Boekarest en Roemenië waren voor ons onbekend terrein, dus wat is leuker dan daar een marathon te gaan lopen en een weekje vakantie er aan te plakken?!
In het vliegtuig hebben we nog even ons best gedaan om de gangbare Roemeense uitdrukkingen onder de knie te krijgen maar over het algemeen keken de mensen op straat en in de winkels ons zo chagrijnig aan dat onze kennis snel wegvloeide. Het was niet uitnodigend om je best te doen in een vreemde taal. en op de luchthaven probeerde iemand er al met mijn koffer vandoor te gaan Hij deed net alsof hij zich vergist had, bleek zelf een onooglijk klein zwart koffertje te hebben en wilde er met mijn veel grotere zilverkleurige koffer vol met opvallende marathonstickers vandoor gaan. Alleen dankjewel is ‘multipjetcvhgcht’ of zoiets waarbij ik vol inzette op het Multi en de rest een beetje inslikte.
We hadden prachtig weer, elke dag zon en hebben de hele stad belopen. Het is echt een stad van uitersten waarbij de geschiedenis van het communisme en Ceausesco nog duidelijk zichtbaar is. Een gigantisch paleis, is haast op grootheidswaanzin – – en twee straten verder tref je buurten aan waar de elektriciteitsdraden in rollen aan houten palen zitten of vervaarlijk over de grond slieren. Dit paleis, een waanzinnig bouwwerk, is na het Pentagon het grootste gebouw ter wereld, maar het is dan ook grotesk, onwaarschijnlijk in afmetingen en groots, bijna volledig van marmer, draperieën van 12 m hoog met goud geborduurd enz. … Het gebouw is 270 bij 240 meter, 86 meter hoog en 92 meter diep en heeft 12 verdiepingen en 8 ondergrondse niveaus. Binnen bevinden zich 2000 zalen en kamers. Sinds 1994 zetelt het parlement in dit gebouw en wordt het deels verhuurd voor congressen….. en dit optrekje werd indertijd opgetrokken door Ceausesco ten koste van de arme Roemeense bevolking …
En auto’s overal auto’s, door de stad – 6 rijen dik – en je kan vaak niet op het trottoir lopen want daar staan alle auto’s die geen parkeerplek meer konden vinden. Hoe zou dat zijn tijdens de marathon?? We verwachtten eerlijk gezegd niet zoveel van de marathonorganisatie en wat ons voorts zorgen baarde: we zagen in de weersvoorspelling dat het zondag de heetste dag van de week zou worden met 33 graden.
De pastaparty was erg bijzonder, was georganiseerd in het beste restaurant van Boekarest. We hebben daar gezellig met een paar Roemenen zitten kletsen over hoe zij de periode tijdens Ceausesco hebben ervaren. De aanvoer van pasta liep allemaal niet op rolletjes maar was het was wel erg lekker en er was meer dan genoeg, ook al had iedereen buurvrouw, oma en kleinkinderen mee naar de pastaparty genomen. Er was helemaal geen controle wie wel of niet zou meelopen.
De marathon zelf was eigenlijk perfect georganiseerd, grote lege wegen zonder een enkele auto in de buurt, waar ze al die auto’s gelaten hadden is ons nog een raadsel. En waar in het centrum overal grote gaten in de wegen waren, was dit parcours keurig asfalt zonder gaten.
Het parcours bestond uit 2 rondes van 21 km en omdat er elke 2,5 km water werd uitgedeeld gooide ik mijn eigen flesje bij het ingaan van de tweede ronde weg. Bovendien reden er fietsers op het parcours die ook nog flesjes water in hun fietstassen en een kratje voor op hun fiets hadden en dat vond ik ook heel leuk en origineel bedacht. En Micha had de flesjes aan zijn belt nog niet eens gevuld.
Maar helaas was halverwege de 2de ronde – zo rond de 30 km – het water op de posten ineens op, er was helemaal niets meer te drinken en ons tempo zakte daarom enorm. Je kan gewoon niet meer hardlopen als je te weinig vocht in je lijf hebt. Ik heb van iemand uit het publiek nog een flesje gekregen maar alle andere lopers in mijn buurt wilden ook een slokje en toen was het snel leeg. Ik ben nog boos een Rodekruispost ingelopen om te zeggen dat het zo onverantwoord was maar zij hadden inmiddels ook niets meer te drinken en konden nog enkel blarenpleisters leveren.
Pas na een uur werd er weer nieuw water aangevoerd maar toen was bij een aantal lopers de schade al aangericht en er reden heel wat ambulances af en aan. Hadden de organisatoren het aantal deelnemers of de hitte onderschat, wie zal het zeggen …
Dat was het enige minpuntje aan deze verder leuke en goed georganiseerde marathon. Toch dit nog: de eerste prijs in de dames veteranen klasse was een echte UEFA-voetbal die we met veel moeite nog in de koffer wisten te proppen… Daarnaast was dan weer het feit dat het inschrijfbedrag voor de marathon ook maar 20 euro bedroeg en voor dit bedrag kregen we ook nog een mooi en zowaar passend thermoshirt en een erg mooie en zware medaille na afloop.
Wat de marathon betreft: een aanrader … mits voldoende water! En de stad: een uitdaging …
Micha en Els