In het voorjaar had ik ingeschreven voor de Marathon Eindhoven via Defensie. Voor deze marathon zou ik anders niet zo snel ingeschreven hebben, omdat het twee keer dezelfde ronde is. Maar de Marathon Eindhoven werd echt mooier dan verwacht.
Voor aanvang konden we ons omkleden in het Pullman hotel, en als topatleten werden we ontvangen en zaten we tussen lopers vanuit alle uithoeken van de wereld. Dertig minuten
voor de start konden we rustig naar het startvak wandelen, dan merk je dat de marathon nog niet zo massaal is als Amsterdam en Rotterdam. Vijf meter voor mij stonden de pacers van de 3 uur 15 (4:37 per km). Na het startschot waren we zo weg en trapte ik in de val om met de pacers 3:15 mee te lopen. Rond kilometer 3 loop ik Francois voorbij en hij geeft aan dat ik achter de pacers van de 3:15 loop, ik steek mijn duim omhoog als teken dat ik dat weet. Bij kilometer 5 besluit ik om mijn eigen tempo te gaan lopen, maar bij 10 kilometer liep ik nog steeds achter de groep. Bij kilometer 15 voelde ik me nog steeds goed, maar op de marathon moet je je goed voelen bij kilometer 30 ,want bij kilometer 15 voelt het altijd goed.
Rond kilometer 18 kwam Danny naast mij lopen. En toen gaf ik een beetje gas omdat ik het wel leuk zou vinden om met 3 lopers uit Den Helder naast elkaar te lopen. Rond kilometer 20 zou Corinda staan met de kinderen, maar ze stond nergens. Bij km 21 stapte Danny uit vlak voor me, hij had de verkeerde schoenen aangedaan bleek later.
Bij kilometer 25 begon het lopen iets moeizamer te gaan, ondertussen genoot ik nog wel van alle muziek en discjockeys langs het parcours. Van house muziek tot Frans Bauer liedjes tot klassieke muziek, alles stond langs de kant. Bij km 30 gingen de kilometer tijden boven de 5 minuten. Dan krijg je beetje bij beetje spijt van de snelle start, omdat je weet dat je de volgende kilometers onnodig veel tijd ga inleveren.
Endy, een ultraloper die ik herken van de Dutch Coast Ultra Run by Night, komt mij voor de tweede keer voorbij lopen. Endy en Francois hebben vorige maand beide de 100 kilometer wedstrijd in Winschoten gelopen en dat zie je nu terug in hun makkelijke loopstijl.
Sommige muziekbandjes hebben even pauze en dat is eigenlijk wel jammer. Langs het trainingscomplex van PSV loopt het heerlijk in de schaduw, hier zie je al meer lopers gaan wandelen. Zelf moet ik ook blijven werken om de km tijden een beetje op niveau te houden.
Dan kom ik langs een groepje mensen waar een loper op een stoel zit met een infuus aan zijn arm. Een stukje verder begint een loper opeens te hinkelen en gaat tussen het publiek door om te rekken aan een lantaarnpaal. Zijn kuit is in de kramp gesprongen. Ik loop dan niet snel meer, maar door het ultralopen weet ik wel dit soort ongemakken te ontlopen.
De laatste kilometers is het al drukker langs het parcours en links en rechts staat het publiek met een biertje in de hand. Het is leuk om een beetje te zwaaien en roepen, zodat de mensen beginnen te klappen en te juichen. Vijfhonderd meter voor de finish staat dan toch Corinda daar met de meiden. Gelukkig heb ik me zorgen om niets gemaakt. Ik stop om ze alle drie een knuffel te geven, Corinda roept dat ik door moet lopen tot de finish. Dan door naar de finish waar ik in 3:26:03 door heen loop. Nieuw PR gelopen, maar als ik mijn hoofd had gebruikt had het zeker 4 minuten sneller gegaan. Liep ik vorige keer nog een negatieve split, nu toch weer in de val van de marathon getrapt.
Terug bij het Pullman Hotel krijg ik de grootste surprise van vandaag. Ik moet wachten tot de prijsuitreiking. Ik kan het haast niet geloven. Eerst krijgt de andere categorie een medaille en dan blijkt dat de snelste loper in mijn categorie hoort. O jee, straks val ik net naast het podium. Maar nee, ik ben 3e geworden in de klasse veteranen jong. De 2e plaats was 2 minuten sneller, dus als ik met mijn hoofd had gelopen had ik nog een treetje hoger kunnen staan. Maar ik ben zeer tevreden met de bronzen medaille.
Aukje komt er nog achter dat de andere medaille die ik heb gekregen bij de finish een medaille van de halve marathon is. Ze wil hem met me gaan ruilen bij de finish, maar ik laat het zo, omdat ik mijn startnummer belangrijker vind en omdat ik nu een NMK medaille heb.
De Marathon van Eindhoven is echt een top dag voor mij geworden. Met mooi weer, een goede organisatie en een PR met prijsuitreiking van 3e plaats veteranen jong NMK.
Groeten van Matthieu Magielsen
(mp.magielsen