Zondagmorgen half twaalf: alleen op de wereld op de zuidpunt van het eiland Texel. Geen hond waagt zich op de zandvlakte, die wit ziet van het stuivende zand. Zelfs geen veerboot aan de einder te bespeuren want de boot ligt er uit. Met deze harde oostenwind staat bij eb het water van de Waddenzee zo laag dat de aanlegbruggen niet steil genoeg naar beneden kunnen staan om auto’s te lossen en te laden.
Op de Horsmeertjes liggen ijsvelden aan de westoevers, en lijkt het ijs elk moment te kunnen gaan kruien. Een lepelaar zwoegt tegen de wind in, redt het niet en wordt teruggeblazen naar de broedkolonie in de Geul.
Ik snel over de Hors, met windkracht 6 in de rug, en geniet met volle teugen van dit bijzondere gebied. Zeker als je in je piere eentje hier bent, en alleen vergezeld van een slechtvalk die over de jonge duintjes scheert om te laten zien hoe gracieus bewegen er uit dient te zien.
Hoe anders is de Hors nu vergeleken met de zandbak van 25 april 2011. Ik loop honderden meters over keiharde ondergrond, en de vlaktes zijn doorsneden met zandduintjes van een halve meter hoog. Wat mooi dat dit deel van de route elke editie weer anders is en wat mooi dat de lopers die voor het eerst de 60 km komen doen, met dit gebied mogen gaan kennismaken.
(Noot achteraf: was de ondergrond misschien bevroren en daarom zo lekker hard? En is het straks op 1 april na de dooi veel zompiger zand? Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst 😉
Nog 8 nachtjes slapen, dan begint ons tweejaarlijks ‘verjaarsdagsfeestje’ met meer dan 1000 vrienden 😉
Martien Baars
PS Vanaf morgen hoop ik allerlei praktische informatie over De Zestig te plaatsen hier op UN en op http://www.dezestigvantexel.nl Daar staan nu ook de complete deelnemerslijsten op startnummervolgorde