op en er aan. De stemming tijdens het eten is prima, maar daarna zijn we toch allemaal een beetje stiller dan normaal. De laatste dag starten Gijs en Herman, waar Jos gaat wandelen en Sietze samen met Martha afwisselend gaat hardlopen en fietsen. Ik vaar met de boot mee terug naar Harlingen. Mijn doelstelling heb ik gehaald, met op dag 1 45 km, op dag 3 40 km, op dag 4 48 km, op dag 5 39 km en op dag 6 33 km, bij elkaar opgeteld toch zo’n 205 km. Voornamelijk wandelend afgelegd, maar dan wel in een stevig tempo. Meer zat er domweg niet in voor mij.
Op weg met de tjalk naar Harlingen laat schipper Cees de mensen die aan boord zijn het vertrek zien waar de schipper van de tjalk woonde met zijn gezin toen de tjalk nog een vrachtschip was. Een prachtig vertrek met veel liefde in de oude stijl gelaten/teruggebracht. Cees laat ons het hele archief zien van alles wat hij over de Bruinvisch heeft weten terug te vinden. Hij heeft de Bruinvisch destijds gekocht, maar ziet de tjalk niet als zijn bezit, maar als iets waardevols dat hij mag beheren en doorgeven als de tijd daar is. Een mooie gedachte van een bijzondere man.
Resumerend was het Rondje Waddenzee een ontdekkingsreis waar ik enorm van genoten heb. Met fijne reisgenoten en een prima sfeer. Met veel lol, maar ook met goede gesprekken. Met zeehonden en zonsondergangen. Met zoveel goede herinneringen dat ik er nog heel lang van ga nagenieten.
Henri Thunnissen
NB. Op de site van het Pieterrogpad staat een verslag van Richard de Vries met een kleine selectie van de foto’s die hij heeft genomen http://www.pieterrogpad.nl/ Wil je zien met welke boot we mee voeren kijk dan op http://www.bruinvisch.com/ De Bruinvisch heeft ook leuke arrengementen in de aanbieding.
De bemanning bestond uit Cees Dekker, schipper met Bert als tweede schipper en Bart als scheepsmaat. Tjeerd Kloosterman als derde schipper, Belinda Kloosterman als kokkin, Frida Houwen als tweede vrouw in de keuken, Sietze Houwen als organisator en verzorger, Richard de Vries als organisator en verzorger, Martha Meijer en Lineke Tepper die hier en daar een handje geholpen hebben en ook lekker gefietst en gewandeld en natuurlijk de vier ‘sterren’, Jos Akkermans, Herman Euverman, Gijs Honing en Henri Thunnissen. Bij elkaar toch nog een heel gezelschap.
Er is goed nieuws: Sietze Houwen organiseert in 2013 van donderdag 30 mei tot en met zondag 2 juni de Zuiderzeetocht, wederom met de tjalk de Bruinvisch en met dagetappes van net boven de marathon. Voor hardlopers en wandelaars. De combinatie varen/lopen is een unieke, echt een meerwaarde.