Na de 60 van Texel 2013 heb ik 2 weken easy aan gedaan om een beetje hersteld te zijn voor dat ik het killerschema van Gerrit ging instappen richting het WK trail in Wales. Schema was beperkt tot 7 weken … Gelukkig had ik voor de 60 van Texel al wat duurvermogen getankt… en moesten de belangrijkste trainingen op “heuvelachtig” terrein worden afgewerkt. Hiervoor heb ik in Gouda niet echt veel opties want het is hier 6 meter onder zeenivo.
Kerntrainingen:
– Vroeg in de ochtend voor het werk, samen met de hond, richting geluidswal langs de A12 waar ik een ronde van 2.7km had uitgestippeld met daarin alle trapjes en paadjes op en neer. Deze draaide ik dan tig keer… waarbij Siem er zelfs duizelig van werd.
– Ronde op mountainbike parcours Bergschenhoek.
– Coenecoopbrug over de Gouwe, 800m lang dus 400m omhoog & 400m omlaag knallen.
– Krachtcircuits voor betere stabiliteit en sterke benen voor het klimmen.
In het schema stond er flink wat heuveltraining maar niets vergeleken met wat ik echt voor m’n kiezen zou krijgen in Wales, daar was ik best een beetje onzeker over. Om deze onzekerheid te killen ben ik op een woensdagochtend richting Nijmegen gegaan om samen met Thomas “the MontagnHardMan” Dunkerbeck in zijn achtertuin te spelen. Vol vertrouwen ging ik huiswaarts … man wat heeft hij een mooie achtertuin, daar kan de geluidswal langs de A12 niet aan tippen!
Vrijdagochtend 5 juli vertrokken Hanke, Raymond, Laurens en ik met Easyjet naar Manchester. Het overgrote deel van het NL-team was al op donderdag in het badplaatsje Llandudno aangekomen. Onderweg flink lopen geinen met Hanke, Raymond en Laurens, de werkstress die ik nog had van de week ervoor was gelijk weggelachen!
Voor het avond eten kregen we als NL-team (Marjolein, Mildred, Chantal, Robert, David, Raymond, Elbert en moi) een biefing van Mark de Boer over het parcours, start- en finishlocatie, de verzorgingsposten, de indeling op die posten, de weersverwachting etc. Er werd ons op het hart gedrukt om niet te wild te starten omdat de eerste paar km flink omhoog gingen. Alleen de eerste en de laatste km bestond uit asfalt: het stuk om vanaf de parkeerplaats met start/finish naar het parcours in Snowdonia te komen. In de bossen was een ronde van 15km neergelegd die 5x genomen moest worden. Het parcours was echt wel pittig te noemen met flinke klimstukken, single tracks, wisselende ondergrond en haakse bochten in gladde afdalingen.
Bij de start had ik me op de 2e rij gepositioneerd en schudde de hand van Florian een Duitser die na later bleek als 2e over de finish kwam. Na de start heb ik me zo goed en zo kwaad als het ging me weten af te remmen. Sommigen gingen echt hard weg om een goede positie, maar ja, wetende dat het bij een 77km race pas begint na 45km, kon ik mezelf inhouden. Prachtig om in de eerste ronde tussen al die nationaliteiten te lopen. Duidelijk was het dat velen aan het aftasten waren. De eerste 15km behoudend gelopen en na 20km begon de diesel aan te slaan en ging het echt lekker lopen.
Om me heen gebeurde er veel. Italianen, Noren, gasten uit Zuid-Afrika vlogen me voorbij in de afdalingen. Paar km later haalde ik ze in op een technisch stuk met veel wortels en stenen langs een meertje. Dat spelletje herhaalde zich een aantal malen. Tot ik samen met een Tsjech kwam te lopen, met hem heb ik aardig wat km’s weggetikt. Bij ingaan van de 3e ronde kreeg ik door dat ik op een goede positie lag van ons verzorgingsteam (Ingrid, Evelien en Hanke)… en riep terug dat ik nu pas warm werd. De Tsjech moest eraf en ik liep nu samen met David, een Amerikaan met 6:45 op de 100km , die uiteindelijk 7e werd. Man wat liep hij sterk. Hij versnelde nog in deze ronde en ik liet hem gaan.
Inmiddels was het erg warm geworden en haalde ik de ene na de andere in. Het checken van welk land ze waren was daarbij een leuke afleiding. Een keer ging het bijna fout toen het parcours, vol in de zon, afsloeg naar een modderige single track met stenen onder een dicht bomendek. Even was ik verblind … stootte hard mijn teen en zwikte m’n enkel. Tot dat moment had ik m’n zonnebril op … daarna heb ik hem afgegeven.
Bij het ingaan van de laatste ronde, op 61km, kreeg ik bij de verzorgingspost enthousiast te horen van Laurens en Mark dat ik op de 15e plek liep. Damn, toen kreeg ik pas het besef dat ik echt leuk meedeed. Nog steeds kon ik goed tempo maken, de steile stukken omhoog deed ik nu wat rustiger aan, wandelde zelfs even omhoog, en bij de verzorgingsposten stopte ik even om goed te drinken. Vasthouden, vasthouden herhaalde ik in mijn kop. Samen met Carsten uit Duitsland de laatste heftige beklimming bedwongen maar hij moest er helaas af in het warme deel van het bos.
In de laatste 6km werd ik nog een maal ingehaald door Paulo uit Italie die heuvelop het verschil met mij maakte. Na een aantal snelle km’s over een singeletrack met mooie vergezichten kreeg ik bij passeren van de laatste verzorgingspost door dat er een Fransman dicht achter me zat … met nog 1km downhill naar beneden … die gaat me niet meer pakken, ik versnelde en concentreerde me!
Later bleek dit Erik Clavery te zijn, de winnaar van het vorige WK in 2011.
Wauw, 15e op het WK trail en 1e NLer, dat is veel beter dan dat ik had kunnen hopen!
Op de Garmin 77.6km in 6:20:00
Ook in het landenklassement hadden we het goed gedaan met een mooie 7e plek.
Uitslagen: http://www.tdl.ltd.uk/race-results.php?event=1386
Waanzinnig goed weekend gehad met topatleten & een enthousiast begeleidingsteam. Thanks allemaal!!! Volgende week weer?
Pascal van Norden
(pascalvannorden
PS De verbeterpunten voor mijzelf:
– heuveltrainingen beter / anders uitvoeren (langer klimmen/ dalen) merkte ik in laatste ronde.
– zonnebril dragen was bijna fataal bij de overgang naar donkerdeel parcours (beter een petje dragen)
– iets meer zouten opnemen in eetregime, werd duizelig na lange klim in laatste ronde (cola deed zijn werk erna).