Na de Pyreneeën Ultra Raid moest ik toch wel even bijeten en slapen. Maar ach, na een week of 2 begon het weer te kriebelen en dook ik in de kalender van Ultraned en liep ik tegen The Great Escape aan. De 100 miles bleek nog niet geheel vol te zitten en leek mij wel een aardige uitdaging om deze te lopen na de Pyreneeëntocht. Nu ben ik niet echt een Ardennenliefhebber, maar het eerste gedeelte zou door Luxemburg gaan en dat vind ik altijd wel een aantrekkelijk land om doorheen te lopen.
De start was in een klein dorpje dichtbij la Roche. Natuurlijk was er een wegomleiding en volgde ik de “zorgvuldig geplaatste” borden. Onnodig bleek later, want de startlocatie was gewoon te bereiken. Intussen was mijn camper al meerdere getorpedeerd door vrachtwagens en landbouwmachines.
Bij aankomst een tweede probleem. Waar vind ik een geschikte parkeerplaats? Er waren 2 mogelijkheden; een grasveld en een parkeerplaats langs de rivier. Maar beiden waren met borden en een poort dichtgetimmerd voor campers. Van harte welkom, camperaars! Dan maar een stek langs de doorgaande weg gezocht. Helaas bleek dat tot in de late uurtjes een F1 circuit. Niet getreurd, de nacht zou toch wel van korte duur zijn. Om 1 uur ’s nachts uit de veren, om 02.00 uur in de bus en om 04.00 de start in Ettelbruck.
In de bus kwam ik naast een zekere Erik uit Gouda te zitten en al gauw raakten we aan de babbel over het traillopen. Altijd leuk om de avonturen van anderen te horen.Ik ben altijd nieuwsgierig hoe mensen uit een gebied gemiddeld 6 meter onder zeenivo zich prepareren op een 100 miles door geaccidenteerd terrein.
Om klokslag 04.00 werden ongeveer 115 trailfanaten weggeschoten uit Ettelbruck. We moesten een bestaande route volgen aangegeven d.m.v. permanent aanwezige bordjes, af en toe onderbroken met pijltjes van de organisatie i.v.b met aanwezige verzorgingsposten.
Na ongeveer 20 km kwam ik Erik tegen en zijn we samen tot ongeveer 125 km opgelopen. We hadden zo’n beetje hetzelfde tempo en door samen te lopen konden we elkaar steunen in “donkere tijden”. Gelukkig was Erik, net als ikzelf, geen tijden-neuroot. we namen af en toe de tijd om op een terras een milkshake, alcoholvrij bier e.d. te nuttigen. Ook tijdens het vaak in de dorpjes zoeken naar de route raakte hij totaal niet van de kook. Beregezellig lopen op zo’n manier. Helaas was bij Erik na ongeveer 125 km de koek op en is hij uitgestapt. De organisatie probeerde hem nog over te halen om verder te gaan. Het gedeelte naar de volgende post zou niet heel pittig zijn. Beetje vreemd zo’n reactie vind ik, om mensen die zelf aangeven om te stoppen ( doen ze denk ik niet voor niets) nog te pushen om in het donker over een, bleek later, een zeer pittige route te sturen.
Na 30.35 ben ik over de finish gekomen. Gelukkig hebben we schitterend weer gehad. Ik moet er zelf niet aan denken dat ik bepaalde passages met slecht weer had moeten tackelen. De organisatie is goed. De pasta en de wraps waren heerlijk. En zelfs de door mij gehate Ardennen vielen deze keer een klein beetje mee. Finishers…..de runners en de walkers; een fantastische prestatie!!!
Op naar de Catharentrail.
Groet,
Hans Lems