Ik prijs me een gelukkig mens, ik heb een vrouw die van me houdt, 4 prima kinderen en 5 fantastische kleinkinderen waar ik gek op ben en die gek op hun opa zijn. Maar ook vooral omdat ik eigenlijk nooit geblesseerd ben (de laatste keer was in 2005, toen lag ik wel meteen op de operatietafel en kon 2 jaar niet lopen). Maar sindsdien loop ik blessurevrij en dat is iets waar ik erg blij mee ben, zeker nu ik wat ouder ben (bijna 65) en om me heen bij leeftijdsgenoten toch wel veel over grote en kleine blessures en ongemakken hoor praten. Ik had het er voor de start nog met Hans Buis over (Hans is ook zelden geblesseerd). En ook dat we er beiden weer steeds meer plezier aan beleven om marathons te lopen, eigenlijk hoe meer hoe beter of…..hou ouder hoe gekker.
En ook in Genk, bij de LPM hebben we, zoals gewoonlijk in Genk weer met veel plezier gelopen. De LPM heeft een prima organisatie met soepele regels (ben je niet zo snel meer, dan start je toch een uur eerder), een optimaal gevulde verzorgingspost en een prachtig rondje van 6 km, dat we 7 keer mochten lopen, dit alles onder de bezielende leiding van Micha Havreluk (alleen jammer dat hij zelf dan niet kan lopen). Vroeger, in Rome, hadden ze brood en spelen (Panem et circenses, eten en amusement, oppervlakkige behoeften om het volk tevreden te houden). In Genk hebben ze brood én soep én spelen. En wat voor soep, ik had minstens 10 balletjes!
In de kleedkamer weer eens met Marc Papa (mister LPM, 7x gewonnen) gepraat. We zien elkaar niet zoveel, dus dat was leuk. Waarom lopen we toch, hij weet het niet, ik weet het niet, ik weet alleen dat ik het leuk vind, ook als ik helemaal stuk ga. En is dat dan leuk, vraagt Marc. Ja, op het moment zelf niet, maar daarna wel.
Na de start eerst een aanloopstukje van 195 meter en dan al snel die vervelende heuvel, pittig steil, vooral in het de 6de en 7de rondje zwaar. Die bult zouden ze weg moeten halen, dat zou mij minuten opleveren! Na die bult verder over een licht golvend parcours door bossen, door villawijken, langs de skibaan en door start en finish. Het was best lekker weer, dus waren er, zeker in de middag best veel wandelaars en dus publiek. In het tweede rondje haalde ik de wandelende Ben Mol in (hij was al vroeg begonnen). Even kort bijkletsen (lang bijpraten doen we binnenkort wel) en weer verder. Een tijdje samen met Hans lopen, maar al gauw loopt hij van me weg. Maakt niet uit, beiden weten we dat ik hem straks wel weer bij haal. Ik loop lekker door, onderwijl, gewoontegetrouw, vogels tellend. We lopen vooral in het bos, dus bosvogels als Glanskop en boomklever. Thuis, bij ons langs de Lek, zijn het vooral watervogels, hier niet één. Maar toch 21 soorten, leuk.
In het 5de rondje kreeg ik Hans weer in het vizier en even later haalde ik hem in en al snel liep ik van hem weg op weg naar Louis Hufkens, nog zo’n snelle starter. Ook hem haalde ik al snel in. Ik liep best lekker, lekker op het gevoel. In het 7de rondje kreeg ik het toch wel zwaar, maar kon die rotbult nog steeds oprennen, maar daarna leek het wel of ik alleen maar vals plat voorgeschoteld kreeg. Zelf vlakke delen leken omhoog te lopen. Maar toch kon ik het verlies in de tweede helft beperkt houden tot 3 minuten en met 4:33:01 als resultaat was ik dik tevreden was. Maar meer nog was ik tevreden over het ‘lekkere’ lopen tijdens deze prachtige marathon.
Theo de Jong
Theohinne(at)hotmail.com