In voorbereiding op de RUN van Winschoten op 13/09 waar ik een poging zal doen om de 100 goed uit te lopen was de Monschau Ultramarathon een goeie kwalitatieve training! Na Bad Pyrmont kreeg ik van mijn coach Ed van Beek de opdracht om deze te lopen aan max 12,5/uur.
We hadden een leuk hotel gevonden op nog geen 10 min rijden van de start, de uitbaters waren Nederlanders maar dat kon je al verwachten aan de naam van het hotel “ De Lange Man’ Zoals het hoort lagen we goed op tijd in bed maar van een goeie nachtrust kan je niet praten als er kort in de buurt een huwelijksfeestje aan de gang is….. Tot 2 uur ’s nachts was het lawaai merkbaar, wetende dat de wekker al terug ging om 4:30 uur was ik al vrij aardig aan het zuchten en het blazen. De korte nacht was zo over waarop ik na het openen van mijn ogen onmiddellijk tegen Lydia zei: ‘het is om zeep, ik ben moe en heb geen zin’ Met wat peptalk van haar kant en het eten van één sneedje brood met Nutella kwam ik erdoor.
Na het vertrek van de ‘walkers’ was het moment aangebroken dat ook de Ultra van start ging. Precies om 06:05 uur ging het startschot en weg waren we. Walkers??? Voor mij geen toepasselijke naam want op het einde liep er zelf eentje mee terwijl ik netjes rond de 4’45” draaide….. Samen met goeie loopmaat Patrick Vandebeeck liepen we losjes samen de eerste kilometers. Al snel gaf ik de opmerking aan Patrick dat de start veel trager was dan vorig jaar. Ik had eigenlijk zin om wat te spelen in de eerste lus en vertelde Patrick dat ik naar de kopgroep wou lopen en dat deed ik ook, wetende dat ik dit niet kon volhouden en dat er een paar mij ook terug gingen oprapen vond ik het toch de moeite om te doen.
De eerste lus (14km) liep ik dan ook met de uiteindelijke overwinnaar in een kleine 56 min….bij het overgaan van Franky Leus riep hij dat ik er moest voor gaan want dat ik de benen had. Tot straks riep ik, je raapt mij wel op. Op het einde van de eerste lus lopen we knal fout!! Je vraagt je af hoe het mogelijk is als je het jaar ervoor ook deze wedstrijd al hebt gelopen. Tja….volle focus en gewoon de voorfietser volgen en als die dan de foute afslag neemt dan volg je maar….. Wat was dat vloeken zeg, plotseling stonden we aan de finish! Ok dan maar terug naar de start gelopen en daar het lint onder om toch maar over de matten te lopen…..zeker vijf minuten zijn we daar verloren en mijn frustratie was nog groter toen ik Gert Mertens al op 500 meter voor ons zag lopen. Uiteindelijk zou hij mij wel ingehaald hebben maar in het hoofdje was dat nog te vroeg. Het positieve is wel dat de organisatie zich komen excuseren is waarop ik duidelijk liet merken dat het ook onze fout was en dat we onze ogen maar beter hadden moeten open doen.
Na de doorkomst van de halve marathon merkte ik dat ik een stuk trager moest gaan lopen en het was voor mij op dat moment ook niet meer nuttig om voluit te blijven gaan. De winnaar van vorig jaar kwam mij pas voorbij op km23 en is uiteindelijk derde geworden.
Ik wist dat de kans groot was dat Franky Leus en Patrick Vandebeeck mij nog gingen inhalen en een 7de algemeen en 2de in mijn categorie was voor mij voldoende om zo de wedstrijd tot een goed einde te brengen. Toch heb ik ervan afgezien….ligt het nog aan het feit dat Bad Pyrmont in de benen zat, de trainingen, de hoogtemeters, het snelle lusje, etc…..? Het maakt mij weinig uit….ik heb gelachen en genoten van iedere meter die ik liep….vooral de dag erna bij het nemen van de trappen.
In ieder geval een prachtige ultra en wie weet misschien toch een derde keer naar daar gaan?
Nu geen wedstrijden meer tot aan de RUN, hopelijk kan ik hier ook een mooi verslagje over schrijven. Ik heb er alvast veel zin in!
Loop ze!
Joeri De Coninck