Als ik de deur achter mij dicht heb getrokken kijk ik op mijn horloge, dat ik voor de gelegenheid om heb gedaan. Het is 08:12 uur en nog wat seconden en ik wil de trein van 08:22 uur halen. Terwijl ik wegloop begin ik wat te rekenen, het station is ongeveer 1,5 km lopen met 5 km/h dat is dan….de warming up is begonnen! Om 08:21 uur kom ik aanrennen bij het station. Het mooiste vind ik dat het geen seconde in mij opgekomen is om met de auto naar het station te gaan.
In de trein begint het na een paar stations bijna op Indiase toestanden te lijken zo druk is het. Nou de metro van Tokio is zeker een goede vergelijking. Zelf heb ik ook een kaartje van het Kruidvat, dat schijnt de boosdoener te zijn in combinatie met werkzaamheden bij Den Bosch, waardoor de route via Nijmegen ineens een stuk drukker is. Toch arriveer ik keurig op tijd op station Amsterdam-Zuid waar ik opgehaald wordt door Edwin Otto om samen naar het Amsterdamse Bos te rijden. Kijk dat is een vriend waar je wat aan hebt!
Parkeren vlakbij de hockeyclub in het Amsterdamse bos is op zaterdag wel weer een wat groter probleem, maar we zijn ruim op tijd en na wat zoeken is er een klein plekje, dat net groot genoeg is. Maar goed dat Edwin geen Porsche Cayenne heeft, die je daar toch net iets meer dan gemiddeld rond ziet rijden. Bij het zien van dat soort auto’s vraag ik me haast vanzelf af of de eigenaar gelukkig is. Het is het baas boven baas idee, hè. En wie Marten Toonder’s “De Bovenbazen” heeft gelezen weet dat die niet gelukkig zijn.
De 100 km lopers draaien hun rondjes al een paar uur. De Duitsers Peter Kaminsky en Benedikt Straetling hebben er een flink tempo in, waarbij de eerste pacer is voor de tweede, die sub 7:15 probeert te lopen om namens Duitsland naar het WK 100 km te mogen gaan. Het zien van de lopers brengt gelijk de juiste focus, startnummer ophalen en voorbereiden op de wedstrijd. Nog even een tweede warming up om het rondje te verkennen en dan mogen wij om 12.00 uur met ongeveer 30 lopers en loopsters van start.
Zelf heb ik het redelijk ambitieuze plan om op een schema te gaan lopen wat een eindtijd van 3:40 uur oplevert. Er op weg gaan kan natuurlijk altijd. Het rondje van 2,24 km door het Amsterdamse Bos verbaast mij door zijn schoonheid en afwisseling. Er zit een klein hoogteverschil in, wat ik de eerste 10 ronden alleen merk, omdat het op een bepaald punt omlaag gaat. In de tweede helft ontdek ik ook de punten waar het omhoog gaat. De eerste helft weet ik mijn schema goed te volgen en levert een eerste helft in 1:50 uur op. Na zo’n 20 km merk ik echter dat ik voor dit tempo wel al aardig moet werken en weet ik al dat het de tweede helft nog veel harder werken wordt.
Twee lopers zijn er voor mij in de race en Frankie Leus haalt mij zelfs een ronde in. Ik haal hem nog een keer terug in, maar niet veel later komt hij weer voorbij. De loper in tweede positie is een Duitser, maar hij stort voorbij de 30 km helemaal in. Ik loop in de tweede positie als ik door een andere Duitser, Roland Riedel, ingehaald wordt. Hij vraagt aan mij of ik in tweede positie loop en als ik bevestigend antwoord, maar hij ondertussen een pas voor mij loopt concludeert hij hardop dat hij nu dus in tweede positie loopt. Tja, daar kan ik wel om lachen.
Mijn noeste arbeid resulteert uiteindelijk in een tweede helft van 1:56 uur en dus 3:46 uur voor het geheel, waarmee ik derde word op twee minuten achter Roland Riedel en Frankie Leus, die met 3:35 uur een PR loopt. Even na de 4 uursgrens komt Marc Castricum, die niet lang geleden nog de Marathon des Sables uitliep binnen in 4:02. Na het speciale evenement in Marokko was finishen zijn doel om weer terug in het meer gewone loopritme te komen. Zowel Edwin Otto, die net onder de 4:07 uur finisht als Jannet Lange, die in 4:11 over de streep komt, lopen een persoonlijk record. Zo zijn er bij de eerste zes toch al vier lopers self transcending bezig.
De 100 km wordt in 7:58 uur gewonnen door Peter Kaminsky, nadat de man voor wie hij tempo maakte bij het uit het oog verliezen van de streeftijd zijn krachten besloot te sparen voor een later moment.
Hans Jurriaans