Hallo loop/vrienden,
“Tomaten, groenten of kippen bouillon” zegt de lieve dame van de E.H.B.O als ik vraag om zouttabletten, ik ben namelijk mijn maggi blokjes vergeten als ik op het punt sta te starten in de Etten-Leur Marathon. Die gebruik ik als ik last van krampen krijg, dan knabbel ik aan zo’n blokje en dat helpt prima bij mij. En ik zal ze zeker nodig hebben want de vorm is ver te zoeken.
Het is kwart voor twaalf als ik samen met mijn loopvriend Huub (bijna 72) aan mijn 67e marathon begin, het slimste zou zijn om bij Huub te blijven en zo mijn streeftijd van 4 uur 15 te halen. Maar nee ik ga wéér eens mijn eigen gang (5km: 28.00) en merk aan mijn benen dat gaat hem niet worden vandaag.
Ik knoop een gesprek aan met een Belgische loper die vandaag zijn 93e loopt om zo op andere gedachten te komen en warempel de 10 km (57.05) zitten er al snel op, en ik kom langzaam in mijn ritme en ook de zon laat zich steeds meer zien. Het is eigenlijk heerlijk om te lopen en vergeet daarom even de pijn in mijn benen (15km: 1.21.15) langzaam komt Etten-Leur weer in zicht (het zijn 2 rondes van 21km) en op de klinkers in de stadskern krijg ik het plots moeilijk (20km: 1.56.33) dit gaat een HELE ZWARE 2e ronde worden.
Even denk ik aan opgeven, maar dat kan niet want mijn zoon ( Theow) begint zo meteen aan de halve marathon. En hij heeft de sleutels van de auto met daar in – héél slim- de sporttassen met droge kleren! In de kleinste versnelling begin ik aan de 2e ronde om zo het pruttelde motortje aan de praat te houden (25km: 2.28.45) nog altijd 10km per uur. Huub gaat mij voorbij. Ik kan EN wil niet aanhaken. Op zo’n momenten ben ik het liefste alleen.
Wat alleen? De halve marathon lopers met o.a. mijn zoon komen voorbij vliegen -een dikke 1000 lopers- ik ga op het uiterste randje van weg lopen om niet onder voet te worden gelopen en bij de drankposten ga ik aan de achterkant staan om zo rustig mijn bidon te vullen, wat een gedrang is mij dat!! En weer verder met de lijdensweg. Als de nood hoog is de redding nabij. Mijn zoon doemt plots naast mij op “Hier ouwe heb je je maggi blokjes” (is hij nog snel bij APPIE gaan halen) In een vloek en een zucht is hij uit het zicht verdwenen in ZIJN halve marathon. (30km: 2.57.45) tussen een niet aflatende stroom hardlopers worstel ik mij van km naar km.
Het maggi blokje doet zijn werk. Het is een tempo van niks maar ik kan nog steeds blijven lopen en ga zelfs nog enkele marathon lopers voorbij die het nóg moeilijker hebben dan ik (35km: 3.35.56) het verval is begonnen. Wij zijn weer in de stadskern en op de klinkers val ik dan toch stil. En moet af en toe een stukje wandelen. Om onder de vier en een half uur te komen negeer ik de pijn. En finish ik als 274e in 4.28.16. Ik heb VERSCHRIKKELIJK afgezien. Maar het zit erop! Eind augustus in Alpen nog op het podium en nu in de put!
Gelukkig liep mijn zoon in zijn 2e officiële halve marathon een nieuwe pr: 1.42.31 een verbetering van maar liefst 30 min en dus wordt het tijd dat hij eens wat serieuzer gaat trainen.
Wat cijfers:
1e Patrick Kwist 2.32.58
2e Huub Maas 2.35.58
3e Allen De Bel 2.44.40
40e Sandra Laris-Hofmans 3.10.41 1e dame
43e Sofie Claus 3.12.10 2e dame
62e Nicole v.Gerwen 3.20.26 3e dame
248e Huub Koolen 4.14.53
292e Thierre Mortelmans 4.49.28 laatste
Samenvattend:
Mooie vlakke marathon, prima organisatie en enthousiast publiek voor een redelijke prijs van 21 euro. De 2e ronde komen de halve marathon lopers erbij, dat vind ik persoonlijk wat minder je loopt er een beetje verloren bij als marathon loper tussen die meer dan 1000 lopers.
Oja, als wij met ons drieën weer richting “Mestreech” rijden stoppen wij even bij een vreemd cafeetje. Op de kleine menukaart staat:
bier en fris 2.50
broodje kaas 4.95
erotische massage 25.00
“Doet u die massage zelf” vraag ik aan de bardame “ja zeker” zegt ze met een zwoele stem. “Wilt u dan héél goed u handen wassen want ik had graag een broodje kaas”
De aller vriendelijkste groet:
Jef van de Weerdt