Stel je voor: een immens diepe en smalle kloof, waar water, wegen en wandelpaden om een plekje strijden om hun doorgang te vinden. Deze factoren vind je terug in de Gondoschlucht en het organiseren van een marathon door deze ruige natuur vraagt een organisatie die niet door een kleinigheid te vangen is.
Het Gondo Event is ontstaan nadat in oktober 2000 het dorp getroffen werd door een steenlawine met desastreuze gevolgen. 13 Personen kwamen om het leven en veel gebouwen van het kleine bergdorp werden onherstelbaar beschadigd. Als eerbetoon aan de slachtoffers en ter herinnering aan de catastrofe, is het loopevenement in het leven geroepen. De organisatie heeft zijn onderkomst gezocht in de Stockalperturm en aan dit gebouw (uit 1666) zijn de gevolgen van het drama van 2000 onmiskenbaar te zien. Destijds is de helft van het gebouw weggevaagd en als een wonder is de ander helft overeind gebleven. Bij de restauratie is op treffende wijze het gebouw aangepast aan de tijd.
Op 4 en 5 augustus 2012 vond de 11e editie van het Gondo Event plaats. Een tweedaagse met op de eerste dag de marathon van Gondo (aan de Zwitsers-Italiaanse grens) naar Brig. En op dag twee het retourtje (via een andere route) naar Gondo. Brig ligt aan de andere voet van de Simplonpas, in kanton Oberwallis. Wallis kenmerkt zich over het algemeen door historische houten bebouwing, veelal gebouwd op palen. Het bevindt zich in het schilderachtige decor van enerzijds het Rhônedal en anderzijds de bergreuzen Eiger, Jungfrau en Mönch. Na de start in Gondo volgen de lopers vrijwel direct een trail die óp de galerij van een autoweg ligt. Een galerij is een soort tunnel die aan de dalzijde open is. Ze duiken meteen de schlucht in en hun pad vervolgt zich langs steile bergwanden. Vaak zijn overbruggingen gemaakt met stalen roosters, waaronder het kolkende water zich een weg baant. De passages door 2 oude mijntunnels, waar lange lopers het hoofd tussen de schouders moeten trekken, zijn zonder meer bijzonder.
Onder een stralende zon begint de klim richting de Bristinenpass op 2417 meter hoogte. Het bereiken van de Simplonpas op 2010 meter is daarbij slechts een tussenstop. Het lijkt of de stoere adelaar op de top van de Simplon de nietige lopers geen blik waardig keurt…. Na een korte verfrissing (de verzorgingsposten zijn prima uitgerust) op de Bristinenpas gaat het vrijwel uitsluitend nog bergaf richting Brig. Op 2 km voor de finish wacht de lopers een nieuw avontuur: ze moeten een bergstroom oversteken dóór het water. Aan weerszijden zijn touwen gespannen, maar het waden door het ijskoude water is voor iedere loper een must. De brandweer is ter plaatse om in te grijpen, maar dat blijkt niet nodig. Het levert schitterende plaatjes op! Met natte voeten en schoenen beginnen de marathonlopers aan de laatste uitdaging van die dag: er moeten nog ruim 100 hoogtemeters overwonnen worden om uit de Saltinakloof te raken. Het venijn zit duidelijk in de staart. Kort daarna is de finish in Brig bereikt.
Waar mogelijk probeert Wilma na een loop te herstellen door binnen een half uur na de finish een eiwitrijk drankje te nemen. Yoghurtdrank met vruchten, chocolademelk; het zijn dorstlessers die tevens het herstel van de spieren bevorderen. Een biertje is voor sommigen ongetwijfeld goed voor het geestelijke herstel, maar aan Wilma is dat niet besteed.
Waar dag één bestond uit (zowat) één lange klim, bestaat dag twee uit meerdere klimmetjes. In totaal worden per dag 2.000 tot 2.200 hoogtemeters overwonnen. Deze ochtend werden de deelnemers bij de start al geïnformeerd over de opkomende weersveranderingen. Een hevig onweer zou in de loop van de middag spelbreker kunnen worden en in de bergen kan het dan flink te keer gaan. Stevig doorlopen en proberen geen tijd te verliezen, was het advies van de organisatie. Bij onverantwoorde omstandigheden zou de loop gestaakt worden. Bij Simplon-Dorf kregen Wilma en haar metgezel Christian fiat om door te gaan. Bij de loodzware beklimming in de stromende regen van de Furggu – er moesten 650 hoogtemeters in 3 kilometer overwonnen worden – lag volgens Wilma voor haar het zwaartepunt van de strijd.
Zonder kletsnat pak is het niemand gelukt om de finish te bereiken. De temperatuur bleef echter prima en daardoor was er geen moment het gevaar van onderkoeling. Na de finish heeft Wilma genoten van friet met braadworst. Ja, ook zij heeft haar zwakheden, maar de volgende dag hoefde ze dan ook niet meer te presteren op loopgebied;-) Haar eindtijd van 12u00m30s was goed voor de 3e plaats in haar leeftijdsklasse en een lekkere Alpenkaas kon mee naar huis. Doordat het Gondo Event ongeveer 95% gaat over natuurtrails, kunnen ze volgend jaar ongetwijfeld op Wilma Vissers’ derde deelname rekenen!
Arja van den Broek