De vierde OSO (Olne-Spa-Olne) zit er voor mij op.
2009: Blubberen, glijden, vallen, opstaan en weer doorgaan. Eindeloze partij blubber en drek, meer nog zelfs dan dit jaar.
2010: Sneeuw en ijs, zes onder nul
2011: Die laatste 6 km zal ik voltooien, al is het kruipend.
2012: Vanwege een jachtmanifestatie (?!) en de grote hoeveelheid prut en modder (?!?!?!) was het parcours met twee kilometer ingekort. Wat zegt u????. Vanwege een jachtmanifestatie. Ok, dat kan ik me nog een beetje voorstellen, het loopt niet zo ontspannen als de kogels om je oren fluiten. Maar vanwege de grote hoeveelheid prut? Zijn ze een beetje kinderachtig geworden daar in Froidbermont? Zijn ze een beetje verwend geraakt nu daar zo’n prachtig sportcomplex is verrezen met airconditioning en luxe kleedkamers en douches? Toen we de afgelopen jaren bij de start het bouwvallige, koude en tochtige optrekje met de eufemistische naam ‘Het Chalet’ uitgeduwd werden en meteen al tot onze enkels in de plassen stonden werd er totaal geen medelijden getoond. ‘Olne-Spa-Olne, cést un raid, comprend?’ Wat is de OSO zonder een laag modder? Of ijs? Of modder met ijs? Of ijs met modder en stenen en natte bladeren? De OSO is nooit bedoeld geweest als een ommetje door het bos, snapt u dat?
Enfin, ook met die twee kilometer er af bleven er nog genoeg (67) over om de schoenen twee kilo zwaarder te maken, vastgezogen te worden, te vallen en weer op te staan en door te gaan. De editie 2012 was een zware. Met name in het eerste deel en (hoe cynisch) in de laatste twee kilometer tot de finish was het bagger alom. Maar verder waren de omstandigheden eigenlijk niet zo dramatisch. Het was zacht (8-10C), de hemel trok open en in de middag en avond klaarde het helemaal op. Hoe vriendelijk ogen de Ardennen dan. Zelfs Sinterklaas durfde zich niet te laten zien, zoals hij de vorige keren wel deed.
Ik heb, in mijn bekende eigen (langzame) tempo lekker gelopen. De nieuwe trailschoenen gaven me zoveel grip dat ik voor het eerst sinds tijden andere lopers in de gladde afdalingen voorbij durfde gaan. André, je wordt nog eens een trailloper, man! Met mijn tijd van 9 uur en drie kwartier zat ik ongetwijfeld weer in de achterhoede, maar dat had het voordeel dat de douches niet zo druk meer waren. Maar ach, ik vergis me. In het Chalet stond je met tien blote mannenlijven op twee vierkante meter samengepakt onder één druppelende koude kraan. Nu,in de ‘Hall Omnisport de Froidbermont’, waren er douches te over. Wat hetzelfde is gebleven, is de laag klei en modder van twee centimeter die de vloer bedekte en de stamppot met worst na afloop.
André Boom