| Mijn laatste deelname aan de Dutch Coast Ultra by Night. Die beslissing had ik vorige jaar al genomen. Na 10 deelnames aan de wintereditie is het genoeg. De versie van 2020 staat in de boeken als de 10de. In mijn telling is het de 11de. In 2013 is er namelijk twee keer gelopen. De echte op 25 januari en een wilde variant op 22 februari. Bij de eerste editie in 2011 was ik er niet bij maar in 2013 hebt ik beide keer gelopen. Het werd mijn laatste keer dus ik wilde weer eindigen bij de Pierewaai. Door de renovatie van de zeesluizen bij IJmuiden is de finish sinds de vorige editie verplaatst naar de Deining in Castricum maar de Pierewaai is nog steeds bereikbaar. Je moet alleen geen haast hebben. Je kan met het pontje tussen Vlesen – Noord en Velsen – Zuid. Gaat elke 20 minuten in het weekend. Voor de recreant geen probleem lijkt me, maar voor de wedstrijdloper geen optie. Vooraf regelmatig naar de weersvoorspelling gekeken. De vooruitzichten bleven steeds hetzelfde regen en flink wind tegen. Is dus zaak om de juiste kleding te kiezen. Waterdichte sokken, waterdichte handschoenen, Jas: Salomon – Drifter Mid Jacket – Synthetisch jack, regenjas, regencape(poncho), Gore-tex regenbroek en bril. Om 21:00 de start voor het Wienerhof in Den Helder. Ruim vooraf stroomt het al vol bij het Wienerhof. Bij deze editie ook een verzorgingspost. Omdat het de 10de editie is staan er ook een 105 en 130 kilometer op de agenda. Die zijn begonnen in Castricum en hebben het Wienerhof als hun 55 kilometerpunt. Om 21:00 gaan we dan. De juiste plek gezocht, achteraan! In rustig tempo naar de zeedijk. Daar een aantal kilometer over de dijk en dan het strand op. Wind lijkt op de dijk mee te vallen maar op het strand krijg je hem vol van voren. Dat was ook het moment dat van rennen geen sprake meer is. Vanaf nu wandelen tegen windkracht 7. En het is niet alleen wind! Ze nu en dan is er ook regen die ons met windkracht 7 aanvalt. Een van de eerste strandtenten zoek ik een plekje in de luwte. Hier kan ik mij rugzak openen om de regenkleding te pakken. Op het strand lukt dat niet zonder dat er iets van je spullen naar Texel verdwijnt. De regen blijft komen waardoor de koplamp weinig nut heeft. Kan dus ook wel uit. Blijkt dat je dan ook nog beter ziet. Ook geen last van andere koplampen want ik loop intussen bijna achteraan. Voor en achter me zie ik geen lampjes. Navigeren is nu ook eenvoudig. Het witte schuin rechts, zwart voor, achter en links, boven donkergrijs. Tot de eerste verzorgingspost in Petten veranderd er niet veel. Van voren regen en wind, rechts wit schuim, voor, achter en links zwart, boven donkergrijs. Besef voor tijd heb ik uitgezet. Ook te veel moeite om te kijken hoe laat het is. Horloge zit verborgen onder drie lagen. In Petten een paar bekers cola en weer op pad. Trap af en een plek zoeken in de luwte om wat te eten. Als je het strand op komt staat er rechts een speelhut voor kinderen. Binnen in elke hoek een bankje. Daar een tijdje uit de wind gezeten. Regenjas even uit om te kijken hoe goed hij nog is. Bij een eerdere loop met veel regen, heel veel regen bleek dat hij zijn beste tijd had gehad. Dat wordt nu bevestigd. Maar in de rugzak zit nog een backup. De regencape. Die gaat nu over de regenjas. Voor Camperduin nog een ontmoeting met een Zeehond. Dacht eerste dat het een zak was. Even de koplamp aan om het beter te kunnen zien. Op dat moment draait de zak zich om en twee glinsterende ronde knikkers kijken me aan. Bij Camperduin is het weer oppassen. Voor je het weet zit je aan de verkeerde kant van de lagune. Ook weer vandaag. Terug en naar de goede kant van de lagune. Hier moet even de GPS aan om de weg te vinden. Lastig, hij zit in mijn rugzak en dit zit weer onder de regencape. Voorbij de lagune voelt de wind minder krachtig. Zou het echt zo zijn? Maakt eigenlijk ook niet uit, het wordt er niet korter door. Na een tijdje kijk ik even achterom. Kan ik nog een koplamp zien? Loopt er nog iets achter mij? Terwijl ik in het speelhutje zat, bij de trap in Petten, heb ik nog drie koplampjes de trap op zien gaan. Ook bij de lagune had ik nog twee koplampen gezien aan de verkeerde kant van de lagune. Zijn die door gelopen? Of zijn ze omgedraaid om via de landskant langs de lagune te lopen. Geen lamp te zien, sterker nog het is nog zwarter dan eerst. Navigatie nu dus nog eenvoudiger. Rechts schuim, voor en links zwart, achter het zwartste zwart en boven donkergrijs. Even een tijdje gelopen met koplamp aan maar zonder loopt toch prettiger. Bergen aan Zee, de wind wordt weer heftiger. De rest blijft het zelfde. Nou ja, bijna het zelfde. Hier en daar zie ik een enkele lichtpuntjes die lijken te bewegen. Dwaallichtjes, hallucineren of is het echt. Knipperen met de ogen en ze zijn weg. Wel zie ik dan lichtpunten in de verte. Na een tijdje zijn de dwaallichtjes er weer. Knipperen met de ogen en ze zijn weer weg. Blijkbaar hebben mijn hersenen moeite met de omstandigheden. Egmond aan zee, duurt even voor ik er voorbij ben en dan is het links en voor me weer zwart. Rechts schuim en boven donkergrijs met zo nu en dan flikkeringen in de wolken. Lichten van vliegtuigen. De wind is er nog steeds maar kan me geen regen meer herinneren na Petten. Was regen normaal geworden ? Of was het echt droog ? Maakt eigenlijk ook niet uit, het wordt er niet korter door. Opeens zijn ze er weer, de dwaallichtjes. Knipperen met de ogen en ik zie een lichtpunt in de verte. De Deining? Even spelen met de dwaallichtjes. Wat doen de hersenen? Ze komen steeds dichterbij. Ik heb één keer zelf de neiging om te bukken. Zie ook een keer iemand met een koplamp naar me toelopen. Zeldzaam wat de hersenen doen als ze niet weten wat ze zien! Dan eindelijk de Deining, finish nummer 1 vandaag. Wat van verre een felle lamp leek blijkt een slinger van lampje te zijn. Ik heb nog steeds geen koplamp aan waardoor niemand me ziet aankomen. Als ik binnenkom is het al behoorlijk leeg. Verzorgingstafel is al weer netjes. Iedereen zit bij de open haard. Aantal met de ogen dicht en de rest zit te kletsen. Verrassing de laatste is er ook, 7:10 in de ochtend. De warme chocolade melk valt er goed in. Nu even rust en dan deel 3, Castricum – IJmuiden. Nog een cola, koek, nog een warme chocolademelk, koffie, koek, . . . Op de 130 kilometer zijn maar drie aan de laatste lus van 25 kilometer begonnen. Daarvan komt nummer 1 Richard Dreijer net binnen. Ziet er nog heel fris uit. Nu nog twee onderweg Ernst Jan en Renske Vermeulen. Om 08:00 uur vertrek ik voor deel 3 Castricum – IJmuiden. Zoals al gezegd. Dit wordt mijn tiende en laatste deelname. Daarom wilde ik nog een keer naar de Pierewaai. Hier en daar lopen al wat mensen op het strand, de wereld is intussen wakker geworden. Er is nog wind maar geen idee of het nog ze erg is als afgelopen nacht. Maakt eigenlijk ook niet uit, het wordt er niet korter door. Ik loop de DCUbyN route naar IJmuiden. Enige aanpassingen is de oversteek met het pontje i.p.v. via de zeesluizen. Daardoor loop in nu de extra lus voor de 130 kilometer tegengesteld. Kans dus dat ik Ernst Jan en Renske nog tegen komen. Nog geen twee kilometer onderweg en we komen elkaar tegen. Wijk aan zee van het strand af. Achter het duin en de wind is weg. Nu via de normale route naar het pontje. Tot aan het Noordzeekanaal daar moet het even anders. Normaal ga je hier rechts naar de zeesluizen, nu links naar het pontje. Elke twintig minuten gaat er een pontje. Ik tref het, wachttijd 10 minuten. Pontje af en via voormalig IJmondlijn naar de Shellpomp, daar weer de normale route opgepakt. Om 13:02 bij de Pierewaai. Finish nummer 2 ook bereikt. Bedoeling was om er even een foto te maken maar ik zie mensen naar binnen gaan. Even kijken of Ron er ook is. Die is er en kijkt heel verbaasd als er opeens een loper voor hem staat. Zijn eerst vraag “Wat doet jij hier?” gevolgd door “Koffie” en “Sorry broodje ei lukt nu even niet”. Bij de koffie komt nog een hele zak stroopwafels 🙂 Voelt weer als een echte finish in de Pierewaai! Gerik Mik |
UltranedDe site voor Ultra en Marathon.