Na de 48 uur in Kladno zocht ik nog een leuke uitdaging voor in het najaar. Met dank aan de kalender op Ultraned heb ik een leuke uitdaging in Zwitserland gevonden. Organisator Lulu Ridet heeft een leuke ronde uitgezet om de Lac du Leman heen. Zowel in het Engels, Duits als het Hollands heet dit meer het “Meer van Genève”; maar in Genève beschouwen ze die benaming als een belediging. Dus LAC DU LEMAN
In 2013 was de eerste editie en op 27 september mogen we de tweede editie doen. De afstand is 175km en dat is dan een mooie dagbesteding. De start is zaterdagochtend om 7 uur, zonsopgang. De finish is zondagmiddag 12 uur. Er is dus een tijdslimiet van 6 km/uur. Onderweg zijn er 7 verzorgingsposten. Voor de Spartanen onder u is dat natuurlijk veels te veel. Voor mij te weinig, want ik hou ervan onderweg wat te eten en te drinken. Dus gaat de rugzak mee. De posten zelf zijn zeer uitbundig met o.a. water, limonadesiroop, soep, cola, zout, brood, ei, (hele lekkere) kaas, koek, banaan. En er is ruimte voor eigen drop bags. Bij de start hebben we een inklapbare beker gekregen. Dit als vervanging van de bekende plastic bekers die er hier niet zijn (milieu-overweging). Ik heb 2 flessen achter op de rugzak met een gezamenlijke inhoud van 1.5 liter. Dat is genoeg.
Lulu heeft ons tevoren een in het Frans uitgeschreven route gemaild. Mbv google-translate heb ik het kunnen vertalen. De route is op de meeste plekken gepijld. Kleine oranje pijltjes. Ik ben 2x fout gelopen, maar heb gemazzeld, want geen tijdsverlies. Ook is er een GPS-bestand gemaild, maar omdat mijn Garmin weer eens kuren heeft, heb ik de route niet kunnen opslaan. Volgens Lulu is GPS handig als je (in het donker) moe bent. (Echter een GPS heeft een batterij voor slechts 16 uur! Toch?) Maar GPS is niet noodzakelijk; zolang je het Meer maar aan de rechterhand houdt! Dat advies heb ik gedurende de gehele 175 km onthouden. Veel lopers nemen een fietser mee als begeleider. Goede ondersteuning. Ik wil de Lac du Leman op eigen kracht ronden.
Ik heb in de 2 maanden na Tsjechië nog een paar duurlopen van 50km gedaan. Verder heb ik de nodige oefeningen van Ann Zonneveld gehad. Met de dynaband wil ik de kracht in de benen onderhouden. Ann heeft er veel energie in gestoken, dat ik hier kan lopen.
Op donderdag 25 september neem ik de trein naar Montreux. Mooi stadje aan de Zwitserse Rivièra met palmbomen. Vooral bekend uit de muziek; Igor Stravinsky, Jazzfestival, Filmfestival, Frank Zappa, Deep Purple (“Smoke on the Water” is hier geschreven), Freddie Mercury (standbeeld). Vrijdag ben ik 5km naar Villeneuve gereisd, waar ik word opgewacht door Lulu en zijn team. Gelukkig spreken ze ook Engels. Ik heb me een plekje toegeëigend in de gymzaal. Hier kunnen we blijven t/m zondag. Buiten zijn voetbalvelden en daarboven kan je mooie bergen bewonderen. Inclusief sneeuw. Vrijdagavond een pastamaaltijd, zaterdag- en zondag-ochtend een goed ontbijt. Aan al deze dingen is mooi gedacht. En ruimschoots in orde. Vrijdagavond 9 uur gaat het licht in de gymzaal uit. Dit is ruim tevoren aangekondigd.
Zaterdagochtend 5 uur gaat het licht weer aan; ook volgens aankondiging. Ik heb die nacht heerlijk geslapen. Tijd om te gaan lopen. Hiervoor ben ik naar Villeneuve gekomen. Om 7 uur de start met 52 deelnemers. Uiteraard lekker rustig beginnen. Eerst door een stuk bosgebied. Dit is het gebied waar de Rhone in het Meer stroomt. Dit stuk is extra gepeild, maar in feite hoef je alleen maar de loper voor je te volgen. Na 10 km passeren we de Franse grens. Welkom in de Europese Gemeenschap. We gaan verder langs de provinciale weg. We komen door een paar kleine dorpjes. Ik loop met de Fransen David Cholez en Jean-Francois Banck. Verleden jaar hebben ze het uitgelopen in 22 uur. Dat klinkt als een realistische tijd. Ze kennen elkaar al langer en ze hebben allebei een fietser mee. Ik kan mijn rugzak aan een fietser geven. Na 22 km is de eerste verzorging, waar ik Lulu zeg dat het me bevalt. De Fransen lachen om het oranje beschilderde ei (Oeuf Hollandais).
De eerste bekende plaats die we passeren is Evian. Bekend van het bronwater, welke zelfs in de VS is te krijgen. Het water komt toch niet uit het Meer? We lopen rond 9.30 uur over de boulevard; Evian is een sjieke badplaats met grote gebouwen. We kunnen aan de overkant Lausanne zien liggen. Dat is voor vannacht. We passeren meer badplaatsen, maar we lopen langs een drukke weg. Daarna een buitenwijk en bij een station wordt het spannend, omdat we 2x een spoorwegovergang mogen oversteken, waar net een lange goederentrein aankomt. Gaat 2x precies goed. Op de volgende post, 45km, vul ik de flesjes. In de drop bag een nieuw shirt, pet en zonnebrand, want het wordt een zonnige warme dag (23 graden).
De tocht gaat verder. En even later lopen over een rustige weg naar het oude en juist kleine Yvoire. We passeren de stadsmuren. We lopen helaas niet in het dorp; het lijkt me ook een heel druk dorp. Een heel ander dorp dan wat we tot nu toe zijn gepasseerd. Na Yvoire gaan we de zon voelen; Een lange open weg. Dit is de plek waar David het helaas moeilijk begint te krijgen. Na 64km is de volgende post rond 2 uur ’s middags en dus na 7 uur lopen. Hier even gezeten. In de drop bag wat brood en mijn favoriete Chi-drank. Meer genomen van het uitgestalde eten en de waterflessen gevuld met Alka-green.
Na de post gaan we weer Zwitserland in. (ik heb de paspoort bij me, maar de douanepost is verlaten). Terug uit de Europese Gemeenschap. David moet vertragen en Jean-Francois gaat verder in een veel hoger tempo. Van de fietser krijg ik mijn rugzak mee. Nu wordt het lopen met eigen rugzak en een bepaald gevoel overkruipt me, want ik ben de resterende 100km alleen. Achteraf ben ik ze heel dankbaar dat ze lang bij me zijn gebleven. Nu zelf de pijlen en route volgen. Eerst gaat het makkelijk, omdat er steeds iemand voor me loopt. We storten omlaag Genève in. Gewoon langs de weg het Meer rechts houden. In Genève geniet ik van de boulevard, de haven, de zon, de massa’s toeristen en de beroemde fontein, die water 100 meter omhoog spuwt. Er is een brug over de Rhone, die hier het Meer verlaat en dan gaan wij rechtsaf onderlangs het centrum van de Internationale stad. Na Genève moeten we de rijweg omhoog volgen. Ik weet dat, omdat ik het Roadbook erbij heb gehaald. Ik heb hier helaas geen pijlen gezien. Er staat op een bord dat Lausanne nog 65km is. OOOPs Toch maar geen aandacht aan gegeven. Later zag ik dat we langer langs het Meer hadden kunnen lopen. Door een rustig park en de daarachter gelegen Botanische tuin. Afijn, de vierde verzorgingspost staat op 86km bijna halverwege. Ik ben er rond 16.30 uur. Even rustig gezeten, soep gedronken. Mineralen gepakt. Wat gepraat met de helpers, die hier tot 21.30 uur moeten blijven. Ik kijk ook nog op mijn telefoon of ik berichten uit de Spartathlon zie.
Het volgende stuk is lastiger, want we lopen langs een drukke weg. De zon staat wat lager, dus het is minder warm. Ik loop vanaf nu ongeveer 1600 meter hard en wandel (en drink) dan 400 meter. Rond de 8 km/uur. Ik passeer nog 3 lopers, allen met een fietser. Wens ze succes. Een speciaal moment is de 100km. Even later passeren we Nyon. Langs dezelfde weg hoog boven het Meer. Rechts in de verte zie ik een mooie witte berg, die lijkt op ……. Maar dat is hem ook: de Mont Blanc. In Nyon lopen we langs het (lage) gebouw van de UEFA. Maar wij zijn geen voetballers, dus we gaan verder. Even later heeft de politie de weg voor auto’s afgezet. Er was een ongeluk gebeurd en er moesten foto’s worden gemaakt. Wij lopers worden daar over een parkeerplaats gestuurd. Ik schat 100 extra meters. Even later is de vijfde post. Herkenbaar doordat ze de koeiebellen gaan rinkelen. 108km na ruim 12 uur lopen. Hier heb ik een drop bag met verlichting. Mijn feloranje Dilmah shirt kan ik helaas niet aandoen, omdat de nacht daarvoor te warm is. Helaas. Ik heb last van de maag gekregen en neem maar cola. Neem ik liefst aan het eind van de loop, maar ik had het nodig. Ik bespreek de route en waar ik moet opletten. Mijn rust duurt hier 10 minuten.
Als ik verder ga, is het donker geworden; nachtwerk dus. Ik herinner me nog de Spartathlon, waar ik me juist in de avond op mijn sterkst heb gevoeld. Ik hoop dat het nu ook zo zal zijn. En gelukkig is dat ook vandaag het geval. Na ongeveer 10km gaan we van de weg af. Juist linksaf. Verrassend en ook extra goed gemarkeerd. We gaan van het Meer af over een weg die ook nog omhoog loopt. Boven wijzen de pijlen me rechtsaf door het dorpje Rolle. De pijlen zijn goed herkenbaar in mijn koplamp. Daarna naar beneden (de provinciale weg oversteken) en dan tot direct aan het Meer. Weer een dorp met goed verlichte kerk (21.15 uur) en dan nog even 30 minuten doorgaan tot post 6 op 126km. Daar liep net de loper (met fietser) voor me weg. Hij blijkt nr 5 te zijn, ik dus nr.6. Ik informeer naar de 2 Fransen met wie ik in het begin liep. Ze blijken beiden te hebben opgegeven. Jammer. Heb op de post 10 minuten genomen. En voel me een stuk beter om de nacht in te gaan.
Ik kan het tempo van 1600 meter rennen en 400 meter wandelen (en drinken) vasthouden. De eerstvolgende plaats is Morges. In dit dorp is een kermis met veel publiek. Gelukkig niet langs de boulevard, waar we rustig konden lopen. (met links van ons de drukte). Even later passeer ik de loper voor me, Christian Dal Corso, en praat nog even met zijn fietsbegeleider. Nog een marathon te gaan. We komen op een stil pad langs het Meer en langdurig zie ik geen pijl. Maar het roadbook geeft aan dat ik goed zit. We passeren een verlaten haven; ik zie Christian weer naderen. Even later hoor ik in de verte Heavy Metal muziek; Lausanne komt er aan. Weer een langdurige weg, wel verlicht. En het Meer aan de rechterhand. In Lausanne is het even opletten met de pijlen, maar gelukkig zie ik ze wel. Daarna is een mooi pad van 1 meter breed direct langs het water en aan de linkerhand rotsen. En daarna duiken we in de volgende plaats waar ook een kermis aan de gang is. Na middernacht en heel veel volk. Maar nu mogen we er dwars doorheen. Hoe ik het doe, weet ik niet meer; maar ik kon zo door de meute heen. Ben nu eens in het voordeel, omdat ik geen fietser bij me heb. Daarna komen we terug op de drukkere weg. In het volgende dorp Lavaux staat de laatste verzorging verscholen onder een tunnel. Ik moest ze even zoeken, maar gelukkig luiden ze al de koeiebellen. 152km in 18 uur 10 minuut. Even later arriveert Christian ook. Deze post was zodanig gepositioneerd, dat hierna de weg duidelijk is. Ik praat wat met de mensen. Pak mijn laatste drop bag, nog een flesje Chi. Droog shirt aan en te samen verlaten we deze post.
Maar al snel moet hij me laten gaan. Ik ga verder in mijn gebruikelijke tempo. We lopen direct langs de provinciale weg. Maar er is toch geen verkeer. Links ervan een steile rots en rechts laag is het Meer. Dit is een heel donker stuk. Ik krijg het gevoel om de koplamp uit te doen en de sterrenhemel te bewonderen. Zal absoluut geweldig zijn geweest. Dan mogen we van de weg af en weet ik dat er nog 16.5km zijn te gaan. Rechts naar beneden Vevey in. Dit is de stad van de Nestlé fabriek. Even later langs de boulevard. In het centrum is een fontein gigantisch aan het overstromen. Het hele gebied is kleddernat, gelukkig niet waar wij moeten lopen. Ik kom nog 2 personen op straat tegen, die staan te roken. Weet niet met wat voor gedachten ze ons nakijken. Ik verhoog het tempo iets tot 2500 meter rennen 400 meter wandelen.
De volgende plaats kende ik al, want het is Montreux. Eerst weer een mooi pad van 1 meter breed met rotsen links en het water direct rechts. Daarna de brede boulevard van de muziekstad. Daar is een groep mensen met iets bezig. Blijkt de brandweer te zijn, maar ik zal niet weten met wat. Even later passeer ik een loper (met fietser). Het is Arnaud Leroy, 6km voor het eind. Bij het standbeeld van Freddie Mercury ben ik opgeklommen naar de vierde plek. En deze 6km heb ik een beetje verkend. Sneller dan gedacht passeer ik het kasteel Chillon, opvallend onverlicht, 3km. Nog een makkelijke route direct langs het Meer. In Villeneuve gelijk op de hoofdweg en linksaf naar de gymzaal. Bij aankomst hoor ik aan de koebellen waar de finish is.
Ik word omhelsd en gekust door Lulu die ik enthousiast vertel van de mooie route. De 175km zijn afgelegd in 21 uur en 6 minuten. Binnenkomst dus om 4 uur ‘s nachts. Kan ik die nacht nog wat slap pakken.
Op zondagmiddag is de prijsuitreiking en krijgen alle deelnemers een mooie en zware medaille, Heavy Medal. Plus een poster en een fles lekkere appelsap.
De website van de Ultratour du Leman is:
http://lulu4you.blogvie.com/category/ultratour-du-leman
Volgend jaar is de loop op zaterdag 12 september (Winschoten-weekend)
Op zondag bezoek ik nog vrienden in Genève en maandag ga ik per EasyJet weer terug.
Nitish Zuidema