Ik heb dit jaar weer deelgenomen aan de 48 uur in Kladno. Net als in 2011 t/m 2016. De voorbereidingen gingen minder voorspoedig. Ik heb in maart wel veel kilometers opgedaan in Der Rheinsteig. Maar helaas heb ik er ook een hamstringblessure aan overgehouden, waardoor ik in april en mei veel trainingskilometers ben misgelopen. Het is een wonder dat ik met deze blessure nog 100 km heb gehaald op de Sri Chinmoy 12 uur in Bazel. Gelukkig is het lopen daarna goed gegaan. En heb ik ook met ondersteunende oefeningen van de dynaband van Ann Zonneveld weer de draad kunnen oppakken. Ik wist dat de hamstring wel goed zat, maar bezorgd was ik meer om de mindere voorbereiding en vooral om de warmte. Want zowel hier als daar is het al lang heel warm. Zo warm dat ik de week tevoren nog slaap ben misgelopen.
En dat is onontbeerlijk op de 48 uur. Het antwoord hierop heet anticiperen. Langzamer lopen, iets langer slapen, en dus genoegen nemen met minder kilometers. Het plan was om een rustigere loop te doen en te genieten van de organisatie en mijn vrienden van de Tsjechische tak van het Sri Chinmoy Marathon Team. En net als alle andere lopen van deze tijdsduren zie je dat het weer helemaal anders gaat verlopen.
De laatste 2 keer dat ik hier was, was ik hier met Mo. Ik haalde in 2015 een totaal van 302km, Mo kwam tot dit dit aantal in 2016. Helaas heeft Mo een verschrikkelijk auto-ongeluk in 2017 gehad en kan hij nu niet mee lopen. Ik heb zijn groeten overgebracht aan de organisatie. De volgende keer gaat hij weer mee.
Ik arriveer op woensdag 18 juli en ik kan bij organisator Viharin en zijn kantoor in de wijk Letnany overnachten. Mooie plek aan de rand van de stad. Ik merk dat de voorbereiding heel intensief is, meer dan anders. Maar het komt altijd weer allemaal goed. Er zijn ruim 100 inschrijvingen, waarvan 40 op de 48 uur. Ze hebben de inschrijving moeten stopzetten, want anders is het too much. Er is een nieuw en nauwkeuriger ronden-tel-systeem met de handtellers als back-up. Dit werkt perfect.
Donderdag ga ik naar Kladno en daar slaap ik in het (sport)Hotel naast het park waar de loop wordt gehouden. Het hotel is geweldig. Kamers goed gekoeld. Helaas is hun restaurant minder. Het enige vegetarische wat ze hebben is salade met geitenkaas, ongeschikt om koolhydraten op te bouwen. Omdat ik zelf nog wat had meegenomen en omdat ik al stevig gelunchd had, kon ik het hebben. Ik heb daar gegeten met Walter Zimmermann en Andreas. Walter ken ik al zolang ik ultraloper ben; Bij mijn eerste 24 uur in Keulen 1999 was hij ook deelnemer. En nu heeft hij in totaal 38000 km afgelegd in al zijn ultralopen tesamen. Mooi om hem over zijn passie voor het ultralopen te horen praten.
Vrijdag 20 juli om 12 uur gaan we van start op de Sri Chinmoy 48 uur. Mijn 8ste 48 uur. 30 graden. Ik merk dat het goed warm is, maar om de een of andere reden kan ik het hebben. Tempo als gewenst. Af en toe wat wandelen als herstel. En onderweg veel eten en drinken pakken. Er is weer uitgebreide keuze. Water, bronwater, energiedrank, bier (0%), cola, kovola, jus, appelsap, 3 soorten thee, koffie, chiaseeds, calcium, magnesium, fruit, noten, brood, cake, koek, zout en pastamaaltijd. (müsli in de ochtend).
De rondes zijn exact 1 km. Dat klinkt heel kort, maar zo blijft de sfeer erin zitten en bovendien ben je snel genoeg weer bij de verzorging etc. Bovendien is dit een heel mooi park met een atletiekstadion en een hoge tribune. En een stil meditatief bos aan de andere kant. De lopers komen uit alle landen om Tsjechie heen. Vooral de Poolse lopers hebben de weg gevonden. Ik heb begrepen dat ze vooral voor de verzorging komen; daar in Polen draait het teveel om vlees. Ik kom vanzelf bij de Duitse lopers uit. Er lopen een stuk of 7 mee.
Helaas gaat het toch niet helemaal goed en raakt de maag (weer) van streek. Gebeurt altijd met warm weer. Helaas gaat er geen signaal aan vooraf; het is er ineens. Later als de dokter erbij is, zal hij mij uitleggen dat ik een kromme rug heb. Die kromming heb ik, sinds ik ben geboren. Tijdens het lopen raakt de rug op slot. En daardoor raken andere organen bekneld, zoals in mijn geval de maag. Ik ben overigens niet de enige.
Na 13 uur lopen, 1 uur ’s nachts, ga ik 3 uur slapen. Ik heb er 100 km opzitten. Naast ons parkoers staat een gymzaal tot onze beschikking. De volgende dag sta ik op en is alles rustig, ook de maag. Dus ik ga maar weer wat eten. Van de hamstring zal ik de volle 48 uur helemaal geen last hebben. Om 6 uur ’s ochtends ga ik weer voor 6 uur wat harder lopen. Iedere ronde ren ik wat en wandel ik een gedeelte. En zo haal ik nog 150 km na 24 uur.
Ik kijk altijd uit naar de Zaterdagmiddag, want dan mag ik een tijdje (op mijn slaapzak) in het gras liggen. Voeten iets hoger en dan even naar boven staren en dan een kort tukkie doen. Ik denk 30 minuten. Daarna even langs bij de massage en dan gaan we weer verder. Eerst 2 uur wandelen, opdat het iets afkoelt. En dan weer een stuk rennen (afgewisseld met de wandel) tot 21.30 uur. Dat is het moment dat ik met de vlag van de 200 km loop. En ook het moment dat het donker wordt en dat is zaterdagavond het moeilijkste moment in de 48 uur. Bedtijd. Ik slaap 2 uur maar helaas een lichte slaap. Het lijkt rumoerig, maar dat ligt aan mij.
Op zondagmorgen 1 uur ga ik weer lopen. Ik ga rekenen: 1 uur wandelen en dan met 6.5 km/uur heb ik 270 km. helaas droom ik van meer; stom: het is nog lang. Want ik kan geen vocht innemen; wat ik drink, moet ik er gelijk uitplassen. En als ik wil gaan rennen, voel ik me duizelig. Gauw naar de medische tent. Vochttekort. En weer dezelfde oorzaak. Rug stijf en maag van streek. Ik doe nog een extra kort dutje. En met een zouttablet en extra calcium/magnesium kom ik weer op gang. Ik moet voorzichtig licht voedsel pakken (bv stuk banaan).
Het helpt en gelukkig kom ik weer op gang en even later kan ik zelfs weer rennen. Helaas is het dan al 9 uur. Tot mijn verbazing haal ik nog 266 km (OK 48 meter minder, want ik eindig 48 meter voor de startlijn). Toch verder dan ik tevoren had gedacht. Wat ik knap van mezelf vind, omdat ik zonder doel was gestart.
Ik word 10de overall en derde in de 50+ categorie. Ben ik heel content mee, want uit ervaring weet ik dat de veteranen hier altijd sterk presteren. De Bulgaar Radi Milev, vaste gast in Kladno, loopt zelfs een wereldrecord 70+ met 301 km.
Tsja het was weer een mooie warme ervaring van een geweldige warme organisatie in Kladno. En met heel veel enthousiaste deelnemers. Maandagavond heb ik nog wat met Viharin de race besproken en onze ervaringen uitgewisseld. Wat hij meemaakt is heel anders als wat ik die 48 uur beleef. Ik ga hier graag weer lopen. En maar hopen dat het eens iets koeler zal zijn. (bv toen ik 3 jaar geleden 302 km liep). Misschien eens in juni in Park Stromovka te Praag de 100 km en/of 6 uur en/of 12 uur
Volgende uitdaging: 24 uur op 22/23 september op de baan in Londen. Heb daar ook goede herinneringen.
Website:
http://cs.srichinmoyraces.org/24-48-english
Nitish Zuidema