Verslag van een aparte belevenis: Zaterdag 24 mei, 8 uur in de morgen. Chris Spooren komt toe bij mij. Met zijn tweeën rijden wij naar de volgende afspraak. Mooi op tijd zien wij Mark Van Bogaert de Carpool opdraaien. De volgende kilometers worden als van ouds met verhalen volgepraat, de uren die wij zo samen hebben doorgebracht op al die jaren onderweg naar weer een Marathon zijn niet te tellen. 10.15 uur draaien wij de parking op aan de roeivijver, even de benen strekken en de uitrusting aantrekkend laten wij Mark 2 keer de auto sluiten om dan tot de vaststelling te komen dat ik mijn HACHIMAKI niet om had en Chris al even zenuwachtig zijn pet moest op diepen. In de verte staat reeds een hele bende bij de afhaling van het startnummer. Zeg maar Polsbandje! Een blij weerzien van zovelen met de organisatoren op kop, zijnde Francis, Jannet, Flora en Jos Cornelissen de Parcour bouwer. Mijn Grote vriend, letterlijk, Willem Muetze en vrouwtje Annemarie zoals altijd aanwezig waar het gezellig is. Ook de zoals steeds tetterende Jacques Vandewal met Els Aelbers verwelkomen ons. Eveneens present is ons Gertie Theunissen en Brigit Schelle. Horst Preisler, mijn ex-kamergenoot van tijdens onze Connemara Marathon in Ierland, is tot in het verre Amstelveen afgereisd. Zelfs Brian Mills stak speciaal voor Francis de oceaan over, onderdoor om juist te zijn. Ja en Micha duivel was per fiets gekomen! Ge moet het maar doen hé?! Het doet deugd om ook Gijs Honing en Dik van Es nog eens terug te zien. Kortom wat een bende. Bij het verbroederen worden weer menige oude koeien uit de sloot gehaald. Ondertussen komt Els Annegarn met geschaafde knieën er even bij zitten, was al gestart, kwestie om de kilometers wat op te drijven van haar trainings-schema. Els heeft in het bos een duikeling gemaakt maar kan toch verder. Toch even schrikken daar er de “aankomende vrijdag” iets groots, haar huwelijk, op het programma staat. Iedereen wordt nog even bij elkaar geroepen voor een groepsfoto wat ook de gelegenheid geeft om Francis en de meisje in de bloemetjes te zetten. Jos Cornelissen heeft er nog een speciaaltje bij. In de aanloop naar deze Happening is Jos er in geslaagd om eenieder te vragen nog wat herinneringen neer te pennen welke beleefd zijn met Francis door de jaren heen. Prachtig initiatief, zeker voor Francis, door de tijd en de ouderdom vervliegen nogal veel verhalen. Nu deze gebundeld zijn zeker iets moois om terug te lezen.
Iedereen staat te popelen om te starten. Francis geeft na Aftellen het signaal. 54 lopers zetten zich in gang voor deze Unieke marathon. De eerste 100 m kwam mij bekend voor maar toen de gele pijl op de baan rechts aangaf en de twee waterspiegels door groeft met een grindpaadje voor mij op dook wist ik niet wat ik zag. En dat was nog maar een begin. Ondertussen krijg ik gezelschap van Francis en enkele meisjes terwijl wij over het eerste “ophaal bruggetje” lopen . Wat verder verzeil ik bij Jos Cornelissen met Gertie. Ik dacht na mijn vorige 2 deelnemingen van de Bosbaan Marathon dat ik de streek kende. AMAAI, de hoogte meters verrasten mij compleet. Wat ik in die eerste rondes te horen krijg van Jos doet mij de kilometers vergeten. Nog nooit zo een geboeide rondleiding gekregen als nu. Wist ik veel van het Amsterdams Bos?! Ontworpen en gemaakt in de jaren ’30 voorzien van 67 bruggetjes en geen enkel het zelfde van vorm en kleur. Ondertussen zijn er toch al veel in de witte kleur. Verspreid over het Amsterdamse Bos staan diverse kunstwerken op speciale locaties weet Jos te zeggen. Zo komen wij voorbij de “Blauwe Zee” aan de voet van de heuvel. Deze rots straalde energie, kleur en materie uit. Ik neem samen met Jos en Gertie de tijd om er even bij stil te staan. Wat verder vraag ik aan Jos om uitleg over de verschillende houten beelden op het grasperk. Deze zijn gemaakt door kunstenaar Serge Verheugen samen met bezoekers en hout uit het Bos. De Beeldengroep Family Ties fascineerde mij. Aangespoord door Jos hijs ik mij op zo’n houten paard. Dat is wel echt hoog hé Jos?! Zo komen wij terug bij de bevoorrading. Overheerlijke Honingkoekjes, chocola, muesli en cola aangereikt door Flora en Jannet doen wonderen. Jos heeft mij ondertussen verlaten. Brain en Horst heb ik onderweg nog een Hart onder de riem gestoken. Even voor het ingaan van de laatste ronde zie ik twee mensen van onze groep. Bij hen aangekomen merk ik dat Brigit wordt ondersteund door Jos Stolk. Brigit is gestruikeld en vol op de knieën terecht gekomen. Einde race jammer genoeg. Annemarie zet er ook een flinke wandelpas in. Ze schrikt als ik haar plots op de nek val. In de laatste ronde verwachte ik Chris en Mark nog uit de achtergrond maar het mocht niet zo zijn. Gedreven door de natuur en zoveel afwisseling, en nog een slok water van het fonteintje op de heuvel, blijkbaar door weinigen opgemerkt, daal ik de heuvel af om de laatste kilometers in te gaan. Voor mijn doen mooie tijd, 4:50 uur.
De verdiende Medaille wordt omgehangen door Francis zo kan er worden geklonken op de vriendschap en de mooie afloop. Ondertussen is de prijsuitreiking geweest en gaan wij voor de traditionele duik naar de Bosbaanvijver. Ineens wordt ik geroepen. Mark en Chris komen naar de aankomst gelopen en terwijl zij zich nog te goed doen aan de bevoorrading tafel gaan wij met een gezamenlijke sprong de Bosbaanvijver in om de toch pijnlijke spieren een deugd doende afkoeling te geven. Eheum… ik durfde niet te springen, ik ben er in gegleden. Opgefrist kom ik terug bij mijn metgezellen. De vrienden hebben er een uitloopmarathon van gemaakt. Vanwege de veel achter elkaar gelopen marathons een goed idee. Terwijl wij afscheid nemen van Micha, want Micha moet nog met de Velo naar Limburg, gaan wij samen naar het terras van Café De Bosbaan. Hier komen wij terecht bij Els en Jacques Vandewal en wordt er nog duchtig nagepraat met de nodige Trappist Westmalle op het terras van de Bosbaan lekker in het zonnetje. Toch voor mij en Jacques, wij zijn geen Bob vandaag. Iedereen heeft wel een ander verhaal maar ook de politiek wordt uitvoerig uit de doeken gedaan want morgen is het kiezen geblazen in België. Francis is ondertussen terug volop in de weer met de nodige opvang van de laatste deelnemers, de meisjes met de opkuis van de bevoorradingspost. Een Gelukkige organisator kan nu de boog ontspannen. Met een gemeende Dank U Wel voor deze mooie Belevenis nemen wij afscheid . Op de terugreis richting Grobbendonk, Lokeren en Overpelt worden de nodige nieuwe plannen gesmeed zodat wij reeds met goede moed samen uitkijken naar de volgende 42,195km. Zaterdag 24 mei 2014, een dag die ik niet snel zal vergeten.
Louis Hufkens
Sporter A.Z.G.
Kasteelloper
NB. Noot redactie (Henri Thunnissen): Op zaterdag 20 september wordt de Monumenten en Bier marathon gelopen georganiseerd door de Kasteellopers, zie voor info: https://www.ultraned.org/k_item/f213720140920.php