Ik heb op zaterdag 16 maart meegelopen met de Tempel tot Tempel loop. Een mooie punt-tot-punt loop gelukkig niet door het smerige Kathmandu, maar door de bosrijke natuurparken ten noorden van de hoofdstad van Nepal.
De start is op Swayambunath Stupa om 6 uur ’s ochtends. De boedhistische tempel op een heuvel aan de rand van Kathmandu. Ik arriveer om 5.15 uur. Tot mijn verrassing is er op dat tijdstip veel meer spiritualiteit dan overdag. De Nepalezen komen nu al naar boven voor meditatie, draaien van de gebedsmolens en het zingen van bhajans. Ik wil in deze sfeer rustig genieten van een broodje kaas, mijn ontbijt. Helaas was ik zo stom om één ding te vergeten. De bijnaam van Swayambunath is Monkey-tempel. En jawel hoor, een hele grote meneer kwam gezellig naast me zitten; gelukkig deed hij verder niets!
In een klein hoekje staat de banner van Nepal Trail Running. Ik zeg hallo, praat met medelopers, ik ontvang een ticket voor Shivapuri National Park en ik drop een tas voor transport naar de finish. De loop is georganiseerd door Nepals beroemdste trailloopster Mira Rai. http://en.wikipedia.org/wiki/Mira_Rai
Er zijn 98 deelnemers; 58 Nepalezen en 40 buitenlanders. Naast deze loop is er ook een 34 km loop. Die start 2 uur later 20 km verderop. Richard Bull van Trail Running Nepal houdt een korte briefing. Er zijn zwarte jachtluipaarden, maar de kans dat we ze zullen zien is klein. (De kans is groter dat zij ons zien)
Onder leiding van de andere Nederlandse loper Jimi van Oostrum doen we gezamenlijk een aap-ritueel en punctueel 6.23 uur gaan we van start. Ik doe een stap opzij, maak nog gauw een foto, en ik volg de meute de tempel af naar beneden. Onder draai ik me nog één keer om om Swayambunath gedag te zeggen. We steken de hoofdweg over en daarna gaan we rustig omhoog in het Raniban-bos. En verderop nog 800 meter omhoog naar de hoogste piek van de loop op 2100 meter hoogte; Jamacho. Ik arriveer er na 45 minuten lopen en 5.7 km. Hier is de eerste verzorgingspost bemand door een andere beroemde trailtopper: Bhim Gurung. En een uitkijktoren. Tsja dan ga ik echt even naar boven en genieten van het uitzicht. Die stad ligt nu al in de smog; gelukkig ver weg beneden. Door mijn bezoek aan die uitkijktoren hebben een aantal lopers me ingehaald. Komt goed uit, want dan kan ik nu lekker een lange inhaalrace beginnen.
Een brede weg gaat via een hele lange afdaling door het Raniban bos. Muisstil; geen huis geen mensen, alleen maar groen. De jachtluipaard heb ik niet gezien, of ie was goed gecamoufleerd. Ik daal in een rustig gelijkmatig tempo. Ik passeer gemiddeld 1 loper per kilometer. Idee van afstand heb ik niet, omdat de Garmin om onduidelijke redenen vooraf al is leeggelopen. De telefoon heb ik op vliegtuigstand gezet; die was de vorige keer leeggelopen, omdat de batterij continu naar bereik liep te zoeken.
Na 20 km en 2.45 uur lopen beland ik in Mudkhu. Hier is een stoffige en zanderige pas voor de auto’s en een drank-post voor ons. Vanaf deze plek is een uur geleden de 34 km weggeschoten. Gelukkig verlaten we de stoffige uitlaatgassen direct en gaan we gelijk omhoog. Ik zie weer een uitkijktoren, maar helaas blijft die op afstand. Want we gaan nu weer omlaag en we zitten na 24 km op de volgende post in Tinpiple. Daar zien we in de verte de hoge besneeuwde echte bergen.
Dan linksaf en een zeer lange trap omhoog; kan ik weer wat lopers passeren. Lisa uit Seattle loopt even hard en passeert dus dezelfde lopers. Hierna zitten we in het Shivapuri-bos. Nog meer omhoog en ik loop blind een aantal lokale wandelaars achterna. Ze zijn een dagje uit op weg naar een tempel. Rechts zie ik in een grot een Sadhu (kluizenaar) zitten. Ik groet hem “Namaste” en hij groet terug “Namaste”. Dan komt hij uit de grot om mij te zeggen dat ik verkeerd zit. In Nepalees en in gebaar wijst hij naar lintjes die ik had moeten volgen. Ik bedank hem, “dhanyabaad”. Hij blijkt voor meer hardlopers zijn grot te hebben verlaten. (ik vermoed dat dit een grap van de organisatie is)
Ik ga verder op weg naar de post in Gurje Bhanjyang op 32 km welke ik na 4.45 uur bereik. Veel crackers, zoutjes, reep, chocola, banaan, gezuiverd water en energiedrank Tang.
Het volgende gedeelte is Nepalees vlak. Brede weg, geen lastige stijgingen. Maar uiteraard ook niet pannenkoek vlak als Nederland. Ik loop samen met Lisa. We passeren een militaire post. Ook “Namaste” voor de soldaten. En na 37 km de post in Dandagaon.
Ik weet dat er een steile klim gaat komen, maar blijkbaar duurt het nog even. Na de marathonafstand komt ie gelukkig wel. Boven is de volgende post net onder een Tibetaans klooster. De vrijwilligers hebben een extra taak. Ze moeten met stenen aapjes op afstand houden. Anders pikken die alles in. De post staat op 45.5 km; we zijn 7 uur op stap.
En dan is er de lange weg naar beneden. Extra versierd met kleurrijke gebedsvlaggen en vele prachtige rood bloeiende rododendrons, nationale bloem van Nepal. Dit is de reden dat ik in maart deze kant ben opgegaan! Nog steeds veel inhalen, nu voornamelijk de 34 km lopers. Beneden zie ik organisator Lizzy Hawker met in haar hand de oranje lintjes die als markering zijn uitgezet. Gelukkig is de loop goed gemarkeerd en zijn de lintjes overal duidelijk aanwezig.
Na 52 km ben ik beneden en is de laatste post in Kopan. Lisa krijgt te horen dat ze derde (buitenlandse) vrouw is. Ze gaat als een speer verder en ik zie haar pas aan de finish terug. We zijn nu aan de rand van het stoffige Kathmandu. Terug in de beschaving. We zijn beneden en het is ook stukken warmer (22 graden). Nog 3 km lopen en adem inhouden. Gelukkig minder beroerd dan verwacht. Geen auto’s, wel een paar motorbikes en helaas zandwegen met kuilen. Ik loop recht op de gigantische Tibettaanse Stupa van Boudhanath af. Ik heb deze Stupa vaak bezocht. Het is de grootste Stupa buiten Tibet, maar nog veel inspirerender: In dikke rijen lopen de mensen hier kloksgewijs een ronde om de imposante Stupa heen, Kora. Op bankjes zitten Boedhistische monniken te chanten. Heel veel “Om Mane Padme Hum”.
Ook wij moeten een Kora maken. De finish is na bijna een volle ronde. Deze kora is opletten vanwege de drukte. Maar na 8 uur en 27 minuten volbreng ik de 55 km als nr 48, bijna de middelste! En tweede (en laatste) Nederlander.
Na afloop een soep en een drankje in het restaurant aan de Stupa. Omkleden en wat napraten met andere lopers. En met organisator Richard Bull, over lopen in Nepal.
In eerdere edities moest je 3 kora’s in Boudhanath maken. Ik heb besloten na afloop alsnog deze 3 kora’s te maken. En daarmee eindigt deze loop net zo spiritueel als dat die is begonnen. En ik moet zeggen dat geeft zeker iets extraas.
Foto’s info en uitslag op de website:
Andere lopen en info over lopen in Nepal:
Tijdens mijn verblijf in Nepal heb ik ook onze tak van het Sri Chinmoy Meditatie centrum bezocht. Ze waren heel enthousiast over mijn ervaringen in de Stupa to Stupa. Na afloop wil ik nog een trekking gaan doen. Helaas waren ze niet in de gelegenheid om mee te gaan. Maar centreleader Krishna kon me wel aan zijn goede jeugdvriend Roshan in Pokhara helpen, die een mooi hotel heeft: Yeti Guest House. Roshan heeft me geweldig ontvangen en me bij hem thuis te eten uitgenodigd. En hij heeft een tracking met gids georganiseerd (ook iets wat het hotel doet!). Samen met gids Ram heb ik 7 dagen in het Annapurna-gebied gewandeld en genoten van de bergen, de uitzichten en iedere dag een geweldige zonsopgang. In de middag ontstond vaak bewolking en soms ook neerslag, wat dus sneeuw betekent in de hogere sferen! We hebben Poon Hill beklommen (3100 meter) en vanuit daar zijn de bergen heel goed zichtbaar, inclusief Dhaulagiri (8167 m) en Annapurna (8092 m). En we hebben de Mardi Himal gedaan. Niet hoger dan 3551 m, vanwege de sneeuw. Maar het uitzicht is daar geweldig. Onderweg vond Ram mooie en rustige guesthouses in de natuur. Hij heeft me met veel plezier de weg gewezen en van alles verteld.
Nitish Zuidema