Op 26 oktober vertrok ik weer eens voor een marathontrip, deze keer naar Dublin. Ik ging samen met Albert Meijer. Albert “spaart” landen en Ierland had hij nog niet. (Drie weken ervoor nog met Albert naar Jersey geweest om die ook te scoren). Door mijn drukke werk op Keukenhof kom ik in het voorjaar niet aan marathons toe, maar dat probeer ik in het najaar weer goed te maken. Ik loop echter niet volgens het schema van de cup, hoewel ik het een prachtig initiatief vindt (Hulde aan de organisatie!!!!). Maar ik kies liever elk jaar weer wat anders uit: mooie landschapslopen of, in dit geval: leuke stedentrips. En Dublin is leuk!!
Dublin is een vooral gezellige stad: een overzichtelijk, compact centrum met veel overdekte winkelpromenades en vooral erg veel pubs. Het is hét centrum van Ierland en door de universiteiten, welke midden in de stad liggen, veel internationale studenten.
Albert had een appartement geboekt op 500 meter van start- en finishlocatie. Hier heeft hij een neus voor, dus ik laat het regelen maar aan hem over. De kamers waren op 3 hoog – achter: speciaal daar zodat we geen last van eventueel verkeer zouden hebben. Nou, dat hadden we ook niet, maar de trappen waren er wel wat veel na de marathon! Begane grond – achter was mij ook goed geweest! Op vrijdag vlogen we heen, de marathon was op maandag. Dit betrof een zgn. Bank Holiday: een van oorsprong vrije dag voor bankmedewerkers en inmiddels nationale vrije dagen. De Belfast City Marathon is op Spring Bank Holiday, dit ter info. Op zaterdag hadden we alle tijd om naar de Expo te lopen, we zaten daar zo’n 2 km (mile?) van af: een kleine Expo met vooral stands met flyers van collega-marathons. Dit jaar geen goedkope schoenen op de kop kunnen tikken, helaas!
Alles was ingedeeld naar startnummerserie, per 1000, en het afhalen van de benodigdheden ging vlot. Wij wilden nog rechtsom lopen, maar de juiste richting bleek toch west – europees – vastelands – te zijn!!! We kregen wat rommeltjes in een mooie tas, plus een uitgebreide gids met alle facts & figures voor de race. ’s Middags hebben we heerlijk een anderhalf uurtje gelopen in / rond St. Stephenspark. Tot zover was het nog droog weer. Sandy bedierf niet alleen de marathon van New York, maar zorgde er ook voor dat er depressies naar Ierland werden gestuurd: er kwam een koude, gure wind opzetten, met buien, die het ergste voor de marathon deden vermoeden. Ook de zondag regende het, maar daar waren dan gelukkig de pubs: heel veel engels voetbal, hurling (soort hockey / voetbal) en gaelic voetbal (soort rugby / voetbal), maar ook rugby en paardenrennen. Met soms wel tot 5 grote schermen in de pub, werden we gewoon moet van al dat sporten!
De dag van de marathon was het gelukkig droog, hoewel slechts 6 graden en windkracht 4! Er waren maar liefst 15.000 deelnemers, vanuit 48 landen. De wheelers vertrokken om 08.50 uur, de elite (en wij) om 09.00 uur, de tweede tranch van 5000 lopers om 09.10 uur en de laatste groep van 5000 om 09.20 uur. Er waren pacers vanaf de 3.00 uur: 4 man per kwartier, duidelijk herkenbaar. Het is een echte Charity-Run: iedereen liep voor een goed doel. Op een vraag van een loper waar ik voor liep (want geen sponsoring op mijn shirt) antwoordde ik: drie-dertig, maar dat begreep hij niet! Nu is het met die taal daar toch al vreemd, want zo beleefd Engels als ze in het begin tegen je praten, na een paar pints vervallen ze in Gaelic Irish en dat is niet meer te volgen. Zo ook de speaker: hij werd steeds enthousiaster en onduidelijker, maar of dat door de drank of door een bevroren mond kwam, weet ik niet, haha!
Vanwege de Charity liepen er natuurlijk ook weer rare uitdossingen, helemaal omdat net de nieuwe James Bondfilm uitkwam en het was nog Halloween ook! Dit laatste zag je ook overal in de stad: elke winkel deed er wel iets mee, zelfs Christine le Duc !!
De marathon zelf was prima georganiseerd: een glooiend stratenparcours, eerst door het centrum, dan via een buitenwijk door Phoenix Park (een soort heel groot open Central Park met lange rechte wegen) en vervolgens weer door een aantal wijken naar het centrum. Ook hier liepen we trouwens tegen de klok in, wat me vreemd voor kwam. De logistiek met drankposten op elke 2 mile was goed verzorgd. Langs de gehele route stond enorm veel enthousiast publiek: ik schat in dat het net zo’n drukte was als in Rotterdam! De mijlen waren aangegeven, maar dat was niet goed te zien: veelal een vlag langs de weg tussen de bomen, lantaarnpalen, reclameborden e.a. Maar goed, voor mij maakte dat niets uit, want ik liep zonder klokje puur op gevoel, om weer eens lekker een marathon te lopen (mijn tweede pas dit jaar). Hierdoor schrok ik van de doorkomstboog “Halfway” met 1.44 er op, want ik dacht dat ik nog ergens bij de 16/17 km zat. Hetzelfde had ik bij de finish (in 3.27.45), dus dat zijn mooie ervaringen. Heel erg vlak gelopen, maar mijn trainer Jaap zegt dan gelijk weer “dan had je wel harder gekund!”, dus och, voor wat het waard is.
Na de finish een tas met prachtig loopshirt (“Proud finisher Dublin 2012) van Asics, met lange mouwen!!! Een grote medaille, flesjes water en sportdrank, banaan, mars en ik kreeg nog, als dank voor het invullen van een bonnetje, een grote tas met ca. 150 (!) gelletjes, bussen drankpoeder, een zestal buisjes met tabletten, twee bidons en nog wat van dat soort dingen: het scheelde 7 kg bij de douane, haha! Maar goed dat ze m’n tas niet controleerden, want dan had Lance er een maatje bij, vrees ik!
Na de race begon het weer te regenen, maar ook nu boden de pubs troost. Dus ondanks dat het regende, hebben we droog gelopen en onze natjes elders gehaald. Voor een gezellig loopweekeinde kan ik Dublin (net als Liverpool, Belfast, Jersey etc. etc.) van harte aanbevelen!
Ton Aker