Vorige week stond de bosmarathon in Aalter op het programma.. omstandigheden lieten ons niet toe om mee te lopen waardoor ik weer eens 2 weken geen meter gelopen heb. Toch besloot ik om nog eens terug naar de mooie natuur in Friesland te gaan. Om 05u00 uit bed om al snel richting Vriezeveen te rijden, de trail is wel niet in Vriezeveen maar hier is een uitverkoop van tegels en ik wou eens een kijkje nemen. Uiteindelijk stelde het niet veel voor en heb ik spijt dat ik geen uur later vertrokken was. Onderweg gaat het goed op de baan maar hoe dichter bij de start in Anloo hoe meer sneeuw er ligt, prachtige taferelen. De witte reigers zijn bijna onzichtbaar voor de onoplettende mens, een natuurliefhebber ziet ze met hopen zitten. Verder in een wei wel duizenden ganzen, de natuur is hier echt buitengewoon prachtig.
Ik ben goed op tijd en sta op welgeteld 5m van de start. We gaan een trail lopen van 45km, één grote ronde. De start is om 12u00 en 5 minuten voor de start hoor ik dat er maar twee drankposten zijn, op 9 en 29km… Mijn plan is om weer snel te starten dus kleed ik me niet te dik, t-shirt met lange mouwen en eentje er boven van de Monschau marathon. De muts en handschoenen blijven thuis en in men rugzakje 1 gelletje, een honingkoek en 1 drinkbus.
Net voor de start eet ik een gelletje, iets dat ik nooit meer ga proberen. Ik start bij de eerste 3 maar moet me al snel laten zakken tot positie 7, er zit een blok in mijn maag en mijn rug doet al pijn de eerste kilometers. Op een stukje ging ik even op de beton lopen maar dat bleken ijsplaten te zijn waar ik lekker diep in zakte, nat tot aan de knie en koud dat het geen naam heeft. Het is zalig lopen in de harde sneeuw, maar het gevoel zit enorm slecht, misschien de weinige slaap van de laatste weken dat begint door te wegen. Ik loop nog steeds 7de positie en net voor de eerste post moeten we weer door het koude water. brrrr… aan de post neem ik tijd om toch wel vier bekertjes te drinken. Mijn eigen drankbus is nog vol. Een paar slimme jongens waren rond de plas gelopen, eentje liep naar de bevoorrading maar de anderen liepen rechtdoor voorbij de post. Iets later haal ik deze jongens terug in en loop dus terug in 7de positie. Voor mij lopen er jongens overal verkeerd, ik begrijp het niet goed want de pijltjes zijn echt wel super en mislopen kon bijna niet.
Man, man, man, ik ben al stikkapot, na een lang stuk door een wei en bos waar we met ons voeten wegzakken tot ver boven de enkels zie ik het niet meer zitten. Mijn energie is helemaal op en het bordje van de 20 is nog niet in zicht. Een geluk zei Elsie me voor de start dat ik beter mijn schoenen wat strakker aan deed want anders was ik ze wel 10 keer kwijt gespeeld. Het is strompelen maar niemand komt dichter dus is mijn tempo nog wel ok.
Het is hier prachtig mooi, maar veel genieten kan ik niet meer, het is afzien zoals ik het nog nooit voelde. Er volgt een stuk mul zand van enkele kilometers lang, hier gaat weer 2 man me voor, aanklampen lukt niet, ik probeer te doseren wat nog kan. Post 2 op 29km duurt eeuwen, van de tijd heb ik geen flauw benul want ik loop nooit met de tijd. Als ik vraag hoeveelste ik ben zeggen ze 18de…. ok, er hebben er dus een heel deel een kortere weg genomen. De moed zakt nog dieper in mijn schoenen die als een natte spons rond mijn voeten zitten. Ik strompel verder en de kilometers duren echt heel lang, de ene moeilijke passage na de andere volgt. Wat is dit loodzwaar zeg.. na km 35 moet ik steeds wat wandelen maar mijn kledij is voorzien op snel lopen.. ..ik krijg het zo koud dat lopen de enige optie is. Er komen wat lopers me voorbij alsof ik stil sta, ik raap de laatste energie bijeen en probeer terug wat tempo te gaan.
Km 40 duurt ook weer eeuwen en plots zie ik die lopers die me voorbij stormden me weer voorbij gaan, ikzelf ben nog steeds nergens verkeerd gegaan, niet korter en niet langer gelopen, ik ben er van overtuigd dat er heel veel te kort gelopen hebben en denk zelf te weten waar. Km 30 moesten we rechts een hoge heuvel op en een lus maken en als ik terug naar beneden liep zag ik een loper daar gewoon rechtdoor lopen.
Na 45km kom ik volledig leeg over de meet gestrompeld, geen 5km hadden er nog bij gekund, zo afzien. Moest ik een kat zijn dan was ik nu drie levens kwijt.. 4u33 en een 15de plaats, nog steeds een goed resultaat maar met goede benen, rug en maag had hier zoveel meer in gezeten. Prachtige organisatie alweer, 2 bevoorradingen voor 45km is misschien net iets te weinig maar die 22€ is snel vergeten als je ziet hoe een prachtige natuur je hier krijgt om door te reizen. Geen enkel papiertje op de grond zien liggen !
De weg terug was lang en saai, als we samen lopen is het toch net iets gezelliger. En nu… misschien best toch wat gaan trainen voor ik nog zo’n afstanden loop…
Keep on running.
Paul van Hiel