De gebroken teen is zo goed als verleden tijd, nog wat steekjes af en toe maar we kunnen niet klagen. Op vrijdag 23mei een operatie aan mijn kaaksbeen, weghalen van grote Cyste. Grrr, het mag gaan stoppen. Dagen lang is mijn rechterkant van het gezicht goed gezwollen en de pijn is met momenten toch wel redelijk. Ik moet zaterdag een fietstocht met vrienden aflassen omdat het gewoon niet gaat..
Weer zoveel dagen niets doen van sport, tot donderdag 29mei, we trekken naar Brugelette (tegen Ath) om er een wandeling van Activa te gaan lopen. We vertrekken voor de 30km en lopen weer een echte trail in prachtige natuur, super mooi landschap en we genieten van onze tocht. Voldaan komen we na 3u30 binnen.
Twee dagen later moeten we dan maar weer eens wat serieuzer werk leveren. Het is vroeg dag en om 06u15 zitten we al in de wagen om de reis naar Amstelveen te maken. Wel 15 keer wou ik mailen om mijn inschrijving te veranderen en deel te namen aan de 50kmc maar ik had het beloofd aan Carl die nog steeds zit te worstelen tegen kankerc belofte maakt schuld dus geen andere optie..
Om 09u00 is de start in het Amsterdamse bos, het is lekker warm weer en veel mensen zijn verbaasd me terug te zien. Ik loop ongeveer als enige in lange broek maar dat is om men spieren wat te beschermen en ook omdat ik niet meer wist waar mijn loopkledij lag. De 12 lopers van de 100km starten en al gauw merk ik op dat dit tempo voor velen te hard gaat, ik laat me terug zakken tot Henk naast me komt lopen. Ook Henk geef ik de goede raad iets te vertragen als we willen aankomen, de zon gaat immers nog parten spelen en doseren is echt de boodschap. Henk vond dit geen slecht idee en zo lopen we een 35km naast elkaar en grappen we wat af.
Ondertussen staat Deborah klaar om op haar beurt de 50km af te haspelen. Henk laat me even gaan en ik neem wat voorsprong. In de verte is een Techno Party aan de gang en die muziek werkt op mijn heupen, boem boem boemc Een geluk is hier heel veel afwisseling in het park en is het genieten met de honden, bezoekers, de reigers, eendjes enzc
Na 60km kom ik iemand tegen, mijnheer DIP van het kan niet meer, nog nooit zat ik zo diep, leeg gelopenc onmogelijk om zo nog 40km verder te lopen, zelfs wandelen ging niet meer , verdoriec een hele film speelt door mijn hoofd, Dee moedigt me aan, de vrouw van Henk (Lut) pept me ook op en als een wonder komt er toch nog wat beweging in.
Het is afzien als de beesten, aan de bevoorrading even wat Magnesium vragen want het is lopen tegen de krampen af. Henk is ondertussen maar enkele minuten meer achter mij en ik wou zo graag eerste Belg zijn, elke motivatie is er eentje om weer een rondje te maken..
Tussen 82 en 84km is het even wat wandelen maar in mijn hoofd zit het weer te tellen, lopen aan 10km/u dan zijn we binnen 2u binnen, wandelen dan zijn we nog 4u bezigc en hop, we zijn weer weg. Pas de laatste 4 rondjes begin ik er in te geloven dat ook deze 100km op mijn palmares gaat staan! Een versnelling zit er zelfs nog in. Na 10u45.51 kan mijn geluk niet op en mogen de armen in de lucht, mijn mooiste overwinning ook al was ik zesde. Zonder training en bijna een Sparthatlonlimiet.
Dee was binnen op 5u55 en loopt daarmee ook een supertijd want buiten af en toe eens een loopje, trainen we niets. Er valt nog zoveel meer te schrijven maar mijn lijf is nog te moe om zuiver na te denken vandaag. Bedankt aan Lut die me hard heeft geholpen, bedankt aan de organisatie waar iedereen zich heel hard inzet voor de lopers! Van heel die ploeg hier straalt een soort rust uit die je aanzet tot nadenken over bepaalde dingen in het leven, maar dat kan je alleen maar ervaren als je hem zelf eens meeloopt. En nu de draadjes van de operatie er eens gaan uitprutsen en voor de rest hopen dat Carl hier ook vechtlust uit haalt !!!!
Never give up
Paul van Hiel