Paul Kamphuis is op 17 april 2018 op 61-jarige leeftijd overleden. Ondanks dat Paul in de eindfase van de ziekte A.L.S. zat en zijn spraakvermogen verloren had, gaf hij op 7 april een lezing met als titel ‘Met succes je grenzen verleggen’.
En grenzen heeft Paul verlegd in zijn leven. Paul liep in 2003 zijn eerste ultraloop met de trail Olne-Spa-Olne. Het jaar daarop had hij de smaak te pakken met 6 ultralopen, waarvan de Zwitserse trail de Swiss Alpine Marathon met 78 km de langste was. In 2005 volgden 9 ultralopen met de 100 km van Torhout en de UTMB als langste.
Over zijn ervaring in de UTMB schreef hij een verslag. De passage over zijn finish: “Ik draai het asfalt op en knal dalend de winkelstraat van Chamonix in. Hier staat Tom Hendriks me op te wachten en verwelkomt mij; hij is uitgestapt. Dit is een mooie ontvangst nog eens versterkt door het applaus van het enthousiaste publiek en de opzwepende speaker. Na 40 uur 09.09 kom ik over de finish, mijn doel gehaald. Ik word direct geïnterviewd met de vraag hoe ik me voel, très heureux, hoe de ultra trail was: très très dur, parce que en Hollande tout est plat weet ik er nog uit brengen voor de emoties de overhand krijgen. De speaker weet genoeg en beëindigt wijselijk het interview. ”
In 2001 liep Paul Kamphuis de Jungfrau Marathon. Hij raakte daar na afloop in gesprek met een Duitse loper die hem vertelde over een bijzondere wedstrijd, de Spartathlon. Vijf jaar later liep Paul de Spartathlon net binnen de tijd uit, de kroon op zijn ultraloop carrière. Hij schreef in 2008 samen met zijn begeleider Jan Fokke Oosterhof een boek over zijn ervaringen in de Spartathlon, ‘Hardlopen, met succes je grenzen verleggen’. Een boek wat voor veel mensen een inspiratie was en nog steeds is.
Na de Spartathlon was het voor Paul even een periode wat rustiger voor wat betreft het ultralopen. Maar in de jaren daarna liep hij nog een aantal bijzondere wedstrijden zoals de Highland Fling Race 53 mijl en JKM 50 mijl. Zijn laatste ultraloop was de West Highland Way Race in 2012.
Eind december 2017 schreef Paul Kamphuis op Ultraned. “Als ultraloper heb ik tijdens een wedstrijd nooit achterom gekeken. Nu aan mijn ultraloopcarrière, door de ziekte ALS, een einde komt, doe ik dat wel.
Wat het ultralopen zo bijzonder maakt is het delen van de uitdagingen, met voor iedere ultraloper het onzekere resultaat. De ultraloop onderscheidt zich in kilometers, duur en fysieke en mentale complexiteit en daarmee ook in de mate van onzekerheid. Het zich meester maken van deze onderdelen vormden voor mij een uitdaging op zich en het heeft me een rijk zelfinzicht gegeven, bescheiden en meer empathisch gemaakt. Dat is ook waarom ik me al die jaren als ultraloper zo thuis heb gevoeld in de ultraloopwereld, een sportieve wereld met hardlopers die een gemeenschappelijke cultuur delen. Die een ultra-uitdaging aangaan samen met andere ultralopers. Wetende dat je meer deelt dan het lopen van een afstand in een bepaalde tijd. Wetende dat je meer met elkaar deelt dan drinken en eten. Meer deelt dan pijn, teleurstelling en blijdschap. Als ultraloper deel je “de manier van reizen waarbij lichaam en geest zich voortdurend verplaatsen.” (Jan Knippenberg). Dit maakt ultralopen voor mij zo uniek.
Die unieke reis als ultraloper, met de vele warme, sympathieke en sportieve mensen om mij heen, zal ik missen. ”
Paul, wij zullen jou ook missen. We wensen de familie en vrienden van Paul veel sterkte toe in de komende periode.
Henri Thunnissen