Paula Radcliffe schept met haar actie in Londen heel wat problemen. Kan de IAAF nu wel records op wegnummers erkennen als dergelijke dingen binnen de wegatletiek mogelijk blijken?
Paula Radcliffe heeft een tijd neergezet die waarschijnlijk een tijdje in de boeken zal blijven. De wereld moet wakker geschud zijn, want je laten hazen door mannen in een wedstrijd waar de vrouwen een vroegere start hebben is HET bewijs dat hazen zin heeft. Hoe moet dan straks dit record nog verbroken worden als men het toch beter vind om vrouwenrecord alleen dan te erkennen als ze in vrouwenraces zijn gelopen.
Op 14 oktober 2002 publiceerden we de IAAF WBP criteria (zie https://www.ultraned.org/../n_item/f1192.php ); de act van Radcliffe is een regelrechte provocatie om alsnog de regels aan te scherpen. Slim is het wel van Radcliffe, want haar tijd staat nu, gerealiseerd volgens de criteria die op dat moment van kracht waren. Zelfs als men de vrouwenmarathon met nieuwere, lees strengere, regels als een ander nummer zou zien, zullen velen de tijdens blijven vergelijken met de tijd van Radcliffe.
Afgelopen zondag zag ik in Maastricht langs de Maas een aantal “wheelers” langs komen. In razend tempo, zelfs zo snel dat ze niet over de fietspaden hoefden waar de lopers uiteindelijk wel over moesten. Wheelen is volgens mij nog altijd met je handen direct het wiel van je rolstoel aandrijven, en niet via een trappermechanisme en een kettingoverbrenging. Degene die zich tegen deze stelling verdedigen willen zullen natuurlijk roepen dat ze het toch ook met eigen armkracht presteren. Nou, dan ga ik op de fiets voor de marathon, want dan heb ik het ook met mijn eigen benen gedaan.
Alhoewel het wat subtieler is, is het wheelerverhaal juist datgene waar het om draait bij Radcliffe. Ze heeft die marathon niet alleen gelopen, maar met hulp van mannelijke hazen. De verdediging zal wel luiden dat Catherine Ndereba in dezelfde wedstrijd dezelfde kansen had. Maar als je tegen mannenhazen bent in een vrouwenmarathon, dan sta je voor een groot dilemma als je met de London-situatie geconfronteerd wordt. Radcliffe heeft een enorm psychologisch voordeel gehad in die wedstrijd doordat ze zelf die situatie heeft gecreëerd. En als het toch niets uit maakt, halen we toch gewoon een streep door de tijd van Paula Radcliffe en wachten af wat ze kan in een vrouwenwedstrijd, waar ze naast het lopen van een snelle tijd ook nog eens het tactische aspect met andere vrouwen zoals Ndereba moet aan gaan. Is dat niet juist wat de mannenmarathon zo spectaculair maakt, en is het niet juist datgene wat de Londonmarathon voor vrouwen zo saai heeft gemaakt. Zonder hazen had ze nooit een voorsprong van minuten op kunnen bouwen; sterker nog, zonder hazen had ze in de eindfase moeten afrekenen met Ndereba en had ze waarschijnlijk die strijd verloren.
Bij topsport hoort heel wat meer dan alleen maar hard kunnen lopen. Het psychologische spel, de marketing …. Wat is het dan heerlijk om gewoon van lopen te kunnen genieten. Zondag ochtend vertrok ik samen met Margriet om een rondje van twee uur te maken. Vroeg, want in de middag zou nog bezoek langs komen voor mijn verjaardag. We zouden langs de Maas lopen richting sluizen bij Lixhe in België, daar langs het Albertkanaal en dan nog de Sint Pietersberg. Hoe het parcours van de Maasmarathon liep wist ik niet; ik had verwacht dat die aan de overkant zouden lopen, maar dat bleek dus niet het geval. Op amper een paar honderd meter van Margriet haar huis ligt het halve marathon punt. Eerst kwamen we die “wheelers” tegen, daarna de eerste lopers. Al gauw een groepje met daarin Jan Vandendriessche en Lucien Taelman, zeg maar de Belgische ultramarathon top. Edwin Lennartz, Marc Papanikitas; Nederlanders als Jan Nabuurs, …. Gijs Honing, Jos Hopman. Ja, de ultramarathon wereld leek weer sterk aanwezig. Dan besef je wat voor rol de ultramarathon heeft. Die kleinere marathons kunnen nog een beetje groot zijn door al die ultramarathonners die regelmatig marathons lopen. Rotterdam, Londen of New York is ofwel absolute top ofwel recreanten die hooguit eens per jaar een marathon lopen. De ultramarathon is dan toch de room voor al die andere marathons die ook hun plaats op de wedstrijdkalender verdienen. Marathons die in de regio de loopsport in de picture houden.
Anton Smeets
ton.smeets@ou.nl
PS
Als u wilt zien wat voor mooie omgeving het is rond de Maas en Albertkanaal, kijk dan op http://www.nonfoods.com/running/maasmarathon2003/IMG_1346.html , een ware lust voor het oog om daar te mogen lopen. De foto is van Michiel Dumont, die zijn foto’s van de Maasmarathon heeft gepubliceerd op http://www.nonfoods.com/running/maasmarathon2003/