Isle of Man

Jaap van den Berg: “Ik heb twee passies. Dat zijn, in willekeurige volgorde, marathons en vogels. Dus als ik naar een marathon ga, pak ik niet alleen mijn hardloopkleding en schoeisel in, maar ook de vogelboeken en m’n verrekijker.”

Ik heb twee passies. Dat zijn, in willekeurige volgorde, marathons en vogels. Dus als ik naar een marathon ga, pak ik niet alleen mijn hardloopkleding en schoeisel in, maar ook de vogelboeken en m’n verrekijker. Vorige maand arriveerde ik zo in Wales voor een prachtige natuurmarathon (4.56.20) met aansluitend vogels spotten aan de kust. Nu in augustus sjouwde ik alles weer mee naar Isle of Man, waar we ons ingeschreven hadden voor een straatmarathon.

Het eiland ligt in de Ierse zee, is 53 km lang en 22 km breed en telt 85.000 inwoners. Het maakt geen deel uit van het Verenigd Koninkrijk, noch van de Europese Unie, maar de Britse regering heeft wél een stevige vinger in de pap op Isle of Man. Op het eiland heerst een gematigd zeeklimaat, met aangename zomers en zachte winters.

Wij zetten op vrijdagavond voet aan de grond in Douglas, de hoofdstad van Man, en zondagochtend vroeg gingen we van hieruit naar Ramsey, waar start en finish zou plaatsvinden. De tocht van zo’n 25 kilometer met de huurauto is al een belevenis op zich. De weg volgt voor een deel namelijk de prachtige/beruchte/beroemde mountainway waar de TT wordt gereden, een openbaar parcours van totaal 65 km. Heel indrukwekkend met alle tribunes en stootkussens bij obstakels en bochten en zelfs huizen ingepakt. Deze race bestaat vanaf 1886 en is sinds 1920 officieel. Er worden snelheden gehaald van 330 km per uur

We zijn ruim op tijd bij de startnummer-uitgave, waar we een tas vol eten, drinken, een TT pet en een microchip voor onze schoen ontvangen. Er heerst een ontspannen, gemoedelijke sfeer. Toch is alles strak geregeld en we starten perfect op tijd. Ik om 09.00 uur voor de marathon, mijn vrouw Mea om 09.30 uur voor de halve marathon. Het is mooi droog weer en het parcours voert ons eerst langs de Ierse zee en daarna door de binnenlanden richting het voetbalstadion, waar de finish is. Helaas voor mij zitten er vele lange rechte stukken in. Ik houd daar niet zo van. Geef mij maar bochten, zand, heuvels, gras, bos, heide, etc. – een natuur/trailmarathon dus. Tot mijn spijt ontdekte ik later die dag pas dat er op 28 september een heuse trail op Man wordt georganiseerd, van Noord naar Zuid over de afstanden van 50 en 28 km inclusief de hoogste berg van 621 meter (zie: http://www.isleofmanmountainultra.com)

De eerste ronde vond ik zwaar. De tweede ronde ging het gelukkig een stuk makkelijker en heb ik ook veel lopers ingehaald. Bij de finish kreeg ik dankzij de microchip in m’n schoen direct een ticket in m’n handen gedouwd: Position 34, Category 3 en een tijd van 3.38.52. Zo snel had ik nog nooit een uitslag gekregen. Mea stond me al op te wachten met een flesje cola. Zij had een ticket gekregen met Position 160 en Category 1 en een tijd van 2.00.11 Omdat we niet helemaal begrepen wat deze informatie betekende, zijn we het gaan navragen. De verrassing was groot: Mea was 1e in haar leeftijdsklasse 60+ en zelf was ik 3e in mijn leeftijdsklasse 55+. Bij de prijsuitreiking kregen we er allebei een glazen plaquette met inscriptie voor. Er deed een internationaal veld uit Amerika, Nieuw Zeeland, Australië, Ierland, Finland, Duitsland, België Spanje, Italië mee en in totaal zijn er op de marathon 105 renners gefinisht en op de halve marathon 285.

In het clubhuis, met weer een nieuwe tas vol drinken, eten, bidon, Dryfit shirt en medaille, onder het genot van gebak, broodjes, koffie thee, fruit, chocola nog even nagepraat over deze perfect georganiseerde loop.( dit alles gratis en voor niets) En toen was het tijd voor onder andere bird-watching en sightseeing. Natuurlijk gingen we richting kust, waar ik vogelsoorten zag die je niet zo snel in Nederland ziet, zoals Jan van Genten, Alpenkraai!, Zeekoet, Alk en Papegaaiduiker. Ook de Noordse Stern, een soort waarvan is vastgesteld dat deze in 1 jaar 90.000 km kan vliegen. Ik heb denk ik met mijn 105 marathons drie keer de aarde rond gelopen. Wie daarover en over Marathons en Vogels meer wil lezen, verwijs ik graag naar het op 28 augustus verschijnende blad Reizen van de ANWB, waarin een interview met ondergetekende staat.

Onze volgende marathon staat gepland op zaterdag 5 oktober op Jersey. Voor Mea wordt dat haar 6e marathon en voor mij wordt het nr. 106. Het hoogtepunt dit jaar zal echter de marathon van Amsterdam worden op zondag 20 oktober a.s. Dertig jaar geleden, in 1983 dus, was dit de eerste marathon die ik liep. Straks sta ik daar weer aan de start. Ik kijk er nu al naar uit!

Jaap van den Berg