Het Amsterdamse Bos en de Vrienden Bedankt Marathon van Francis Spoelstra.
Als je ergens in het najaar van 2013 een mailberichtje krijgt met als inhoud dat vanwege een 200ste en laatste marathon er op 24 mei, en daarvan afgeleid op 21 mei, een speciale Vrienden Bedankt Marathon wordt georganiseerd dan denk je, althans ik, het zal wel! Ik had van dat lange afstand hardlopen geestelijk al afstand moeten nemen omdat fysieke omstandigheden sinds januari 2013 daar dringend de noodzaak voor hadden aangedragen. Dus het zal wel, maar na een herinneringsmailberichtje waarin enige aandrang op mij werd uitgeoefend dat de “loop jubilaris”, dus ONZE Francis(!) mijn deelname zeer op prijs zou stellen. En daar heb ik dan JA op gezegd. Overigens werd daarbij dringend geadviseerd om de marathonafstand te wandelen omdat het beter bij mijn omstandigheden zou passen. Goed, ik dacht het is nog ver weg en wellicht wordt het toch nog wat beter. Dan wel weet ik een manier te vinden om een langere afstand te kunnen overbruggen. Maar zoals vaak zijn de voornemens goed, en de tijd schrijdt voort, maar mijn omstandigheden veranderden niet. Nee, ze verslechterden eerder! En dan komt het moment dat er plots een definitieve uitnodiging op je mail staat en dan slaat de paniek toe! Een ander zou misschien zeggen: “gelukkig krijg je op tijd je verstand terug”. Dus afmelden dan maar. Maar dat liet Francis niet gebeuren want de reactie was simpel: “Gijs, het gaat je lukken als je wandelt en niet hardloopt, je hebt tijd genoeg en we houden rekening met je, je krijgt een mobiel noodnummer en de laatste ronde wandel ik met je mee!” Kortom, niet zeuren maar komen!
Goed, ik liet me ompraten en toen werd het 21 mei! Met lood in de schoenen, en dat is voor een hardloper natuurlijk helemaal al niets 🙂 op naar het Grand Café De Bosbaan in het Amsterdamse Bos. Aldaar aan gekomen werd ik meteen hartelijk ontvangen door Francis, Flora en Jannet en enige andere bevriende lopers die ik langere tijd niet gezien had. Dat gaf meteen vertrouwen. Misschien geen 5 rondjes van 8,6 km maar wel dat specifieke goede gevoel wat al die jaren toch een belangrijk element geweest is om mee te doen. De duiding was dat Ben Mol en ik het beste met elkaar konden optrekken en dat Francis dan het laatste rondje van ons ook nog zou voorzien van zijn gezelschap. Na wat organisatorische zaken en goede adviezen zijn we gestart en het grote genieten kon beginnen. En wat is er mooier dan in het Amsterdamse bos te kunnen lopen als je dat vanuit het historische aspect bekijkt. Hier is door de verrichtte noeste arbeid te zien dat alleen arbeid meerwaarde schept! En als je toch al wat langzamer moet lopen dan je gewend bent kun je het allemaal nog beter bekijken. Ik moet zeggen dat er gelukkig door die roeiwedstrijden in het weekend gezocht moest worden naar een andere route en daar zijn Francis en zijn “chef de mission” Jos Cornelissen zeer in geslaagd. Dat ik als zeer ervaren en veelvuldig “Amsterdamse Bos loper” een paar bekende routes tegenkwam. Maar daar zal ik het niet over hebben want dat weet alleen de kenner. Vanaf de start bij de kop van de Bosbaan langs de Nieuwe Meer en dan weer het bos in richting het pannenkoekrestaurant Meerzicht, dan richting Aalsmeer en aan het einde de Bosbaanweg oversteken het bos in, er kris kras doorheen richting de Bosheuvel, en daarna vlak voor de hockeyvelden weer terug naar het Noordwesten en via het hoofd pad door het Bos weer naar de het Grand Café De Bosbaan en de verzorgingspost. Een route met veel schaduw en met het goede loop-weer op de 21ste een fantastisch parkoers.
Een prachtige ambiance voor een goed gesprek onderweg. Ik ben tenminste weer geheel met Ben Mol bijgepraat! Francis heeft, gehaast door Bob Bock, een voortreffelijk (laatste?) marathon gelopen. Als kenner van het verschil tussen de wil om te stoppen met lopen en de innerlijke drang om door te gaan zet ik er zekerheidshalve, geheel voor mijn rekening, een vraagtekentje bij! Kortom van “come backs” weet ik ook alles, maar dit ter zijde, en geheel voor eigen rekening en verantwoording natuurlijk. Tja, de dames Flora en Jannet zijn natuurlijk “gouden vrouwen” die Francis gedurende zijn loopcarrière door dik en dun gesteund hebben. Dat straalt er vanaf! Zelfs als daarbij toch een hele dag gewerkt moet worden aan de verzorging, en dat dan zaterdag opnieuw! Ga er maar aan staan. Geweldig dames! En nogmaals hartstikke bedankt!! Kortom, genoten! Deze keer zelfs 8 uur lang! Nee nog langer want thuis trof ik onder mijn voeten 2 blaren aan zo groot als 2 EURO muntstukken en zelfs als de herinnering aan die mooie dag al uit je hoofd weg is dan komt het gevoel nog onder je voeten vandaan 🙂 De medaille, een eigen ontwerp, zegt eigenlijk alles. Vrienden Bedankt! Natuurlijk zijn we allemaal vrienden. Maar, VRIEND, in dit geval jij, bedankt voor je vriendschap door al die jaren heen! En niet alleen voor wat betreft het lopen maar ook de onderlinge contacten en gesprekken die mij hebben laten zien dat jij een fijne gabber bent! Hartstikke gefeliciteerd met je 200ste Marathon!
met sportieve groeten,
Gijs Honing
NB. En voor een ieder die ik de achterliggende jaren ben tegengekomen, waarmee ik heb samengelopen, waarin we hebben ‘geleden’, gelachen en vooral ons sportieve genoegen hebben ervaren tijdens en ook met een biertje na die loopavonturen, het aller aller beste!!