Op donderdagavond vertrokken met camper richting Duitsland Reichweiler. Geslapen langs de autobaan, tussen mijn good old friends, de draaiende vrachtwagens. De volgende ochtend waren wij, mijn vrouw was er deze keer ook bij, als een van de eerste op het voetbalveld in Reichweiler aanwezig. De terreinman en Eric heetten ons welkom en we konden een plekje langs het veld uitzoeken. Al snel na ons stroomde het veldje langzaam vol met tentjes, caravans en campers. Het weer was goed en de stemming ook; wat wil je nog meer. Het clubhuis van de plaatselijke voetbalclub had ons de toiletten en de douches ter beschikking gesteld; super! ‘s Avonds startnummer opgehaald, waarbij Eric speciaal in de toegestuurde mail had gezegd dat je je moest kunnen legitimeren. Geen legitimatie, geen startnummer……6 uur gereden of niet! Gelukkig stond een ieder de volgende morgen om 6 uur aan de start.
Voor de boeg een lange dag. Onderweg ongeveer 4 verzorgingsposten met alleen water, een onbemande post met stoel en 2 kratten bier ( hier heeft Eric een mooi verhaal bij) en zo’ n 10 controleposten ( Duitse Grundlichkeit). Grappig is dat ongeveer 700 meter voor de laatste verzorgingspost altijd een man staat met een tafeltje waar je van alles kunt krijgen. Het lijkt wel of die man medelijden met ons heeft als wij na 75 km waterposten uitgehongerd voorbij komen strompelen en speciaal daarvoor daar is gaan staan. Eric had zich met zijn familie en ongeveer 50 vrijwilligers weer uitgesloofd op het parcours. 85 Km off the road paadjes met in totaal ongeveer 3.500 hm. Perfect uitgepijld en zelfs op bepaalde trajecten voorgemaaid en gesnoeid. De zwaarste beklimmingen en afdalingen waren beveiligd met touwen. Petje af voor deze parcoursvoorbereiding!
De Keufelskopftrail, vernoemd naar de top achter het dorp, eindigt altijd met het bekende venijn in de staart. Maar dat is bij deze trail een echt venijn. Je loopt langs de eerste huizen en je hoort en ruikt de stal. Maar nee, de lintjes gaan niet door het dorp richting finish, maar doen de route weer de berg opdraaien om ons de laatste paar km nog een paar fikse beklimmingen en afdalingen te laten maken. De laatste km gaat over het voetbalveld / camping en dan eindelijk…….de finish. Daar staat Eric met de K-UT medaille = Keufelskopf Ultra Trail ( hier heeft Eric ook een mooi verhaal bij) je op te wachten. Na de finish kun je op je startnummer 3 consumpties halen…..perfect geregeld.
Al met al een zeer leuke, uitdagende en zware trail. Met nat weer, gelukkig nog niet meegemaakt na 2 meegelopen edities, volgens mij zeer lastig om te lopen gezien de ondergrond van vnl. klei. De volgende morgen, na nogmaals een overnachting op de gratis camping, nog even met organisator Eric gepraat over zijn race en zijn eigen loopavonturen. Allemachtig, wat steekt die man veel tijd in zijn Keufelskopforganisatie en allemachtig wat heeft die man al veel bizarre ultraraces gelopen. Complimenten!!!
See you zaterdag a.s. de Eifel 105 km
Groet,
Hans Lems