Berg en Dal ondanks en dankzij de regen een succes

Een verslag van Berg en Dal waar de regen voor- en nadelen had.

Op zaterdag 13 oktober waren de hardlopers voor de zesde keer te gast bij de wandeltocht van SV de Lat in het Rijk van Nijmegen. Deze wandelvereniging stelt een 3-tal van haar tochten (Berg en Dal, Castricum en Amsterdam) open voor ons hardlopers. Dit jaar waren er voor het eerst meer hardlopers op de 60 km dan wandelaars. Er kwamen uiteindelijk 67 lopers/loopsters opdagen (waarvan 3 op een door Willem als service speciaal ingevoerde marathon). Dit was een nieuw deelnemersrecord. Dat kwam goed uit, want bij de wandelaars was de opkomst met 37 deelnemers aan de 60 km nog nooit zo laag. Reden van die lage opkomst was een jubileumtocht van 110 km van een wandelvereniging in Waalwijk die op de datum van Berg en Dal was gaan zitten. Er waren overigens wel meer wandelaars want er waren ook wandeltochten van 25 en 40 km.

Wat het weer betreft, dat zou volgens de weersvoorspellingen niet best zijn. Die voorspelling kwam helemaal uit. Vooral de langzamere lopers kregen het stevig te verduren. Maar al die regen maakte het parkoers wel tot een uitdaging. Berg en Dal is opgezet als wandeling, maar er zijn genoeg stukken die trailwaardig zijn. Onder deze omstandigheden was de tocht best pittig, maar met de ruime tijdslimiet plus coulance goed te doen. Van de 67 deelnemers haalden er 64 de finish. Winnaar werd Hans Jurriaans die een tijd liep van 5.21.48, tweede werd Anton Slagers met een tijd van 5.29.50 en derde werd Jordy Ariens in 5.35.20. Bij de dames was Renske Vermeulen het snelste in 6.33.50.

Zelf was ik eerder gestart, waardoor ik wat meer tijd had. Vorig jaar was ik te laat bij de post voor de Mooker Hei en heb ik vandaar de 40 km route gelopen en iets van 53/54 km gelopen. Dit jaar wou ik de volle 60 km lopen. Ik liep op een richttijd van 9.30-45. Dat ging goed tot 33 km toen ik door mijn knie ging. Volgens mij kan dat niet, maar het voelde wel zo. Ik had de kilometers daarvoor al wat last van mijn pees aanhechtingen en was daarom overgegaan op een stevige wandelpas. Ik had 2 opties, het tempo er helemaal afhalen of teruglopen naar de post waar Willem stond. Ik besloot om het even aan te zien en door te wandelen en dat ging goed. Op de glibberige afdalingen liep ik als een oud mannetje naar beneden. Maar ik kon door en haalde dit jaar in ieder geval wel de finish. Een dag later voelt de knie niet fantastisch, maar goed genoeg voor een wandeling. Ook voor iemand die al 30 jaar loopt is het keuzes maken. Hoe meer ervaring je hebt, hoe makkelijker je de goede keuzes maakt. Maar een garantie krijg je niet. Ik hoop dat ik de training weer snel kan oppakken want de Langste Nachtloop op 21-22 december is het volgende doel.

Henri Thunnissen