Een aantrekkelijk parcours van 45 km en 3600 positieve hoogtemeters lokten mij naar Zwitserland voor een heel bijzondere eerste editie van een wedstrijd, genaamd “le trail du Vélan” op zaterdag 28 juli.
Bourg Saint-Pierre, een dorpje met een 180-tal inwoners gelegen op een hoogte van ca. 1600 m in het kanton Wallis, is de plaats waar het startschot zou plaatsvinden. Het afhalen van de borstnummers en de controle van de rugzakken konden de dag voordien al gebeuren. “Semi-autonomie” was hier het principe, dus verplicht mee te nemen waren: een regenjas, hoofddeksel, koplamp, min. 1 liter vocht, 2 bekertjes, energierepen, fluitje en reddingsdeken. Een paar handschoenen waren geen overbodige luxe.
Het deelnemersveld: weinig bekenden en naast atleten uit de streek ook nog heel wat ervaren berglopers uit Frankrijk, Italië, Spanje en wellicht ook een Argentijn. Verder geen Belgen te bespeuren. Toch merkten velen mijn truitje van Olne-Spa-Olne op, een trail die blijkbaar gekend is tot ver in het buitenland. Ook “la Bouillonante” blijkt er ééntje te zijn die buitenland sterk gewaardeerd wordt.
Onder het motto “na regen (onweer) komt zonneschijn”, kwam de wedstrijd op gang om 6u ‘s morgens. Die zonneschijn was helaas in minderheid aanwezig. De eerste en de laatste 5 km waren vrij simpel: veel single-tracks in de modder waar je kon vlammen, zeer handig wanneer snelheid je troef is. De rest had weinig met snelheid te maken maar veeleer met techniek, concentratie en ervaring in het offroad berglopen. Gevolg: een valpartij na 6 km maar zonder letsels.
Uit het profiel van het parcours kon je al snel afleiden dat deze wedstrijd geen short-trip zou worden: de eerste beklimming naar de top van de Mont Brûlé was er ééntje van maar liefst 1000 meter. Onweer gooide hier roet in het eten. Opgeven was geen optie; op één of andere manier moest je van deze 2600 meter hoge berg zien af te geraken, en liefst zonder heli. Niet achteromkijken dus, maar verder lopen richting Cabane de Mille (alt. 2472 m), waar enkele knappe dames aan de bevoorrading voor een mentale opkikker zorgden. Steile afdalingen verliepen moeizaam en enkele schuivers op gladde rotsblokken waren hier onoverkomelijk. De hoogste top (Cabane de Valsorey, alt. 3030 m) bleek nog veraf te zijn. Eerst werden we getrakteerd op temperatuurdalingen, hagel en hevige rukwinden. Krampen in de bovenbenen bemoeilijkten de beklimming, maar eens bovengekomen, kwam de zon even tevoorschijn en kregen we mooie vergezichten waaronder de Valsorey gletsjer en het Mont Blanc massief een 50 tal km verderop. Warme bouillon deed hier wonderen !!
Te vroeg gejuicht, want de afdaling leidde ons niet rechtstreeks naar de finish in Bourg Saint-Pierre. Via “le Plan des Cretons” werden we omgeleid naar een volgende bevoorradingspost/checkpoint bovenop de Mont Vélan (alt. 2642 m). To do: borstnummer tonen, camelbak aanvullen met deugddoende warme thee en een definitieve (snelle) afdaling inzetten richting Bourg Saint-Pierre, 1000 meter lager. De temperatuur steeg weer en de ondergrond werd weer “aangenamer”, waardoor nog enkele lopers ingehaald konden worden tot de finish bereikt werd na… 8 uur een 22 minuten. Deze trail mag dus terecht “zwaar” genoemd worden. Winnaar van het evenement werd de 25-jarige Jules-Henri Gabioud.
Schitterende wedstrijd en ééntje om niet snel te vergeten !!
De dag nadien keerde de rust terug in het dorp en volgde een recuperatieloopje: een beklimming van de Crête Dedans. En ook in Zwitserland maken mensen blijkbaar graag opmerkingen wanneer ze een loper zien passeren, zoals bijvoorbeeld: “la course était hier, monsieur”…
Wouter Decock