Beste Ton,
Met groot genoegen, en volledig snelwandelend, heb ik de 24 uur ultraloop in Apeldoorn voltooid. Het parcours was geweldig en de publieke aandacht was zeker voor een snelwandelaar ongekend.
Het deed me plezier dat ik als snelwandelaar totaal niet negatief benaderd werd, vooral omdat ik weet dat het snelwandelen bij ultraloopwedstrijden voor sommige ultralopers nogal gevoelig ligt. Voor een flink deel komt dat waarschijnlijk door jouw goede invloed. Want ik weet dat jij je binnen de ultraloopwereld altijd verzet hebt tegen het hokjesdenken van sommigen.
Volgend jaar hoop ik er in Apeldoorn weer bij te zijn. Als de organisatie dan bij de kwalificatie-eisen het zinnetje ‘De wedstrijd staat niet open voor snelwandelaars’ zou kunnen schrappen, ben ik helemaal gelukkig.
Graag zou ik me opgeven voor de ultramarathon Cranendonck op 18 augustus, waar, zoals me eerder gebleken is, snelwandelaars onverkort welkom zijn.
Rob Wiche
– – – – – – – – – – – – –
PS van Ton Smeets:
Ultramarathon en lange afstand wandelen is in vrijwel alle Europese landen goed geïntegreerd. Afgelopen week waren daar in Apeldoorn de nodige voorbeelden van te zien. Ik zal er twee uitlichten.
Silvio Scuka was als snelwandelaar een atleet in het Italiaans team. Hij startte met rondjes van elf minuten, dus een tempo van minder dan 9 km/uur, en kwam boven de 185 km uit. Een regelmaat die bij menig loper ontbreekt.
Achter de verzorgtafel van Groot Brittannië stond de man van Sandra Brown (zijn naam schiet mij niet zo te binnen, maar hij won in 1996 de 24 uur van Schiedam). Sandra zelf is natuurlijk bekend als vrouw die de 50 km onder de 5 uur haalde en tegen de 200 km zit op 24 uur.
Ton Smeets
a.smeets@trouwweb.nl