Om 8 uur in de ochtend sta ik klaar in het start vak voor deze trailrun in de Ardennen over 68 kilometer. Voor het eerst dit najaar met lange broek, handschoenen en muts aan. Erg hangt een dikke laag mist net als vorig jaar. Toen ben ik bij de 3e ravi (verzorgingspost) op 45 km uitgestapt, dat mag dit jaar niet gebeuren. Na dat de speaker zijn verhaaltje heeft gedaan in het Duits ,Frans ,Engels en Nederlands begint de groep van 600 deelnemers opeens te lopen. Ik ga de eerste 30 kilometer heel rustig aan doen. Na 2 km loop ik naast Chris van Beem, vlak voor een bocht zegt Chris: hier lag vorig jaar erg veel water en inderdaad de bocht om krijgen we de eerste modderplassen voor onze voeten. Er zullen nog vele modderstukken volgen waarbij je tot de enkels door de modder loop. Dit jaar heb ik gelukkig trailschoenen aan en stokken mee. Op plekken waar ik vorig jaar onderuit glibberde, zie ik nu andere lopers glijden. Ik heb mij vandaag voorgenomen om over elke 15 km rond de 2 uur te doen. Ravi 1(17 km) bereik ik in 1:56, mooi op schema. Ik vul mijn flesjes bij en drink veel water.
Dan door naar de volgende post op 30 km in Spa. Veel klimmen en dalen over singeltracks, veel plassen waarbij de schoenen en sokken niet droog blijven. Ik merk dat het afdalen veel beter gaat dan vorig jaar, ik kan zelfs lopers inhalen bij het afdalen. Toch iets geleerd tijdens de Zugspitz trail afgelopen zomer. Bij het klimmen merk ik dat ik goed kan doorlopen met gebruik van mijn stokken. Ik bereik de volgende post in SPA na 1:49 (totaal 5 uur 27). Dus weer netjes binnen de 2 uur gebleven. Hier neem ik 3 bakjes rijstvla, energierepen en chips. Ik klets wat met een oudere deelnemer en vertrek na 8 minuten. Ik weet dat om de hoek een loodzware klim begint. Ook deze gaat met behulp van de stokken redelijk. Er volgt een lang pad door het bos, ik kom te lopen met een dame uit Sittard en al kletsend vliegen de kilometers voorbij. Dan de klim die vorig jaar oneindig leek, waarbij ik toen alles uit de kast moest halen. Nu loop ik hem redelijk makkelijk omhoog nog steeds kletsend met deze dame. Dan de lange afdaling waarbij ik diverse mensen inhaal en in een mum van tijd beneden sta. Dit geeft veel vertrouwen. Op een landweggetje staan 4 meiden met een eigen verzorgingspost. Dat is mooi, onverwacht even 2 bekers cola drinken voor extra energie. En weer verder door na Theux. De zon begint zelfs te schijnen ook in mijn hoofd, terwijl hier vorig jaar het licht uit ging.
Op ravi 3 schijnt het zonnetje, het is gezellig druk. Ik neem hier 3 bekers soep, vul mijn bekers bij en eet veel banaan. Ik praat met 2 lopers welke de Tor de Geant (340 km) hebben uitgelopen, erg motiverend om zulke helden te ontmoeten. Na 10 minuten vertrek ik weer in mijn eentje. De komende kilometers heb ik nog niet gelopen maar zijn volgens Francois niet meer zo moeilijk. Maar gaande weg blijkt dit stuk toch erg zwaar te zijn. Met lange klimmen door het bos. Langs Pepinster loop ik over een bos rand beneden hoor ik geschreeuw. Zou dat de verzorgingspost zijn? Ik kijk naar beneden en zie zo’n 40 meter lager een voetbalveld waar een wedstrijd wordt gespeeld. Er volgt een technische afdaling waarbij je soms wel 80 cm naar beneden moet springen. Dan bereik ik Pepinster. Even nieuwe energie gelletjes uit mijn rugzak pakken. Hierdoor raak ik de groep waar ik bij in de buurt liep kwijt. In Pepinster komt gelukkig een andere deelnemer langs die hier de route weet. Dan komen we weer in het bos terecht ,mijn benen zijn niet zo best meer. Ik begin uit te kijken naar ravi 4. Dan staat er een busje met 2 jongens met een tafel met een mosselpannetje op het vuur, ze vragen of ik mossels lust, ik sla dit af maar neem dankbaar de cola aan. Een andere deelnemer neemt wel de mossels. De jongens vertellen dat de echte ravi 4 nog 3 kilometer verder op is. Dus weer verder onder een tunnel door langs een dorp. Ik begin het koud te krijgen en besluit in ieder geval bij ravi 4 een shirt wissel te doen en iets warms te eten. Maar het duurt en duurt voordat we er zijn. Nog een klim en nog een afdaling door het bos en weer een klim, Dan ben ik er eindelijk na iets meer dan 2 uur. Even de tijd nemen, veel chips en noten eten, 3 bakjes soep, en 3 bekers water. Een schoon Craft shirt lange mouwen uit mijn tas vissen en even omkleden. Sjaak een Nederlandse deelnemer komt ook op deze post aan maar vertrekt eerder dan mij. Volgens de mensen van de post is het nog 6 kilometer. Als mijn horloge op 8 uur vanaf de start aangeef vertrek ik.
Ik begin te rekenen, mijn benen zijn niet sterk meer dus als ik 3 km per uur wandel finish ik binnen de 10 uur. Dan toch maar kijken of ik nog kan hobbelen. Naar beneden toe gaat dat nog , naar boven moet ik echt aanzetten om redelijk te blijven doorstappen. Weer 500 meter afgelegd bedenk ik steeds. Dan nog door een weiland, de schemer begint in te vallen. Ik heb mijn hoofdlamp inmiddels op maar deze hoeft nog niet aan. Dan een klim omhoog hier staan een man en een vrouw ik vraag in het Engels hoe ver het nog is. Hij antwoordt in het Nederlands nog 300 meter omhoog dan zie je rechts de lampen van de finish. Ik krijg een boost, zou het echt zo zijn, ik ben vanaf ravi 4 nog geen 40 minuten onderweg. Boven zie ik de lampen en ze zijn heel dichtbij. Ik pak mijn telefoon om Corinda te bellen dat ik er bijna ben. Daarna schreeuw ik het uit van geluk, dit jaar haal ik de finish. Super, onbeschrijfelijk. In 8:39 loop ik over de finish.
Een warme douche volgt, wat heerlijk, daarna aan tafel met de andere Nederlanders. De stamppot met worst smaakt heerlijk met 2 frisse pilsjes erbij. Allemaal zijn we erg tevreden met deze mooie trailrun.
Kortom: zelfs hardlopen in de bergen valt te leren, als je maar de juist schoenen en stokken mee neemt.
Groet Matthieu Magielsen