Al sinds de Baltic Run voor het eerst in 2008 werd georganiseerd wilde ik hem meelopen. Maar steeds was ik te laat met inschrijven of ik had toch weer andere plannen gemaakt. Dus besloot ik vorig jaar dat het er in 2012 nu eindelijk maar eens van moest gaan komen. En wat een goede beslissing was dat! Eind september schreef ik me in en in oktober was de wedstrijd al volgeboekt. En, naar nu blijkt, ben ik helemaal net op tijd geweest want hoogstwaarschijnlijk is dit de laatste Baltic Run geweest.
De Baltic Run volgt grotendeels het fietspad Berlijn-Ostsee, gaat voor 80% over verharde wegen, wordt prima aangegeven en is soms heuvelachtig. We lopen 5 dagen, de afstanden variëren per dag tussen de 59 en 70 km, in totaal 324 km. Om de plm. 8-10 km is er verzorging. Slapen doen we één nacht in een hotel en de andere nachten in sporthallen. Ontbijt in de sporthal en avondeten in restaurants en één keer in de sporthal.
{u}{b}22-7: Berlin-Hubertusstock, 63 km{eb}{eu}
We worden eerst met de bus van ons overnachtingsadres in Frohnau naar Berlijn gebracht. En dat levert al een mooie sightseeing op. Zondagmorgen om 7 uur is het nog rustig in de stad en de Brandenburger Tor ligt er bijna verlaten bij. Mooi om te zien, zo zonder toeristen.
De eerste helft lopen we door veel bebouwing. Het duurt wel even voor je deze stad uit bent. Het is ook goed uitkijken, ik moet wennen aan de route aanwijzingen. De route wordt aangegeven met kleine oranje pijltjes. Op zich heel erg duidelijk maar je moet even weten waar je ze zoeken moet. Wanneer ik dat doorheb gaat het prima en deze week zal ik maar één keertje bijna verkeerd lopen. De weg is natuurlijk niet afgezet, dit is niet de marathon van Berlijn, dus moeten we zelf goed opletten en netjes stoppen voor de stoplichten. Meestal doen we dat ook maar op zondagmorgen is het nou ook weer niet zo druk dat ik voor elk stoplicht stop. Nadat we Berlijn verlaten hebben lopen we nog zeker 20 km door het ene dorp na het andere maar daarna wordt de route groener en rustiger. Na 32 km krijg ik een licht regenbuitje op mijn hoofd. Normaal gesproken heb ik een hekel aan regen maar nu ben ik er blij mee, het verdrijft de klammigheid. We lopen nu voornamelijk door het bos en dat vind ik toch een stuk mooier. Het parcours is nu ook niet vlak meer maar lekker glooiend. Allemaal heel goed te doen, geen verschrikkelijke beklimmingen.
Na 6.34.08 ben ik bij het hotel waar we deze nacht overnachten. In het foldertje van dit hotel staat dat je hier geweldig mooie mogelijkheden hebt om een stukje te joggen. Dat klopt maar voor vandaag vind ik het genoeg.
Elke avond zal er een prijsuitreiking zijn voor verschillende categorieën, vandaag krijgen de eerste drie aankomenden een prijs. Ik was derde en wordt verblijd met een paraplu. Omdat het in Nederland altijd regent. Het ding past maar net in mijn koffer.
Leuk om derde te worden maar het zegt natuurlijk helemaal niets. Dit is een wedstrijd over vijf dagen en de komende 4 dagen moet ik nog maar eens zien of ik deze derde plaats vast kan houden.
{b}{u}23-7: Hubertusstock-Prenzlau, 67 km{eb}{eu}
Wie denkt dat het in Noord Duitsland vlak is heeft het mis. Vandaag krijgen we de ‘bergetappe’ van de Baltic Run voorgeschoteld. Continu heuvel op en heuvel af, weinig vlak. En de hele dag staat de zon op onze bol te branden. De temperatuur gaat richting 30°C. Ik kan wel tegen een beetje warmte maar moet dan natuurlijk wel mijn snelheid aanpassen. Niet forceren, rustig lopen. Rustig je ene been voor het andere blijven zetten en dan kom je vanzelf bij de finish. Heel simpel, was alles in het leven maar zo simpel. Maar zo heel simpel gaat het nu ook weer niet vandaag. Mijn benen voelen prima maar de laatste 5 km krijg ik steeds krampscheuten in mijn kuit. Toch loop ik de hele dag te genieten want het is hier prachtig. Bos, meren, dorpjes, landerijen, ik zie ooievaars, geniet van de kilometers lange velden met zonnebloemen en word nog heel even gehaasd door een echte haas. En steeds maar die zon, heel veel zon.
De kramp kan ik onder controle houden en na 7.13.25 word ik enthousiast binnen gehaald door onze speaker Ecky. Jaaaaaaah, da ist Jannetchen aus die Bundesrepubliek die Niederlände!!!!!!!!! Jannetchen, du bist SUPERRRRRRR!!!
Jannetchen is vandaag weer de derde vrouw.
{b}{u}24-7: Prenzlau-Eggesin, 65 km{eb}{eu}
Voor vandaag zijn er drie extra waterposten georganiseerd i.v.m. de warmte. Het is het minst mooie stuk van de route met maar weinig schaduw. We lopen redelijk veel langs drukke wegen. Al na 10 km krijg ik last van mijn kuiten, weer bijna kramp. Bij de verzorgingspost vraag ik daarom om magnesium. Ik had al magnesium ingenomen maar misschien toch te weinig? Er is geen magnesium maar volgens de man van de verzorging moet ik zouttabletten nemen. Die staan ook bij elke post. Dus neem ik die dan maar. En dat blijkt een gouden greep te zijn. De rest van de week neem ik bij elke post, naast 3 bekers drinken en een handvol eten, zo’n wondertabletje en heb geen enkele last meer van de kuiten. Tussen de verzorgingsposten in drink ik nog een halve liter water maar nog heb ik dorst. Die drie extra waterposten zijn dus geen overbodige luxe.
De laatste 5 km ben ik bijna niet meer vooruit te branden, voel me leeg en heb misschien toch te weinig gegeten? Gelukkig is Ecky net zo enthousiast als anders en roept dat die Jannetchen weer binnen is, in 7.04.23.
Ik ben helemaal kapot, grijp een biertje, doe een greep in een bakje met eten en strompel naar binnen. Ga daar op een bankje liggen, rol zelfs mijn matje niet uit want dat is me veel te veel werk. Hier giet ik mijn bier naar binnen en wil de gummibärchen opeten die ik dacht gepakt te hebben. Alleen blijken de gummibärchen worstjes te zijn. Ook goed, het kan me niet schelen, ik wil calorieën en vocht in welke vorm dan ook.
Na het douchen vul ik mijn voorraden verder aan met bier, Deutsche Kuchen en nog meer worstjes. Wat is dat lekker!
Niet alleen ik heb het zwaar gehad, iedereen ziet er afgeleefd uit. Morgen schijnt het nog erger te worden, ik wil het niet weten.
{b}{u}25-7: Eggesin-Usedom, 70 km{eb}{eu}
De langste etappe en ook de warmste. Daarom starten we een half uur vroeger en zullen er weer drie extra waterposten zijn. Ik voel me weer prima, heb nergens last van. Ik heb nog niet één blaar en de benen voelen elke ochtend als nieuw. Dat is niet bij iedereen het geval, er wordt heel wat afgestrompeld. Ik heb wel wat moeite met wakker worden en Ecky die dat heeft gezien komt me een zonnebloem op bed brengen, om me op te vrolijken. Op zo’n manier lukt dat zeer zeker.
Het zonnetje schijnt weer vrolijk vandaag. Het leuke van de zon is dat je dan ook schaduw hebt. Kunt hebben, want er moet wel iets zijn wat die schaduw kan geven en vandaag is dat maar weinig het geval. Mais en gras geven geen schaduw. We lopen vandaag veel in het open veld terwijl die koperen ploert op onze bolletjes schijnt. Vanwege een ongeluk kan één van de verzorgingsposten ons niet bereiken en moeten we het 15 km zonder verzorging zien te redden. Voor de langzamere lopers is dat heel erg vervelend. Eén man van de organisatie doet wat hij kan, hij probeert zoveel mogelijk lopers per fiets te bereiken en ze water te brengen. Het ongeluk betrof gelukkig niet iemand van ons maar helaas was er wel een dode te betreuren. Dan is het missen van een verzorgingspost ineens niet belangrijk meer.
Vandaag komen we op het eiland Usedom en hier hebben ze Leerdammer asfalt, af en toe een klodder asfalt tussen de gaten en kasseien. Een marteling voor je voeten.
Twee kilometer voor de finish komt Hajo bij me lopen. Hij wil persé samen met mij finishen. Hij doet voor de vijfde keer aan de Baltic Run mee en is nog nooit samen met iemand gefinisht. Ik wil hem dat plezier natuurlijk best doen en dus finishen we samen in 7.45.37. Met deze tijd word ik tweede vrouw. Het algemeen klassement wordt vandaag door elkaar geschud. De eerste en tweede vrouw wisselen van plaats en ook de nummers vier en vijf doen dat. Ik sta er rotsvast tussenin op de derde plaats.
Dat biertje heb ik wel weer verdiend vind ik zelf en ik moet er de worstjes natuurlijk ook mee wegspoelen.
{b}{u}26-7: Usedom-Karlshagen, 59 km{eb}{eu}
De eindsprint vandaag, slechts 59 km. De temperatuur is iets gezakt, tot 26°C, en er is meer schaduw. We lopen veel door het bos en door de duinen waar we nog wat hoogtemeters meepikken. Helaas is het hier ook ontzettend druk met toeristen, we moeten ons zigzaggend tussen de fietsers en slenteraars doorwerken. Op de boulevard is het helemaal een ramp. Nou weet ik weer waarom zulke vakanties aan mij niet besteed zijn, hier ga je toch niet voor je lol naartoe? En dan die camping waar we overheen lopen, dat is echt het meest verschrikkelijke oord wat ik ooit gezien heb. Een kilometers lange weg met in de berm twee rijen caravans en tenten. Hutje mutje, er zit hooguit 30 cm tussen. Alsof je langs de openbare weg aan het kamperen bent. Het liefst zou ik hier zo snel mogelijk vandaan willen en hard doorlopen maar ik heb nu een klein probleempje: mijn scheenbeen gaat pijn doen. Shin splints, het bekende probleem van meerdaagse lopers. Ik doe mijn kous uit en mijn schoenveters losser. Heel voorzichtig heuvel af lopend en zo min mogelijk stampend ga ik het wel redden. Het loopt niet lekker maar mijn tempo blijft wel oké en het is nog wel te doen.
Nog een kilometertje of twee door mul zand en dan zie ik ineens de finish en hoor ik mijn grote vriend Ecky. Ik ben er! De Baltic Run zit erop. Na 6.29.47 word ik door een schorre maar nog steeds zeer luide Ecky binnen gehaald en krijg een dikke knuffel van hem. Dat is nog eens binnenkomen!
Met een biertje en een stuk watermeloen ga ik in het gras zitten en kan eindelijk mijn schoenen uitdoen. Het is maar goed dat ik morgen geen etappe meer hoef te lopen want ik vraag me af of mijn scheen dat leuk gevonden zou hebben. Gelukkig heb ik voor de komende dagen rust gepland.
Na het lopen worden we uitgenodigd om geheel vrijwillig om kwart voor 6 aanwezig te zijn in het prieeltje bij de sporthal. Wat er dan gaat gebeuren is ons niet duidelijk maar iedereen is natuurlijk zo nieuwsgierig dat we allemaal aanwezig zijn. En zo komt het dat we met z’n allen op slippers, in onze korte broeken en Baltic Run finishershirts aanwezig zijn bij het trouwen van twee deelnemers. Angela Ngamkam en René Strosny geven elkaar vandaag het jawoord.
Hierna krijgen we in een restaurant nog de huldigingen. Ik heb alle dagen mijn derde plek bij de vrouwen vast gehouden en daar ben ik superblij mee.
Maar het belangrijkste is dat ik vijf geweldige dagen heb gehad, heb ontzettend genoten. Ik heb veel lieve mensen ontmoet, heb blijdschap en teleurstelling gezien, heb veel en lekker gegeten en gedronken, heb geen enkele blaar opgelopen en totaal geen stramme of stijve spieren gehad. Maar ik ben ook verbrand door de zon, heb afgezien en bijna een blessure opgelopen. Dat laatste komt met een beetje rust wel weer goed.
Jannet Lange
(jannet.lange
http://jannetlooptlang.punt.nl
Mannen podium:
1. Strosny, Rene 04:44:54 05:13:43 05:13:59 05:40:50 04:35:31 25:28:57
2. Prochaska, Jan 05:11:58 05:29:34 05:31:34 05:57:27 05:22:47 27:33:20
3. Daum, Stefan 04:56:53 05:30:21 05:46:33 06:02:42 05:22:44 27:39:13
Vrouwen podium:
1. Hoffmann, Sigrid 06:06:37 06:37:38 06:27:40 06:47:27 05:57:46 31:57:08
2. Bethke, Ricarda 05:29:15 06:08:35 06:40:27 08:15:12 07:16:41 33:50:10
3. Lange, Jannet 06:34:08 07:13:25 07:04:23 07:45:37 06:29:47 35:07:20