De Spine Race is achter de rug. De Spine Race is een bijzondere loop over het langeafstand pad de Pennine Way. Wat de race bijzonder maakt is de lengte van 268 mijl, oftewel 429 km en het feit dat het een winterrace is. Voor de mensen die denken dat de deelnemers ter compensatie in de watten worden gelegd, dat is niet zo. De deelnemers moeten heel autonoom zijn omdat de verzorgingsposten ver uit elkaar liggen. Er zijn 5 grote verzorgingsposten waar de deelnemers kunnen slapen, eten, waar medische verzorging is en waar ze een dropbag kunnen laten bezorgen. Tussen die grote posten in, liggen nog wat kleinere posten waar het aanbod heel minimaal is. De deelnemers krijgen een hele lijst met verplichte uitrusting, algauw goed voor een rugzak van minimaal een kilootje of 8-9. Het is toegestaan om net als in de West Higland Way Race een support team te hebben, maar pacing is niet toegestaan. De deelnemers met een eigen support team hebben wel voordeel van hun begeleiding.
Er was dit jaar veel belangstelling voor de Spine Race. Er waren 113 starters uit veel verschillende landen. Een opvallende naam was die van de Japanse Wereldkampioen 24 uur Shingo Inoue. Inoue zou na ruim 200 mijl opgeven, net als de Ier Eoin Keith. Keith is een alleskunner, die vorig jaar de Spine Race won, 8e in de Spartathlon werd en meedeed aan het EK 24 uur. Bij dat EK was ook de Zweed Johan Steene aanwezig, die vorig jaar gedeeld 1e werd in de Transpyrenea van ca. 850 km lang met 65.000 hm+. In 2015 werd hij 2e in de Last Annual 500 km in de Verenigde Staten. Veel deelnemers hadden ervaring in lange lopen, wat toch wel voorwaarde is om zo’n extreme tocht als de Spine Race tot een goed einde te brengen. Johan Steene werd dit jaar gedeeld 4e met de Engelsman John Knapp. Ze kwamen na 108.48.36 binnen. De strijd om de overwinning was dit jaar spannend. Het was de Engelsman Tom Hollins die won in 99.25.36. Hollins won vorig jaar de Spine Challenger. Hollins had als enige van de koplopers het voordeel van een eigen support team. Hij won doordat hij in het laatste deel van de wedstrijd zijn slaap pauze oversloeg waar de Tsjech Pavel Paloncy en de Spanjaard Eugenio Rosello Sole er voor kozen om 4 uur te slapen. Paloncy die in 2014 en 2015 won, werd tweede in 100.54.45 en Rosello Sole die in 2013 won werd derde in 101.46.45.
Bij de vrouwen won de Ierse Carol Morgan met ruime voorsprong in 109.54.00. Net als veel andere deelnemers liep ze een groot deel van de wedstrijd samen. Iets waar je natuurlijk veel voordeel uit kan halen. De loper met wie ze liep had een eigen support team. Zo’n support team mag ook derden verzorgen. Morgan won eerder o.a. de Lakeland 100 mijl. De strijd om de tweede plaats was lang spannend. Het was de Canadese Helene Dumais die tweede werd in 153.31.01. Zie liep ook samen met een loper met een eigen support team. De Duitse Gabi Kenkenberg werd derde in 156.19.02. Gabi won in 2013 de International Talent Challenge bij de RUN in Winschoten met haar 50 km in 3.53.07. Gabi kon op de 100 km niet de sprong naar de Duitse selectie maken en koos voor de trail die haar beter ligt. Haar sterke mentaliteit kan ze uitstekend gebruiken bij wedstrijden als de Spine Challenge. In totaal 63 deelnemers haalden de finish, 58 mannen en 5 vrouwen. De nummer laatst kwam tot net iets meer dan 160 uur en bleef daarmee ruim binnen de tijdslimiet van 168 uur.
De race was goed te volgen middels live-trackers http://map.opentracking.co.uk/spinerace17/map.htm en de Facebook pagina: https://www.facebook.com/TheSpineRace/?fref=ts Op die Facebook pagina staan filmverslagen per dag en van bijna alle finishers een filmpje van hun binnenkomst.
Er stond eerder op Ultraned een overzichtje van lange wedstrijden (> 200 km) dit jaar in Europa: https://ultraned.org/n_item/f6974_2016_12.php Een van de wedstrijden die in dat overzicht staat is de Legends Trail op 3 maart. Een loop van 250 km door de Ardennen. Je kan je nog inschrijven voor dit avontuur maar wacht vooral niet te lang: http://www.legendstrails.com/nl/lt_information-2/ Om mee te kunnen doen moet je recent een wedstrijd van 100 km of meer hebben gelopen.
Henri Thunnissen