De organisatie van de zes uur van Stein weet me ieder jaar weer te verrassen. Niet met de overbekende, goed gevulde verzorgingspost want dat is ieder jaar zo. Nee dit keer werden de lopers verrast met een nieuwe startplaats, die voor sommigen lastig te bereiken was maar vooral met het mooie weer. Om 10.00 uur was het al 15 °C, volop zon en weinig wind. Echt mijn weer, heerlijk.
Na de start wil ik rustig beginnen en me niet gek laten maken door de hollende meute. En dat is best lastig, want zeker in het begin voelt het alsof ik eeuwig kan doorrennen. Na het eerste rondje toch mijn eigen tempo gevonden. Een eindje na de doorkomst een stukje vals plat waar het tempo iets terug viel, maar na het hoogste punt, langs de grote weg gaat het lekker naar beneden en daar gaat mijn tempo weer stevig omhoog. Voor drie weken liep ik in mijn tweede loopleven in Genk een nieuw PR op de marathon, nu in Stein wilde ik proberen dat ook te doen op de zes uur. Dan zou ik meer moeten lopen dan 50351 km, gelopen in 2009. Absolut gezien niet echt heel veel (in 2005 liep ik dik 15 km verder), maar nu voor mij wel.
De rondjes regen zich rustig aaneen. In mijn derde rondje werd ik al ingehaald door Bram van Rijswijk de koploper. Bram liep lang op kop, maar moest uiteindelijk toch buigen voor Wouter Decock. Toen Wouter Bram inhaalde passeerde ze me net. Het verschil was goed te zien, niet zozeer in snelheid maar vooral door de nog energieke loop van Wouter, terwijl Bram erg moe oogde. Uiteindelijk zat er maar ongeveer 400 meter tussen beide lopers. Bij de vrouwen werd de zes uur weer gewonnen door Marion Braun, een prachtige stijlvolle loopster.
Zelf ging ik nog steeds prima, al werd ik wel door veel lopers ingehaald. Op de helft, na drie uur had ik er bijna 27 km opzitten wat zou betekenen dat ik ruim boven mijn PR zou kunnen uitkomen. Maar pas op, er is nog steeds drie uur te gaan. En de laatste uren zijn echt het zwaarst. Het vierde uur ging gelijk aan het tweede en derde, een strak tempo, omhoog wat langzamer, naar beneden sneller. In het vierde uur werd er door steeds meer lopers gewandeld. In het vijfde uur, toen velen de marathonafstand hadden volbracht, stopten steeds meer lopers en werd er veel gewandeld. Kennelijk hadden velen het moeilijk met het plotselinge mooie warme weer en dik 20°C. Ik niet, ik vond het heerlijk. In het zesde uur stokte ook mijn machine behoorlijk, ook ik moest aan het wandelen, maar steeds maar kleine stukjes. Ik was moe, mijn benen voelden zwaar aan. Maar ook aan zes uur komt een einde. Een klein minuutje voor het einde zag ik een eindje verder de mannen met het loopwiel staan. Met een behoorlijke sprint kon ik ze nog voorbij komen, waardoor ik maar heel kort op de meting hoefde te wachten. En die meting kwam uit op 52 km en 13 meter. Een forse verbetering dus. En uiteindelijk eigenlijk niet zo heel veel verval in de tweede helft.
En net als drie weken geleden sta ik nog steeds verbaasd. Hoe kan dat zo maar. Mijn voorbereiding was echt niet optimaal en toch weer een fors PR. Zou ik dan, na 8 jaar nog steeds aan het herstellen zijn? Het lijkt er wel op. En dat zou heel mooi zijn met Steenbergen over een weekje of 8.
Theo de Jong
Theo.marijke @planet.nl