Gezien de lafhartige aanval op New York en Washington, waarbij nog geen enkele groepering de politieke moed heeft durven nemen om de daad op zich te nemen, kunnen we momenteel niet inzien of dit ook invloed zal hebben op het verloop van de New York City marathon van 4 november dit jaar.
Mateloos heb ik mij afgelopen etmaal geïrriteerd aan het feit dat de UEFA niet de daadkracht had om de internationale competitie stil te leggen. Uit het huidige standpunt mag van diezelfde UEFA mag ik alleen maar concluderen dat men dat inmiddels wel heeft gedaan omdat geen hond meer kijkt naar die wedstrijden en zelfs de spelers de concentratie niet meer kunnen opbrengen.
Ik had mij kunnen voorstellen dat de UEFA een vuist wilde maken tegen terrorisme en geweld -iets wat zeker bij voetbal wel eens naar voren zou mogen komen- en men juist niet wilde buigen voor terreur. Ik mis nog altijd een dergelijk statement; op het scherpst heeft men dat laten liggen, waarbij ik er evenzo van walg dat één van onze drie publieke tv-zenders toch besloten heeft die wedstrijd uit te zenden. Zowel UEFA als NOS mogen hierop moreel aangesproken worden, en ik hoop dan ook van ganse harte dat dit zal gebeuren. Lof overigens aan de sporters die niet het accent van hun interview legden op het “sportieve” gebeuren, maar de aandacht wisten te verleggen naar datgene dat de rest van de wereld bezig hield.
Wat de NY-marathon betreft, ik wil geen verwarring scheppen. Houd via onderstaande links de zaakjes in de gaten. Een NY-marathon die niet door gaat kan net zoveel protest tegen terreur opleveren als een NY-marathon die een veelvoud aan deelnemers telt dan er ooit geweest zijn. Onbelangrijk zal in dit jaar in elk geval zijn wat de winnende tijd is. De top kan de handen in elkaar slaan en gezamenlijk over de finish komen en het prijzengeld afstaan aan de slachtoffers. Ik bedoel maar, geen NY-marathon kan een statement zijn, maar een weergaloze NY-marathon is misschien wel een veel grotere vuist tegen terreur! Belangrijk is wel dat als NY-marathon door gaat we uiten waarom we dat doen en één grote vuist maken, zonder dat het pijn doet (om de woorden van Herman van Veen nog maar eens te gebruiken).
Hier volgen de links die ik voor dit moment voor u heb:
http://www.nyrrc.org/nyrrc/org/home.html
http://www.nyrrc.org/nyrrc/mar01/index.html
Anton Smeets
a.smeets@trouwweb.nl