De grote dag was zaterdag 24 mei 2014, waar 54 VIP marathonvrienden van mij een marathon cadeau kregen. De Vrienden Bedankt Marathon. Een dankjewel en compliment aan een groep fijne mensen en bijzondere atleten die mij inspireerden en vele gezellige kilometers bezorgden. Om zaterdag gastheer te kunnen zijn en iedere VIP persoonlijk te kunnen feliciteren bij de finish bedacht ik om mijn 200ste en laatste marathon enkele dagen eerder te volbrengen. Het besluit om te stoppen bij 200 marathons, met hier en daar verbaasde reacties tot gevolg, nam ik al in februari 2013 rond de Midwinter Marathon in Apeldoorn en ik had toen nog 32 marathons voor de boeg om te ontwennen. Bij het samenstellen van de lijst van de Dutch 100 Marathon Runners heb ik vele oud lopers aan de telefoon gehad, soms al 10 jaar of langer geleden gestopt met hardlopen, die prachtige verhalen hadden en vol vuur anekdotes oplepelde. Wat echter opviel was dat niemand vrijwillig was gestopt, maar steeds gedwongen door een lichaam dat dienst weigerde. Bij gebrek aan talent heeft het overbruggen van de 42 km mij vaak veel moeite gekost, met evenredig veel voldoening(!), dus die gesprekken hebben mij wel aan het denken gezet en mijn persoonlijke afweging werd dat ik graag zelf het eindpunt wilde bepalen. Met alle respect voor andere meningen. Het was geen makkelijke beslissing en ik heb het afgelopen jaar dan ook alle mogelijke bijbehorende emoties gehad.
Met nog 32 marathons te gaan en tijdens het genieten van alles wat er bij hoort ontstond het idee van de Vrienden Bedankt Marathon. Een afscheidsfeestje. Alles leek voorspoedig zijn beloop te krijgen tot het eind vorig jaar toch nog spannend werd. Net nadat ik 60 VIP uitnodigingen de deur uit had gedaan, met nog 15 marathons te gaan, kreeg ik last van een protesterende onderrug, een 30 jaar oude zwakke plek waar ik soms jaren geen last van heb maar dit keer was het goed mis. Heftig spit als nooit tevoren. Naar de arts, het ziekenhuis, röntgenfoto gemaakt en overleg met specialisten. Het advies was: “kijk maar hoe ver je komt maar doe dat niet tegen elke prijs al zou het leuk zijn als je de 200 vol maakt”. Mooi hé? De volgende 8 marathons gaven steeds meer terugslag en na Kevelaer op 5 januari van dit jaar kwam ik mijn bed niet meer uit. Veel pijn en uitstraling naar beide bovenbenen. Noodgedwongen mijn planning tegen het licht gehouden en ik kon mij zes weken totale rust veroorloven voordat ik eventueel aan de laatste 7 marathons zou beginnen. Zes weken niets gedaan behalve dagelijks heel voorzichtig rug- en buikspieroefeningen en oefeningen voor het bekken en S.I. Gewricht.
Het werd 16 februari, tijd voor de marathon in Genk bij vriend Micha. Ongetraind maar met een langzaam herstellende onderrug en helaas pijn in hart omdat ik enkele dagen voor Genk onze lieve Brutus heb moeten laten inslapen. Iets eerder gestart om niet in de weg te lopen(zie het verslag bij “memorabel” op http://www.engelenburgmarathon.com) en dat ging wonderwel heel aardig. Nog wel met pijnstillers gelopen maar het goede nieuws was dat ik de dag er na weinig terugslag had. Nog een aantal marathons heel voorzichtig gelopen zonder tussentijds te trainen. De week voor Enschede weer wat herstel loopjes gedaan, nu zonder pijnstillers, in Enschede met dank aan 2 pacers heel aardig gelopen en toen was ik precies op tijd hersteld om mijn 200ste te lopen. Pfff…
Wat ook voor extra spanning zorgde was dat in februari bleek dat er roeiwedstrijden gehouden werden op de Bosbaan op 24 mei en ik het organisatorisch makkelijke parcours niet kon gebruiken zoals tijdens de Bosbaan Marathon. Met 54 deelnemers heb je een vergunning nodig en die krijg je niet als er roeiwedstrijden zijn dus het zou een Wilde Marathon worden zonder vergunning en zonder startnummers waarbij je dan ook niet weet of er obstakels te verwachten zijn. Slapeloze nachten dus. Maandag 19 mei met spuitbussen krijt naar het parcours om te pijlen en al na 300 meter was er een brug afgesloten door de gemeente. Grrr….. VIP Horst Preisler moet met zijn bijna 79 jaar 1000 km met de trein reizen en kan dan 300 meter lopen?! Er zat een nieuwe teerlaag op de brug en die zou volgens de gemeente vrijdag droog zijn als het niet ging regenen. Te laat dus voor de voorloop-editie. Woensdagochtend 21 mei vroeg zelf gevoeld hoe het met de teer was, en die bleek hard genoeg dus heb ik zelf de hekken maar verwijderd. Zo is het dus om verschillende redenen de laatste 5 maanden zeer spannend geweest, maar ik kon starten en vond 8 marathonvrienden bereid om als getuige van mijn 200ste mee te lopen. En dan nog 3 nachtjes slapen tot 24 mei 2014. De generale repetitie op 21 mei ging voorspoedig, we hadden prachtig weer en zelfs het water van de Bosbaan was voor de tijd van het jaar onverwacht warm hetgeen de traditionele duik na afloop heel aangenaam maakte.
Het verslag van de voorloop-editie op 21 mei vind je hier: http://engelenburgmarathon.com/?page_id=2869
Net voor ik mij een beetje kon ontspannen na alle perikelen rond de voorbereiding van dit tweedaagse evenement werd er donderdagavond, 2 dagen voor de grote dag, vlak naast ons parcours een zware crimineel geliquideerd door drie huurmoordenaars. Dan volgt er natuurlijk uitgebreid sporenonderzoek. Waren de roeiwedstrijden eerst slecht nieuws voor mij, nu wilde de gemeente natuurlijk graag dat het zaterdag wat infrastructuur betreft spik en span zou zijn. Na controle op vrijdagmiddag bleek het parcours vrij en kon ik enigszins opgelucht adem halen.
Het verslag van de zaterdag 24 mei met foto’s, video’s en reacties van deelnemers vind je hier: http://engelenburgmarathon.com/?page_id=2994
Hartelijke groet, Francis Spoelstra