Mijn vierde ‘hele’ WestCoastChallenge. 130km duo run-bike-run als ’sponsorloop’ voor de KNRM. De route Hoek van Holland-Den Helder of andersom, afhankelijk van de wind. Twee dagen voor de start wordt de richting bepaald. Vorig jaar de 5e tijd ooit neergezet in 10:20 en ging het soepel. Deze editie zou zwaar zijn want het getijde was ongunstig. Daarbij komt dat het voor de organisatie al jaren lang lastig kiezen is welke richting het meest gunstig is want in de week ervoor variëren de voorspellingen steeds. Zo ook nu. We starten in Hoek van Holland met opkomend water maar op de dag voor de start verandert de voorspelling en krijgen we NW4…
Ideaal plaatje is een windje mee en laag water zodat de loper tempo kan maken en de fietser op strand kan herstellen. Als het strand minder goed is of bij tegenwind dan moet je als fietser goed doortrappen. Is het hoog water dan moet je door de duinen en soms kilometers omfietsen. In die gevallen kost het fietsen energie. De 2014 editie kenmerkte zich door het ontbreken van ideaal plaatje en het uitbundig voorkomen van de overig varianten.
We verzamelen een dag ervoor in Hoek van Holland Haven. We krijgen een briefing en ‘slapen’ in een gymzaal op veldbedden waarna we ons vanaf 3:30 voorbereiden op de start van 5:00. De organisatie verloopt perfect! De race daarentegen kenmerkt zich door tegenslagen, pittige omstandigheden en energiedips.
Stipt om 5:00 starten we richting Den Helder. Teams Walter Pennekamp/Raimond Schikhof en Dave Boone/Mik Borsten gaan er als een speer vandoor. Wij geven ze alvast een voorsprong ;). Door het opkomend water kiest vrijwel iedereen ervoor om te fietsen door de duinen en wisselpunten te kiezen. Toch zie ik gedurende het eerste stuk af en toe fietsers op strand. Niet slim. Bij de eerste wissel doe ik te rustig aan. Is ook niet slim want mijn loopmaat Wilse Graveland mis ik bij Ter Heijde en blijkt dan al op de zandmotor te lopen. Daarna volgen meerdere wissels die in het donker soms lastig verlopen. Bij Wassenaarse Slag is Wilse nog een kilometer van het strand en spreken we af bij Katwijk. Wordt dan wel 5km extra over slecht strand maar het is niet anders. We moeten alletwee soms langere intervals bij hoogwater lopen. Pittig.
In Katwijk staan familie en vrienden me op te wachten. Erg leuk! Daarna fiets ik naar Noordwijk en kan iets tot rust komen. Bij de KNRM-post ben ik op tijd. Dan zie ik Dave Boone aan komen lopen. Die zit er doorheen! Had ik niet verwacht maar Dave is geblesseerd. Teammaat Mik Borsten neemt het over en gaat op een lager tempo verder. Ik haal Mik voor Langevelderslag in en hij is nog fit maar ziet het somber in. Ik wens hen succes maar kans is klein dat ze finishen. Onze wissels lopen tot Bloemendaal goed maar het strand is slecht. Na Bloemendaal/Parnassia moeten we over strand naar IJmuiden. Gelukkig is het strand daar redelijk te berijden op de fiets.
Bij IJmuiden staat de allernieuwste reddingsboot NH1815 klaar om ons naar de overkant te brengen. Deze overtocht is altijd een van de hoogtepunten van de dag. Lekker uitrusten en ondertussen met 75km/u over het water jakkeren. Super dus! zouden ze in Rijnsburg zeggen.
De tweede helft van Wijk aan Zee kunnen we met de fiets op strand, alhoewel het af en toe zwaar fietsen is. In ieder geval beter dan kilometers omrijden in de duinen bij Castricum, Egmond en Bergen. Bij Egmond is het laagwater en is het strand goed. Dan draait de wind en hebben we NW4 tegen.. Eigenlijk hebben we geen moment op de fiets kunnen herstellen. Dit breekt me op. Had ik al twee kleinere dips, na Bergen gaat het licht volledig uit. Bij de Hondsbossche Zeewering krijgen we ‘Zandmotor 2’ en moeten we samen de fiets de strandopgang opduwen. Ik zit er compleet doorheen. Wilse loopt over dijk richting Petten. Ik strompel op de fiets naar de noordkant van de Zeewering en kom bij het KNRM-boothuis in Petten. Ik kan niet meer, ga op een stoel zitten en probeer cola en koffie te drinken. Inmiddels komt Wilse aangelopen en ziet dat het mis is. Geen enkel idee hoe we nu moeten finishen. Na een nieuw shirt aangetrokken te hebben en een bezoek aan het kleine kamertje pak ik weer wat spullen. Dat is voor Wilse een teken dat we weer verder gaan. Hij zegt alvast te gaan fietsen naar Callantsoog. Tja, we moeten wel, opgeven is geen optie. Dus ga ik maar weer lopen.
Heel langzaam komt een waakvlammetje weer op. Het lopen gaat rond de 6:00/km. Niet snel maar het valt me nog mee gezien hoe ik me voel. Bij Callantsoog wisselen we en vertelt Wilse dat m’n telefoon het niet doet. Kan er ook nog wel bij. Ik fiets richting Groote Keeten en bij de strandopgang komt Wilse net voorbij. Een goed moment om te wisselen. Volgens mij is het nog 7km naar de dijk, dat red ik. Bleek 9 te zijn maar goed, alles beter dan elkaar kwijtraken terwijl het donker wordt en je geen telefooncontact kan hebben…
Na een herstart van m’n telefoon doet-ie het weer. Ik bel het thuisfront dat we eraan komen. De laatste km’s naar dijk gaan weer rond de 5:20, dat is dan m’n eindsprint vandaag.. Op de dijk staat Wilse op me te wachten. Blijkt dat hij nog verkeerd is gefietst alleen op tijd weer op de juiste plek. Wilse voert het tempo nog goed op met windje mee (!) de laatste kilometers. We finishen in 12:03, een 2e plek! Walter en Raimond waren een stuk sneller maar ook voor hen was het loeizwaar. Bij de finish staan vrouw en kinderen klaar wat geweldig is. Ook staat er een Chocomel-bus met warme chocolademelk van de tap en kerstliedjes uit de luidsprekers. De erwtensoep laat ik even aan me voorbij gaan, de chocomel kan ik na een kwartiertje wel waarderen. Even later zie ik Mik Borsten finishen! Blijkt dat Dave snel een nieuwe loopmaat heeft geregeld zodat in ieder geval Mik door kon lopen. Mooi gedaan! Na het douchen staat op het KIM een lekker maaltijd klaar. Dan is het tijd om uit te rusten van de zwaarste WCC ooit.
Dank aan de organisatie voor deze loop die erg goed verzorgd was! 12 december 2015 vindt de volgende editie plaats!
Bas Haasnoot