Van Harlingen naar Harlingen, dat lijkt wel 0 kilometer, in werkelijkheid kun je daar natuurlijk ook wel een rondje bij bedenken en dat was het dan ook, een rondje rond het water aan de zuidwestkant van Harlingen, tegenwoordig IJsselmeer, vroeger Zuiderzee als naam. Er zijn 4 etappes gelopen:
1. Harlingen naar Stavoren
2. Stavoren naar Urk
3. Rondje in de polder vanuit Hoorn
4. Medemblik naar ergens op de afsluitdijk, of a) het monument, b) Breezand, of c) Kornwerderzand
Er was een antiek schip mee als varend onderkomen, zowel om te slapen en te eten, maar ook om ons te verplaatsen als dat nodig was, en uiteraard het laatste stukje weer naar Harlingen.
Nou, daar gaat ie dan, ’s morgens vroeg in de nog wat kille ochtend op de dijk bij Harlingen richting de Afsluitdijk, het is nog wat mistig, maar verder gaat het wel, niet te koud, lekker loop temperatuurtje. Voor de dijk richting Makkum, en vanuit Makkum langs het IJsselmeer naar het zuiden, in Makkum loop ik voor de eerste keer verkeerd, bij het terugkeren op de juiste route loop ik door de berm en verstap me daar behoorlijk, waar ik vreselijk veel last van zal ondervinden. Zelfs zoveel dat de laatste 8 km deels wandelend en deels hardlopend ( 200m-800m) worden afgelegd, dat is dan weer een voordeel van de GPS. Toevallig had ik een deel van de route 2 weken geleden op de motor afgelegd in tegengestelde richting, een leuk maar een klein stukje dacht ik toen, nu was het wel erg ver en wat duurde dat naar mijn beleving lang, maar vooral wat deed mijn been pijn, iets wat me wel zorgen baarde voor de rest van de dagen. Heel prettig was de verzorging door de fietsers en de auto catering, fantastisch geregeld. Het laatste stukje was aan de ene kant van het water heen en dan het afsluitende etappe stukje aan de andere kant terug, hoewel dat hooguit 2 km geweest kan zijn leek het veel langer, ook zal de saaie omgeving daar schuld aan zijn, vervolgens finishen in de haven van Stavoren en dag een zit erop, lekker even gebruik maken van de havenfaciliteiten, douchen dus.
De volgende dag na een vroeg ontbijt en een forse en goede nachtrust, ik heb geen snurkers gehoord, weer op pad, eerst even de startfoto en op naar Urk. Hoewel ik niet zo’n ochtendloper ben gaat het toch wel aardig, we zwerven wat door Friesland met eigenlijk steeds het IJsselmeer in de nabijheid, ik ken dit gebied van vroegere vakanties, nu loop ik er langs en zie weer allerlei andere dingen, ook ruik ik dat soms. Vlakbij Lemmer staat de brug recht omhoog zie ik, heerlijk denk ik, een verplichte pauze, maar als ik er ben is ie al weer in functie en ik kan gewoon door. Ergens in het centrum gaan we van de ene op de andere route over, het lukt mij om daar de tweede keer het verkeerde pad te kiezen, ik krijg het in de gaten en na wat vragen word ik door een taxi chauffeuse op het goede pad gezet, een beetje geluk moet je toch ook hebben. Vanuit het einde van Lemmer volgt een lange route die aan de binnenkant van de dijk gelopen kan worden, een eindeloze lange streep op de kaart. In de verte zie ik een machine, een basaltbloktiller of zo, mooi richtpunt, maar het lijkt wel of ie ook wegrijdt, achteraf blijkt dat niet zo te zijn en het zegt wel iets over de oneindigheid van dit lange stuk, maar mooi is het wel voor de goede waarnemer, al wordt het wel wat eentonig op den duur, gelukkig wordt de eentonigheid onderbroken door….. verzorgingsposten en catering, hoe is het mogelijk dat die mensen daar staan waar ze moeten staan naar mijn idee. Volgens mij leef ik helemaal op en de laatste kilometers van deze langst etappe worden in een fors tempo afgeraffeld, het laatste stukje naar de boot een beetje bij komen en in Urk is het stralend weer, jammer dat we na de laatste finisher moeten vertrekken, de details van de toch ruige overtocht zal ik hier niet uit de doeken doen, prettig is anders en dan zijn er wel betere manieren van je verplaatsen te bedenken, maar ja, it’s all-in the game (dat is Engels).
Na uitleg over de derde etappe zie ik het niet meer zitten, ik vermoed hopeloos te verdwalen want dat lukt me zelfs al op de simpele routes, er is echter, zoals steeds blijkt, ook hier weer een oplossing voor, ik krijg een persoonlijke gids, Lex, dat is ook wel erg leuk, hij komt uit dit gebied en vertelt zoveel dat ik eigenlijk alleen maar “ja” hoef te zeggen waardoor dan het gesprek zo weer door keuvelt, wel is het zo dat zo samen de kilometers voorbij vliegen. Er zijn meer mensen/organisaties die dit gebied hebben gekozen voor hun acties, we worden voorbij gereden door een grote club antieke voertuigen, die hebben een tourrit vanuit hun werk (wat voor werk zal het zijn, autospuiters??) en even later door vele antieke, nou ja, in elk geval oude motoren die er stuk voor stuk erg mooi uitzien, ze rijden net iets te hard om ze goed te kunnen bewonderen. Lex woont aan het parcours en moet een droog shirtje scoren, ik stel voor om dan ook maar even een bakje koffie te drinken, dat kan in dit soort loopjes waarbij het niet gaat om de tijd of klassering, we drinken Senseo, wat een verwennerij. Vervolgens het laatste stukje van deze etappe met zelfs nog een verzorgingspost, niet zo verwonderlijk overigens want we werden continue door de verzorgende fietser vergezeld, de kilometerpaal geeft aan dat Hoorn nog 2 km. is, maar we moeten helemaal om de plaats heen om de kilometers te maken die op het plan staan en uiteindelijk finishen we bij het station, het was een leuke dag zo samen maar vooral ook dankbaar voor deze optie om het niet alleen te hoeven te doen is groot, daarna moeten we het laatste stukje nog met de trein terug naar Enkhuizen, naar ons varend antieke hotel.
Er is wat overleg over de startplaats wat vooral te maken heeft met stroming en getij (voor de boot van belang) en uiteindelijk word er van het oorspronkelijke plan afgeweken, startplaats wordt Medemblik met een optie voor drie finish plaatsen, het monument, Breezand of Kornwerderzand om dan daar op de boot te stappen naar Harlingen. We moeten wel heel vroeg (vind ik) op pad, maar eenmaal onderweg maakt dat niet meer uit, het zijn vooral de momenten daarvoor. Het is frisjes, mijn blessure speelt toch wel weer wat op en we moeten (heerlijk vind ik dat) tegen de wind in, lekker strak tempo (proberen te )lopen, dag 4 alweer en tevens de laatste. Na de eerste stroeve meters komt de soepelheid weer wat terug, en ach, na een paar kilometer is er alweer verzorging, stel je eens voor, al voor half 8 ’s morgens aan de cola, het zou verboden moeten worden maar nu is het zeer welkom, het lijken wel lange saaie stukken, dat maakt mij niet uit, ik vind het mooi, wel gaan mijn voeten erg gevoelig reageren bij het neerkomen op de grond, zeg maar gerust, erg pijnlijk en dat is het moment dat ik mijn finishplaats bij het monument bepaal. Als ik de afsluitdijk opkom zie ik in de verte de grote paal en steeds dichterbij komt ie, twijfel, doorlopen??, finish??, ik houd me aan mijn genomen besluit en bij het monument is mijn finish, ik ga aldaar aan de koffie en net de koffie op is daar al onze mobiele cateraar om mij op te halen, ze was telefonisch op de hoogte gesteld, eindelijk eens een positief voordeel van de huidige telefonische mogelijkheden. Laatste stukje met de boot en uiteindelijk 180 km afgelegd in een zeer sfeervol en gemoedelijk gezelschap, allen hartelijk dank daarvoor, I’ll be back sometime, een aanrader zo’n meerdaagse, gewoon doen.
Groet, Karel Vos