Vanochtend de schoenen aangetrokken om op pad te gaan door het Zuid-Limburgse land. Drink nog even enkele slokken water en trek de deur achter me dicht. Geniet van de frisse lucht en ben aangenaam verrast door het laagje ijs wat over de plassen ligt. Ik kom niemand tegen. Op dit moment is het de bedoeling om niemand tegen te komen. Eigenlijk is het nooit het doel van een loopje om mensen tegen te komen, maar meer om eindeloos alleen te dwalen over paadjes. Het ontdekken van de omgeving en te genieten van het ritme. En in vroegere tijden thuis te komen met een hert of andere eetbaar dier.
Het tempo ligt laag genoeg om alles goed op te nemen, niveau sjravele, maar zo vreemd is dit niet na een fietsreisje van enkele maanden door Zuid-Oost Azië. Mijn gedachten gaan terug naar Cambodja en de Angkor Wat trail. Cambodja, dat helaas voornamelijk bekend is vanwege het schrikbewind van Pol Pot en de Rode Khmer waarbij naar schatting een kwart van de bevolking in de periode 1970-1975 omkwam. Cambodja, een straatarm land. Het toerisme vormt een belangrijke inkomstenbron en in januari, een week voor de Dutch Coast, staat hier de Angkor Wat trail gepland. Angkor Wat is het grootste religieuze monument ter wereld en volgens sommigen de belangrijkste bezienswaardigheid van Zuid-Oost Azië. En voor de jeugdigen onder ons valt er misschien een kwartje door erop te wijzen dat Lara Croft hier een film heeft opgenomen.
Lara kom ik niet tegen tijdens de loop, maar wel Japanners, Zuid-Koreanen en Fransen. De loop wordt georganiseerd door de SDPO en kent verschillende afstanden, van 16 km t/m 128 km, en de inkomsten worden gespendeerd aan drie NGO’s die zich richten op kinderen en onderwijs.
De loop voert door jungle en dorpjes en uiteraard het complex, waarvan de typische bouwstijl valt te bewonderen. Het is vochtig en de temperaturen lopen op naar boven de 35 graden. Velen lopen niveau sjravele. Het voordeel van dit tempo is dat je meer tijd hebt om de omgeving in je op te nemen. Hoewel dit een wedstrijd is, zie ik de tijd als mijn vriend en wil zo lang mogelijk deze vriendschap behouden. De mensen in de dorpjes zijn arm en enkele willen je huid aanraken. Hoewel deze door het zonnetje bruin is geworden, is deze blijkbaar toch interessant. Kinderen klappen en moedigen aan door te vragen naar je land van herkomst of je naam.
Na afloop deelt de minister van Toerisme de medailles uit en is de loop op diverse nationale zenders terug te zien. Positieve aandacht en hierdoor goed voor het toerisme.
Mijn ochtendloopje van heden vordert gestaag en voel de frisse lucht, het landschap dat voorbij glijdt en besef dat tijd momenteel onze vriend in het lopen is. Ik geniet.
Meer informatie over de Angkor Wat trail staat op http://ultratrail-angkor.com/
Roger Kempinski