Vrijdagavond begonnen aan een geweldig evenement noem het maar “Beuken tegen de wind” want dit had niets met hardlopen te maken en juist daarom vond ik het waarschijnlijk zo leuk!! Wij starten vanaf Den Helder met een zuidwesten windkracht 8. De radar van de Lange Jaap was eraf gevlogen door de wind, maar daar hadden wij geen last van, de wind stond toch de andere kant op! Bij Huisduinen moesten wij het strand op, maar er was geen strand, dus dan maar over een smalle strook de duinen op. Wat vond ik dit gaaf zeg!!
Helaas had mijn maatje Carlo Pappot last van zijn rug, maar ik besloot om tot Petten bij hem te blijven en hem niet in de steek te laten. Vanaf Petten gooide ik ff de beuk erin, want hier achter de dijk kon je nog een beetje hardlopen. Bij Camperduin moest ik de strandafgang nemen, maar bij het strand aangekomen zag ik alleen een hek (waarachter drijfzand zit) en de zee. Ik had geen zin om door de zee te lopen, tot mijn verbazing zag ik twee lopers achter het hek vandaan komen. We besloten een duinpad te nemen, die twee jongens gingen wandelen, maar ik had nog genoeg energie over om hard te lopen. Ik keek op een gegeven moment achterom maar zag geen licht meer. Raar want mijn gevoel zegt dat je gewoon richting de zee (tegen de wind) moet lopen. Op een gegeven moment zie ik Richard Dreijer lopen en we zien een paddenstoel, ik zeg we moeten naar Schoorl aan Zee. Hij loopt een stuk mee, maar ik ben nog zo fit dat ik hem na een poosje al kwijt ben, ik geef wat lichtsignalen in de hoop dat hij ziet welke kant hij op moet.
Na 37 km besluit ik om weer ff bij te tanken en ga wat eten en wandel rustig door. Bij Egmond aangekomen is het al behoorlijk vloed aan het worden en is er nog maar een klein stuk strand over. Hier krijg ik ook regelmatig behoorlijk natte poten en het water komt behoorlijk tot de duinenrij, maar ik vind het nog steeds leuk!! Bij de Deining aangekomen trek ik mijn sokken en schoenen uit om deze van al het zand te verlossen. Ik kijk maar niet teveel naar mijn voeten, want dat kan alleen maar averechts werken. Bij de Deining werd ik trouwens goed verzorgd door Ton van den Berg, hiervoor nogmaals mijn grote dank!!
Sabine en Ronald kon ik niet meer overhalen voor de laatste 25 km, dus ging ik er alleen weer vandoor. Bij de sluizen zag ik op een kleine kilometer een loper aankomen. Ik besloot om hier mijn meissie te bellen en te wachten op deze man. Ik zei tegen hem dat ik de lus van Rinus Running niet hoefde te lopen (deze is er alleen maar om de 75 km vol te maken en daar zaten we ruim aan). Deze man liep de lus evengoed en ik ging rustig naar de kleine sluis die natuurlijk open stond. Daarna had ik weer behoorlijk energie, bij de Shell omhoog en daarna bijna de laatste 5 kilometer hardgelopen. Bij La Maranda naar beneden en dan weet je dat je er bijna bent!! Vlak voor de parkeerplaats staat de teller al op 75 km, maar moet toch nog een kleine 800 meter afleggen.
Toen ik de Pierewaai binnenkwam kreeg ik een daverend applaus, jee wat een sterk spul zeg dat Fisherman’s Friend!! Ik had dit voor geen goud willen missen, wat een beleving!!!! Ik hoorde dat van de 34 mensen die voor de 75 km waren ingeschreven er maar 6 zijn gefinished, dit zegt genoeg over de zwaarte van deze tocht!! Alle organisatoren, vrijwilligers etc., ontiegelijk bedankt voor deze geweldige ervaring!!!
Peter Mooij