Als ultraloper heb ik tijdens een wedstrijd nooit achterom gekeken. Nu aan mijn ultraloopcarrière, door de ziekte ALS, een einde komt, doe ik dat wel.
Het begon allemaal met de Jungfrau marathon. Mijn eerste kennismaking met de marathon. Op het grensvlak van marathon qua afstand en ultraloop wat tijdsduur betreft. Ik deed allen maar mee omdat de foto’s van de Jungfrau er zo mooi uitzagen, niet wetende wat me te wachten stond als hardloper. Na de finish zat ik in het treintje naar Interlaken en raakte in een boeiend gesprek met een Duitse finisher. Die zei: {i}“Es gibt auch noch den Spartathlon”{ei}. Op dat bijzondere moment is bij mij het zaadje geplant dat later is ontkiemd tot ultraloper. Hierna volgden vele prachtige ultraloopjaren en bijzonder uitdagende ultraloopwedstrijden met onder andere de ultieme ultraloop, de Spartathlon.
Deze ultraloopjaren hebben een onuitwisbare indruk op mij achtergelaten. Vele ultralopers heb ik mogen leren kennen. Met hen heb ik de spanning voor de start, het afzien, de pijn, de sportdrank en het eten gedeeld. Maar niet alleen dat. Wat het ultralopen zo bijzonder maakt is het delen van de uitdagingen, met voor iedere ultraloper het onzekere resultaat. De ultraloop onderscheidt zich in kilometers, duur en fysieke en mentale complexiteit en daarmee ook in de mate van onzekerheid. Het zich meester maken van deze onderdelen vormden voor mij een uitdaging op zich en het heeft me een rijk zelfinzicht gegeven, bescheiden en meer empathisch gemaakt. Dat is ook waarom ik me al die jaren als ultraloper zo thuis heb gevoeld in de ultraloopwereld, een sportieve wereld met hardlopers die een gemeenschappelijke cultuur delen. Die een ultra-uitdaging aangaan samen met andere ultralopers. Wetende dat je meer deelt dan het lopen van een afstand in een bepaalde tijd. Wetende dat je meer met elkaar deelt dan drinken en eten. Meer deelt dan pijn, teleurstelling en blijdschap. Als ultraloper deel je “de manier van reizen waarbij lichaam en geest zich voortdurend verplaatsen.” (Jan Knippenberg). Dit maakt ultralopen voor mij zo uniek.
Die unieke reis als ultraloper, met de vele warme, sympathieke en sportieve mensen om mij heen, zal ik missen.
{b}Ultragroet,
Paul Kamphuis{eb}
(pkamphuis <> planet.nl)
PS In 2008 heb ik samen met Jan Fokke Oosterhof een boek met o.a. onze Spartathlon-ervaringen gepubliceerd: {i}Hardlopen – met succes je grenzen verleggen{ei}.
Ter gelegenheid van het beëindigen van mijn ultraloopcarrière geeft ik begin 2018 dat boek opnieuw uit: het {i}Ultraloopboek{ei}. Het is een heruitgave in bewerkte vorm, met een voorwoord van Jannet Lange, de eerste vrouwelijke Nederlandse finisher in de Spartathlon, met mijn wedstrijd- en trainingsjaren voor de Spartathlon en de bijzondere ultraloopjaren na deze ultieme wedstrijd.
De uitgave telt meer dan 200 pagina’s met Nederlandse tekst en kleurenfoto’s. De prijs is € 14,95 exclusief verzendkosten.
Marathonlopers, trailrunners en ultralopers die het boek willen kopen, kunnen dit kenbaar maken door middel van voorinschrijving. Zo zijn zij verzekerd van de eerste door mij gesigneerde exemplaren. Dit kan door mij een email (pkamphuis <> planet.nl) te sturen met vermelding van:
aantal exemplaren, met de keuze gesigneerd ja / nee, voornaam en naam en het verzendadres.
Zodra begin februari de eerste oplage beschikbaar is, krijgen de voorintekenaars bericht hoe zij het verschuldigde bedrag kunnen overmaken.
Een nieuwe uitdaging voor mij is, nu ik door ALS mijn spraak heb verloren, het geven van lezingen zonder spraak. Binnenkort geef ik mijn eerste lezing, over het verleggen van grenzen. Deze lezing is interessant voor loopgroepen en anderen. Voor informatie over die inspirerende lezing, {i}Met succes je grenzen verleggen{ei}, zie https://www.linkedin.com/in/paulkamphuisfrozendreams/