Vandaag stond ik aan de start van de 68 van den haag, nieuwe race die me wel ligt. Stukje strand, grote ronde: simpelweg lekker lopen.
Ik had het plan om 15 per uur te gaan lopen (asfalt) en op het strand ontspannen iets rustiger. Zo gezegd, zo gedaan.
Op het strand liep ik samen op met de nummer twee van de marathon, bij 28 ging hij rechts en ik moest nog 500mtr door.Opeens wordt ik ingehaald door een auto. Snel springt de man eruit en zet een bord neer er roept de duin over en het fietspad volgen.
Bovenaan staat Ester Devilee, ik zeg: ” jij ben ester toch?” Ja en jij? Ik lach en zeg kijk maar bij de uitslagen! Later die dag moest ik nog terug denken aan deze grap.
Onderaan de duin volg ik het fietspad links afbuigend richting Meijendel. Ik ken het gebied van training van vroeger samen met Guus van Veen, Wim Bart Knol en andere. Na een meter of 600 twijfel ik en bedenk met dat ik van den haag wegloop. Ik draai om en herinner me een lint op de grond met daarop volgens mij de tekst van een andere loopwedstrijd. Ik ben na enkele minuten weer terug onder aan de duin en zie Arjen vd Berg in blote barst sterk lopen.
Onze vriendschap is door tal van gebeurtenissen gedaald tot vriespunt. Ik ben blij dat hij daar zo sterk oogde – met die gedachte en een hallo van Guus van veen vervolg ik weer de juiste route.
Ik lach wederom naar me mevrouw Devilee die volgens mij het gat tussen ons probeert te klokken. Ik zie dat ik weer 15 per uur loop en ben er gerust op dat ik mijn ingeleverde voorsprong weer aan het uitbouwen ben. Tevens loop ik tegen de klok vandaag en niet tegen een andere loper.
Langzaam aan stoor ik me aan de gebrekkige verkeersregelaars en vooral hun lakse houding.
Bij 40 zouden er fietsers klaarstaan, maar niets daarvan op mijn route te zien. Ik loop van geel hesje naar geel hesje en opeens sta ik bij de finish.
Nog steeds weet ik niet waar het fout ging. Bij het tunneltje dacht ik kort na de race, maar nu een kaartje gezien te hebben van een marathonloper blijkt dat de splitsing in het Haagse bos was. In dat bos vroeg ik aan elke geel hesje of ik goed zat en waar de splitsing naar de 68 was. Helaas elke keer een vragende blik.
Ik stop drie meter voor de marathon finish wetende dat ik goed fout zit. Lees 44km af en een gemiddelde van 4:06 per km.
Nu uren later lees ik dat Arjen heeft gewonnen – verdiend gezien hij de route wel goed liep.
Het heeft verder geen zin om de organisatie de schuld te geven – heb na afloop netjes mijn bevindingen gedeeld en ik hoop dat enkel ik verkeerd liep.
Winnaars lopen goed, ik trek mijn les hier uit en leer voortaan nog beter de route uit mijn hoofd leren.
Arjen gefeliciteerd. Ik hoop dat je sterk ben blijven lopen – ik genoot van onze korte wissel van blikken. Dacht terug aan die goede oude tijd met pannenkoeken na afloop.
Mijn glimlach was gemeend en als jou handgebaar dit ook was heeft me dat in ieder geval wel iets gebracht vandaag. En nu zittende aan een val dieu blond ( dave Bonne style) besef ik me dat dat misschien nog wel belangrijker is.
Met sportieve groet,
Jeroen Romeijn