“Te koop: bakbenodigdheden om taarten te bakken ”
Euh ? Waar slaat dat nu weer op? Nou ik sta bij de start van de Allgäu Alpine Marathon ( Sonthofen ) bij een winkelcentrum te wachten en zie mij zelf in het raam van een etalage… Nou daar kunnen best wat kilo’s vanaf als ik het vergelijk met de andere afgetrainde deelnemers denk ik zo. Maar ik zou dan wel moeten stoppen met mijn andere hobby het bakken van taarten en mijn spullen te koop aan bieden… Vandaar de boven staande zin! Daar is het nu te laat voor en ik zal die extra kilo’s vandaag toch over die bergen moeten zien te krijgen.
Veel te vroeg ben ik vertrokken van het hotelletje ” Drei mal nichts” !!! Het is maar 10 min lopen naar de start en ingeschreven (45€ ) had ik óók al. Het is maar 9 graden, ik ga wat verder staan waar de zon schijnt om wat te warmen…… tien, negen, acht….. Oeps! Mis ik toch bijna de start… En sluit als een van de laatste van de meer dan 400 deelnemers aan. Als na 2 km de eerste beklimming begint ben ik al zeker 100 plaatsen opgeschoven, het pad is te smal en zeer steil…. Dus iedereen in wandelpas, maar waar het ook maar even kan probeer ik toch nog wat rennen om de “cut off” op het 19 km punt van 3 uur en 15 min toch zeker te halen!
STEIL.. zeer STEIL zijn de meeste beklimmingen! het verbaast mij dat ik redelijk kan aanhaken .
Inmiddels heb kennis gemaakt met de Duitser Wilfried een van mijn concurrenten in mijn leeftijd klasse….. Wij zijn 2 uur onderweg als het 12 km punt wordt bereikt, mijn achterstand op Wilfried (de betere klimmer) bedraagt zo wat 100m. In de steile en niet ongevaarlijke afdaling die volgt kan ik de achterstand weer goed maken. Op naar de volgende moeilijke beklimming (trappen, rotsen, boomwortels): de benen voelen nog goed en hier ga ik zelfs enkele lopers voor bij en neem wat voorsprong op Wilfried!
En wéér steil naar beneden alvorens wij aan de 7 km lange afdaling op asfalt beginnen … de cut off ruimschoots gehaald ( 2 uur 43 min ). Ondanks dat mijn dijbenen in brand staan door het (steile) afdalen probeer ik mijn tempo vast te houden en zo mijn positie te behouden.
Tijdens de laatste 2km van de afdaling die nu weer behoorlijk pittig is krijg ik flink last van mijn (blauwe) teennagels…. Hè hè, ik ben beneden bij de “Verpflegung” ( 31 km : 4.09. 23 ). Ik vul snel mijn 2 bidons met water, het zijn nieuwe bidons, er zit een geïntegreerde hak aan de fles, en die stop je dan tussen lichaam en je riem, geen gerammel enz PERFECT !!
Het is inmiddels een aardig stukje warmer geworden … 27 graden én geen zuchtje wind, dus wat extra drinken is wel nodig.
Nog 11 km en nog een beklimming te gaan… We verlaten het asfalt middels een bospad en het gaat weer op en af …. dan plots dé beklimming. De moed zakt mij in de schoenen: weer een super steil gras pad. Een groepje met Wilfried (!) gaat mij voorbij…. Eindelijk boven .. had je gedacht! Nog een zéér smal bospad langs een afgrond! Met keien, boomwortels en traptreden. Geen risico zou je zeggen, echter ik heb een heel treintje lopers in mijn nek en passeren is hier geen doen… dus door! Mijn benen ontploffen zowat als ik de laatste trede heb genomen… even bijkomen!
Als we wéér pittig moeten afdalen doe ik het rustig aan en laat iedereen die langs wil dan ook voorbij. Gelukkig kom ik heelhuids beneden…. Bij de “Verpflegung” op km 33 vertrekt net een wat “oudere” loper…. 65 plusser? Tank snel mijn bidons vol en zet de achtervolging in… je weet maar nooit! Het is nu nog 9 km vlak over een breed en stoffig grindpad tot aan de finish. De meesten zijn – net als ik – gesloopt en het is nu voortdurend stuivertje wisselen omdat bijna iedereen af en toe een stukje moet wandelen. Langzaam maar zeker haal ik de “oudere” loper in , hij klampt nog even aan, ik zet een tandje bij en………. hij lost (later bleek dat het om de 3e plek ging bij de M65).
Om de kramp tegen te houden knabbel ik zo af en toe aan mijn MAGGI blokje en begin zo aan de laatste kilometer, voor en achter mij niemand te zien dus rustig aan, en de boel heel houden.. Op de rode loper over de finish! 5 uur en 54 min het zit er op! Ik loop regelrecht naar de Biergarten en pak gelijk twee halve liters Weizen Alkoholfrei, ga even zitten nagenieten in afwachting van de “Siegerehrung” …. Er waren maar 5 lopers in mijn klasse en het zou wel erg “lullig” zijn als je dan niet op het podium komt ( is mij al paar keer gebeurd!) maar vandaag niet.. Derde plaats en dat voor een “Hollander” in de Alpen!
Samenvattend:
Een mooie maar toch wel zware marathon met 1800 hoogtemeters ( 300 meer dan aangegeven). Vooral die steile afdalingen waren een aanslag op je bovenbeen spieren, genoeg technische stukken en redelijk wat asfalt, mooie vergezichten naar het schijnt… Want ik kijk alleen maar voor mij uit, bang om op mijn snufferd te gaan, organisatie was als op zijn Duits … PERFECT!
Wat cijfers:
1e Steffen Wittmann 3.23.25
2e Tilo Minges 3.25.15
3e Stefan Stahl 3.26.10
14e Pamela Veith 3.50.48 (1e dame)
17e Alice Pulfer 3.53.55 (2e dame)
20e Alexandra Hagspiel 3.57.07 (3e dame)
335e “ik zelf ” 5.54.59
397e en 398e Thorsen en Beth Anne Steger 6.55.59 (laatste)
Wij blijven nog een dag in Sonthofen alvorens we de 675 km weer terug naar Maastricht te rijden. Als wij op een terrasje koffie gaan drinken ga ik even binnen in de zaak kijken of ze ook “küchen” hebben…. En hebben ze wat? vraagt mijn vrouw “Of ze küchen hebben!!! De ene nog lekkerder dan de andere, die wil ik thuis ook gaan maken”
De aller vriendelijkste groet:
Jef van de Weerdt
(jefvandeweerdt