Dit weekend was er de ‘t is voor niks marathon’ in Geldrop, we staan al een tijdje op de wachtlijst voor deze marathon maar de wachtlijst is zo lang dat we voor het zekere kiezen en een mailtje sturen naar de organisatie dat ze ons mogen schrappen. Veel bleef er niet meer over en moesten we maar voor OSO gaan. Een trail met 1882 hoogtemeters en 68,96km. Over de kilometers zijn er velen het niet eens, ik denk wel dat in de bossen veel van die metertjes tilt slaan en heb wel het gevoel dat deze afstand ongeveer zal kloppen. Voor Deborah een groot vraagteken, nog nooit zo ver gelopen en dan maar vier bevoorradingsposten onderweg. De angst is toch wel een beetje van haar gezicht af te lezen maar ik stel haar gerust dat ze het wel zal aankunnen, genieten van de natuur en de rest komt vanzelf.
Om 5u00 uit onze nest lukt vrij goed deze keer, om 06.00 zijn we onderweg naar Froidbermont waar de start is. Onderweg gaat het vlotjes maar net aan de afrit zijn wat omleggingen, zo komen we toch redelijk nipt aan en moeten ons op een half uurtje klaar maken voor de strijd. Gelukkig tikken de seconden in Wallonië wat minder snel en gaan we steeds wat te laat van start. Iets na 8u is het zover, er hangt veel mist, gelukkig geen regen want door de vocht in de lucht gaan we al nat genoeg worden. De temperatuur is wat aan de koude kant, maar 1 graad boven nul gaat ons niet tegenhouden om met bijna 500 deelnemers de uitdaging aan te gaan.
Mijn benen voelen heel goed aan en ik ga als een speer weg, in de eerste afdaling op het asfalt kan ik enorm veel deelnemers inhalen met mijn joggingschoenen. Na 2km zijn er nog maar goed 20 lopers voor mij. Zweten als een otter, mijn vestje gaat uit en dan is het weer wat koud, grrr. Na 12km schiet er mij iets te binnen, verdorie, ik ben iets vergeten…even rondkijken, oeps, ja hoor, ben Deborah vergeten in al mijn haast. Ach, mijn rug begon wat pijn te doen en in snel tempo neem ik een andere beslissing, een toptijd lopen kan een andere keer. Ik wandel een half uurtje en laat heel wat volk passeren, iets verder een paard wat strelen en dan begint het toch wat lang te duren. Na 2km in de omgekeerde richting te lopen zie ik Deborah toch nog aankomen met nog 1 loper achter haar. Ze kijkt verbaasd dat ik daar ben en tegelijk opgelucht. Samen is het toch wat leuker en ik mocht haar echt niet alleen laten met deze uitdaging.
Plots komt er een kalf achter ons gelopen, als het dichterbij komt lijkt het al meer op een hele grote hond, een prachtig beest dat even wou spelen. Sorry man, na even spelen moesten we toch weer verder, een finishlijn wacht op ons. Het loopt lekker en verstandig gaan we bij teveel helling wandelen. De blubber is heerlijk om in te lopen, al zuigt de modder soms bijna de schoenen van uw lijf en vraagt veel energie om vooruit te gaan. Ik wijs er Deborah op dat een mens normaal moet betalen voor een modderbad. We lopen heuvels op en af en zien prachtige vergezichten, spijtig dat de mist zo blijft hangen ook al zorgt ze soms ook voor mooie taferelen. Na 16km de eerste bevoorrading, we vullen ons fietsbidon en eten wat chips. Veel vriendelijke mensen wensen ons nog een goede reis.
Ons tempo zit goed en ik voel nog nergens verzwakking. Ik verplicht Dee om toch wel genoeg te eten, bij kouder weer altijd meer eten is niet alleen goed om geen dip te krijgen maar ook voor een beter herstel na het lopen. Echt heel technische stukken zijn er niet, deze trail is vooral zwaar door de ondergrond en de lengte, voor wie niet kan doseren en als het moest regenen is het nog een ander verhaal. Even komt de zon piepen en klaart de hemel helemaal open, het beetje zon is welkom. Als we een hoek omdraaien is het soms plots 3 graden kouder.
We zijn goed aan de babbel en aan de hartslag te horen weet ik dat Dee ook deze gaat uitlopen. De kilometers gaan snel en de omgeving is steeds mooier. Tweede bevoorrading rond km32, ook hier nemen we snel wat we denken nodig te hebben en proberen niet teveel af te koelen. Aan de 40ste kilometer komt er een klein dipje maar dan zijn we al bijna aan bevoorrading 3 waar ze warme thee hebben. Al een hele tijd zien we voor ons een vrouw lopen die duidelijk denkt aan competitie, telkens we dichter komen probeert ze terug een gat te slaan. Het is duidelijk dat haar voeten al open liggen en dat ze dit niet gaat blijven doen. Na een tiende keer krakt ze en moet ze een gat laten vallen op ons.
De warmte in ons maag doet goed en steeds weer aan hetzelfde ritme gaan we verder. Alé, aan die paal gaan we terug lopen en aan die koe gaan we terug wandelen. Elke keer weer trekken we ons mooi op gang van wandelen naar lopen, ook dat is een kunst na 40km. Enkele kilometers voor de laatste bevoorrading begint het goed te schemeren, we proberen iets langer te lopen bergop om zo lang mogelijk van het licht te profiteren.. ..maar onvermijdelijk valt die nacht als een doos boven ons hoofd en maakt het pikdonker. We hebben maar één lampje mee en dat maakt het nog eens extra moeilijk op de blubberpaden. Gelukkig moeten we zo maar maximum 2 uurtjes lopen. Na de laatste bevoorrading ergens rond km62 volgt een loper ons zonder lampje.
Gelukkig zijn er enkele stukken asfalt nu, dat loopt iets beter. Echt avontuur en we genieten met volle teugen, voor we het weten zien we in verte het sportcomplex opduiken. Nooit zo gelukkig van Olne te zien! We hebben het gehaald in 10u28 en krijgen een super respectvol applaus van supporters en andere lopers, zalig gevoel weeral en Deborah, wat een kanjer, die krijgt tonnen respect weeral. (misschien ligt het aan de coach, hm hm.)
Na afloop krijgen we nog een goede warme maaltijd aangeboden, die gaat binnen als glas water. We hebben weer heel wat te vertellen van deze trail, het was fantastisch, weer een goed gevulde zondag die we niet gauw gaan vergeten. Er zijn mensen die durven klagen dat er asfaltstukken in zaten, man toch, een trail hoeft niet alleen op single tracks zijn en springen om de 5 seconden, een trail hoeft geen obstakelwedstrijd te zijn waar deelnemers uitvallen door breuken.
Spijtig voor die marathon in Geldrop, maar ach, deze was met zijn 10€ ook bijna voor niks !!!
Never give up !
Paul van Hiel