Voor je ‘t weet is het Pasen. Nou, inderdaad, zo voelde het ook. Twee jaar geleden voor het eerst met Ronald de 60 gelopen, en nog leuk gedaan ook. Dan vraag je jezelf af of het toeval is, of dat je het echt kan. We schrijven dus weer in. Ronald trekt zijn eigen plan, hij loopt vaker en harder dan ik.
Ik loop graag lang en ver, maar altijd op m’n dooie gemak, kijk zelden op mijn horloge, en loop alleen als ik zin heb. Soms roep ik “mogge”naar voorbijgangers en zie ze raar opkijken, en vermoed dat het alweer middag is. Tijd maakt een mens gek is mijn mening. Maar ja op Texel wil je toch binnen de limiet binnen zijn, toch weer die tijd he! Tijd is niet mijn vriend en daarom ver van tevoren 6 duurlopen van 35 km minimaal in mijn (jawel agenda) gezet. Dan rinkelt de telefoon (slechtste uitvinding ooit) “Hoi Mar, alles goed, zal wel he, wat ik vragen wil, kan je?” Dus maar weer extra de nachtdiensten in, kostte me twee duurlopen en drie keer jet-lag in een maand zonder ook maar ergens geweest te zijn, moet je niet onderschatten. Uiteindelijk 4 lange lopen gedaan: 2 van 35 km, 1 van 42 km, en vanuit Zandvoort 50 km.
Zo moet het lukken, alleen Eerste Paasdag is er ook nog. We gaan gourmetten!!!!! Ik wil alleen zijn en krentenbollen met roomboter eten, maar we zijn met meer en tenslotte is het Pasen. Nou daar komt ie ……… schoonmoeder gehaald, rolstoel past niet in de auto, niet vandaag. Ben nergens bij met m”n hoofd. Breek 4 glazen tegelijk, de spiritusfles gaat over de vloer, brandalarm gaat af door de rookontwikkeling, de nieuwe telefoon werkt niet, en mijn mp3 geeft de geest. En ik verander in een angsthaas. Dit is een slecht voorteken voor morgen.
Krijg een wijze les van de oudste zoon, die zegt dat is “leren omgaan met tegenslag, heb je ook vast nodig voor morgen.” Ja, wrijf het er maar in, terwijl ik haastig mijn jas aandoe om naar Rut te gaan. Misschien heeft hij nog een mp3 ergens, en ja een aftands ding, maar met een ouderwetse batterij, het Paaslicht schijnt weer. Alleen……. er staan Keltische slaapliedjes op. Hoe bedoel je tegenslag, op de mijne stond hard-rock! Je mag de muziek wel wissen hoor zegt ie met enig sarcasme. Ja, dat is zeker, maar bij thuiskomst kijkt Rene zorgelijk en vertelt dat mijn afspeellijst nergens meer te vinden is. Dat kan er ook nog wel bij.
Ik ga de fietsen in de schuur zetten waarbij ik nog net een hoop stront van de hond weet te
ontwijken, terwijl ik hem net nog had uitgelaten. Het is hier net een grote soapserie, ik ben er klaar mee voor vandaag. Ga de tas inpakken en naar bed. In mijn eerste REM-slaap zie ik nog grote aangeklede Paashazen voorbij rennen en ben weg.
Als om 6.30 de wekker afgaat is alles in diepe rust. Ik weet zeker dat ze allemaal blij zijn dat ik er vandaag niet ben. Precies om 7.00 uur staat Ronald voor de deur en vertrekken we. In Den Helder is bijna iedereen compleet aanwezig, dit jaar ook een estafette-ploeg. Deze bestaat uit: Aad G., Kees B., Sieto en Maarten, en een grote groep supporters van onschatbare waarde.
Omkleden, tas inleveren en naar de start. Het voelt goed, ik ga een heerlijke dag tegemoet, hoef nergens aan te denken. Alleen maar lopen, snel of langzaam maakt niet uit. Het idee is niet te stoppen bij de eerste 4 drankposten, ik heb genoeg bij me.
Die vlieger ging niet op, al snel ergernis over de drankgordel, en afgegeven. Het weer was verraderlijk met stukken tegenwind, dan weer koud, dan weer warm. Vond het zeker niet minder zwaar dan twee jaar terug, maar het voelde gemakkelijker omdat ik liever met koud weer loop.
Onderweg veel bekenden gezien en leuke gesprekken gehad.
Nog met Ted Bruggeling gelopen, die ter nagedachtenis aan Hans Weeber zijn naam op zijn startnummer had staan. Zo liep Hans toch met ons mee in gedachte, dat weet ik zeker. De gang zat er aardig in en voor dat ik er erg in had was daar dat bord met 25km. Hetzelfde bord waarvan ik twee jaar terug zo in de war raakte. Deze keer dacht ik, zo het schiet al lekker op.
Verderop stonden de Pizzakanjers weer langs de weg en……..ook Rut? Die was na zijn werkzaamheden op de motor naar Texel gekomen. Dat was wel het laatste wat ik verwacht had. Inmiddels had ik zijn slaapliedjes al in hoog volume in de oren. Meteen kreeg iedereen al weer orders van hem heb ik achteraf begrepen. Niet te veel afleiden, niet lang naast haar fietsen, en tegen mij: blijven concentreren. Ja ja, en toch, het werkt.
Niels, de zoon van Ronald het laatste stuk niet meer gezien, dus begreep dat het met Ronald wel goed zat, en ik schoot immers ook al aardig op. Ineens een tik op mijn schouder, Sieto kwam me voorbij als loper in de estafette. Nog 7 km, Mar, en dan koffie met een peukkie. Kijk da’s praat.
Het lastigste stuk was ongeveer bij 58 km, je moet dan weer klimmen,terwijl je in de verte het finishrumoer al kan horen, maar het lijkt nog zo ver. Maar ik weet, nu kan het niet meer fout, het gaat lukken, ook nu weer. Wat een geweldige dag en nog vlotter gelopen ook.
Als het tussen de oren goed zit volgen de benen vanzelf. Na afloop koffie-roken-douchen-eten. Algehele schade: twee kleine blaartjes, de smaak naar meer, maar eerst een dag bijtrekken en dan de nachtdienst weer in.
Voor alle support nogmaals dank.
{b}Marja van den Burg{eb}(-Zoutman)
(deburgies
{i}Noot van Martien Baars{ei}. Zo zie je maar dat sommigen aangeboren ultra-talent hebben en niet heel veel kilometers hoeven te maken. Voor Marja was het een dagje uit, weg van de huiselijke beslommeringen, om ontspannen te genieten van een lekker eind lopen. Marja kwam na 6.25.20 over de streep, na bij haar ultradebuut in de warme editie van 2011 in 6.53.15 gefinisht te zijn. Ze doet verder weinig marathons, alleen de Midwinter (2009-2012-2013: 4.01.50 – 4.14.00 – 4.24.22).
Ronald = Ronald Hoogenboom, clubgenoot van Olympus ’70, eindtijd dit jaar een mooie 5.58.21. Die vereniging had ook een team die de 4 x 15 deden: de Pizzarunners Olympus ’70, met Aad Gankema, Maarten Jung, Kees van den Bos en Sieto de Vreeze. Ze finishten in 5.15.06, tien minuten voor Marja (want de start van de estafette is een uur later dan de 60 km). Broer Rut Zoutman is in voorbereiding op de 24 uur van Steenbergen en had niet ingeschreven voor de 120 van Texel. Wel kwam hij dus onverwachts kijken ….