In het weekend van 29, 30 en 31 juli heb ik deelgenomen aan de Self Transcendence 48 uur in Kladno, wat op 30 km van Praag ligt. Het is een loop georganiseerd door mijn vrienden van het Sri Chinmoy Marathon Team. Naast de ST 48 uur is er ook een Self Transcendence 24 uur, welke tevens het Tsjechisch kampioenschap is. Op de ST 24 uur starten 75 lopers voornamelijk uit Tsjechië. Op de ST 48 uur starten 35 lopers uit heel veel verschillende landen, met dit jaar liefst 3 Nederlanders; Mo Idrissi, Peter de Krijger en ik.
Ik loop deze ST 48 uur voor de vijfde keer op rij. De afgelopen 4 jaar heb ik respectievelijk 287 km, 254 km, 277 km en 302 km gelopen. Met de ST 24 uur in 2009 erbij heb ik hier in totaal 1313 km afgelegd, op naar de 1000 mijl.
Het parkoers bevat een ronde van 1 km. Voor een 48 uur is dat lang genoeg, omdat je zo de aanwezige helpers en begeleiders steeds weer tegenkomt en waardoor er meer sfeer is. En je bent weer sneller bij de verzorging en je spullen.
Iedere loper heeft een stoel tegen de lange heg gekregen, voor eigen dingetjes. Het geheel is overdekt met een tent.
De ronde is zelf in een mooi park waar veel wordt gesport. We lopen om een atletiekbaan heen. En daarachter is een bos. Waar op hoogte door Kladno-ërs het boom-tot-boom lopen wordt beoefend. Er is een voetbalveld, een manege en er staan fitnessapparaten. Onze ronde van 1 km gaat over een geasfalteerde weg, welke is aangelegd voor in-line skating. Op de baan kunnen we de trainingen volgen, waar ook de technische onderdelen worden beoefend.
De ST 48 uur start vrijdagmiddag 29 juli om 12 uur precies. Eerst worden de deelnemers aan elkaar voorgesteld. Veel Polen en Tsjechen, een groep Duitsers, 3 x NL en nog andere nationaliteiten.
Ik verdeel de 48 uur over verscheidene blokken. Het eerste blok is naar mijn gevoel de eerste 12 uur. We lopen rustig, want we moeten nog wat overhouden voor de dagen erna. Het is wisselvallig weer; 25 graden, weinig neerslag, maar wel vochtig. Gelijk zweten.
Vanaf 16 uur houd ik het tempo op 8 km/uur. Wat ik te snel ga, wandel ik ter compensatie. Ik word gedubbeld door Peter, die vandaag heel erg makkelijk loopt. Mo loopt rustig verder. Hij heeft nog last van zijn knie na een val in Aalter 2 weken geleden. Net voor middernacht heb ik 100 km gedaan. Gebruikelijk tempo, hetzelfde als de afgelopen 4 jaren!
Maar nu voel ik dat het niet goed zit, want ik moet overgeven. Gelijk naar de medische tent. Heb ik toch te hard gelopen? Ik krijg een calcium/magnesium pil. En nog iets om de maagpijn te verjagen. Ik besluit 2 uur te gaan slapen. Naast de baan staat een gymzaal, waar ik mijn bed heb neergezet. Andere lopers liggen hier ook, of ze hebben hun tent opgezet.
Verleden jaar had ik ook op dit moment maagklachten, maar toen was het op dag 2 over. Helaas is het dit jaar op zaterdag niet over. Ik moet blijven uitkijken met het eten, soep gaat nog. Mo is me ondertussen voorbij gelopen en Peter is ver voor. Waar ik 2 uur heb geslapen, doen zij korte haze-slaapjes en gaan ze daarna weer verder.
Iedere ronde passeren we de enthousiaste tellers, die hier in ploegendienst zitten. Ik heb begrepen dat er 70 mensen van het Sri Chinmoy Marathon Team uit Tsjechië en Duitsland zijn gekomen om mee te helpen. Ze waren ook overal present. Tellen, hele grote keuken en nog uitgebreidere verzorging, en muziek maken. Het parkoers wordt versierd met slingers, tekeningen en aforismen van Sri Chinmoy (in het Tsjechisch en in het Engels).
Henriette, de vrouw van Mo, komt kijken en ze ziet ons goed verder gaan. Ook de familie van Peter de Krijger komt langs (Peter the Warrior zoals de organisatie hem noemt). Verder in de ochtend komen we de lopers van de ST 24 uur tegen. Ook Henk Derudder loopt dit jaar weer mee. Na 12 uur zal het flink drukker worden en zal er veel harder worden gelopen. Het is heel zonnig en we gaan op naar de 27 graden. Ik realiseer me nu dat ik dit jaar nog niet echt met deze temperaturen heb gelopen. Halverwege heb ik 163 km, Mo staat op 173 en Peter op 180 km.
Helaas blijft de maag zeuren. Mijn hoop is gevestigd op de Duitse dokter Aklanta die in de middag komt. Eerst ga ik buiten liggen (en 30 min. slapen) op het gras. Ik krijg van Lut, vrouw van Henk Derudder, een matras waar ik op kan liggen. Als ik wakker word, is Aklanta gearriveerd. Hij onderzoekt me en stelt vast dat er een verband is tussen mijn maag en de rug. 48 Jaar geleden ben ik “krom” geboren met als gevolg een zwakke rug. Ik heb me nooit gerealiseerd dat er een lineair verband tussen rug en maag is.
Ik heb reeds van Ann Zonneveld aanvullende rugoefeningen gehad. Maar de rug blijft de achilles van mijn lichaam! Ik zal het nog meer moeten versterken. Ann heeft ondertussen al meer oefeningen gegeven.
Aklanta gaat eerst mijn rug rechtkraken. Daarna geeft hij mij een homeopatisch medicijn (deze zijn ook nog goedkoper dan de reguliere medicijnen).
En met resultaat. Mijn maagklachten zijn voorbij. En komen ook niet meer terug. De volgende ronde pak ik een flink bord rijst en drink wat vocht. Ik ga eerst meer eten en daarna kan ik weer op tempo komen. Om 19 uur na 31 uur rennen heb ik 200 km er op zitten. Als het even later donker wordt, besluit ik te gaan rusten. Zonsondergang op dag 2 is altijd een moeilijk moment voor mij geweest. Ik ga slapen om 21.30 uur. Anderhalf uur later ben ik weer wakker, klaarwakker, ver voor mijn wekker.
Als ik om middernacht weer loop, sta ik op 210 km, Mo Idrissi op 233 km en Peter de Krijger op 245 km. Helaas is Henk Derudder uitgevallen en zelfs al vertrokken; Henk is helemaal leeg. Kon ook niets meer eten. In de nacht is het heerlijk afgekoeld. En rustiger, want veel lopers slapen. Die komen langzaam 1 voor 1 weer terug. Mo en Peter slapen af en toe wat. Ik ben minder vermoeid. Om 3 uur zien we bliksem op afstand. Blijft daar een uur hangen, maar komt gelukkig niet naar ons toe. Om 4 uur zien we het eerste licht van de zondag.
Om 6 uur ’s ochtends heb ik 250 km en ben ik opgeklommen naar de zevende plaats. Om 9 uur trekt een serieuze onweersbui over met veel neerslag. Ik ga even op mijn stoel zitten. Daar zit ik ook Henriette met wie ik rustig wat praat. Heb geen zin me over de kop te lopen in deze bui van 15 minuten. Als ie weg is, blijft het voor de laatste uren lekker koel en fris. Naast me loopt Peter die zegt op 295 km te zitten. Ik vraag hem of hij het Nederlands Record weet, wat de 314 km van Sjoerd Slaaf is. Peter weet het en ik zei hem dat hij verder kan komen (sorry Sjoerd). Weg demarreert Peter en daarna heb ik hem alleen maar harder zien lopen. Ondersteund door zijn familie en hond Ollie, die het waarschijnlijk ook heeft geroken.
Mo loopt ondertussen ook door, want ook hij kan de 300 halen. Ik had hem geadviseerd geen 24 uur in Aalter te lopen, 2 weken tevoren. Maar gelukkig heeft Mo dit advies in de wind geslagen. Aan Mo kan ik duidelijk zien dat hij ze allebei goed kan lopen!
Het laatste uur wordt het in het startgebied heel druk, maar wij gaan lekker door. Na 48 uur eindig ik op 291 km en een zevende plaats (derde in mijn leeftijdscategorie); Mo wordt vijfde (eerste in 60+) met 302 km precies, want Mo is na de 302 km tevreden gestopt. En Peter de Krijger eindigt in een nieuw Nederlands Record met 315.975 meter op een derde plaats (en eerste in 50+).
291 km is voor mij een heel mooi resultaat, zeker gezien de maagpijn op zaterdag. Mijn totaal gelopen kilometers in het park staan nu op 1604 km. Net geen 1000 mijl, maar dat komt nog wel!
Na afloop verblijf ik nog 2 dagen bij organisator Viharin. Op maandag ben ik alweer fit genoeg om nog een mooi groen stuk van Praag te gaan bekijken.
Zie ook de website (met uitslag en foto’s) http://cs.srichinmoyraces.org/24-48-english
Nitish Zuidema
(nitishz